Aankondiging

Collapse
No announcement yet.

En toen was ze er niet meer...

Collapse
X
 
  • Weergaveopties
  • Begin
Clear All
new posts

  • En toen was ze er niet meer...

    Voor wie mij nog niet kent... ik maak hoofdzakelijk zelfportretten, portretten die mij mijn depressie hebben helpen plaatsen en verwerken. Een tweede hulp bij mijn depressie was mijn hond, zij verplichte mij buiten te komen...

    Ze was 2 toen ik ze in huis haalde, mijn hondje voor in mijn tuintje: een vrolijke spring in het veld.


    Ik had het altijd al gedacht hoor... plots gaat ze oud zijn (want van geleidelijk afbouwen had ze nog nooit gehoord - ze was 11 toen we nog samen onze examens op de hondenschool aflegden)
    Toen hoorden we bij een routine bezoek bij de dierenarts de boodschap "haar hartklep werkt niet zo goed meer". 2 weken later zat ik terug bij de dierenarts, Kyra begon binnen te plassen en was lusteloos...
    Bloed- en urine onderzoek gaf geen oplossing... Maar dat hartje? dat sloeg nu nog slechter. 2 dagen later zakte ze door haar pootjes, alsof ze haar evenwicht kwijt was.

    Datzelfde weekend stopte ze met eten en drinken.
    Dinsdag maakte ik een afspraak met de dierenarts voor het toedienen van het verlossingsspuitje, ze had het verdient: rust.
    De dierenarts luisterde nog een keer naar haar hartje... het sloeg niet meer ritmisch, sloeg slagen over... ze was op.
    Op 4 weken tijd moest ik afscheid nemen van een perfect (oude) gezonde hond. Ze heeft mij wel nog schitterend geholpen door model te staan voor de laatste (en mijn eerste) challenge "All Dogs Go To Heaven"... ik hoop dat het waar is, want ze heeft mijn leven gered.

    Bedankt voor het lezen, ik moest het ergens kwijt...



    Bedankt meid, het gaat je goed daarboven -x-
    http://home.deds.nl/~darla/

  • #2
    Re: En toen was ze er niet meer...

    Wat een ode aan je trouwe kameraadje! Ik zit hier met de tranen in de ogen.
    Zo pakkend!
    R.I.P. Kyra en van mij bedankt voor je trouw en eeuwigdurende vriendschap voor je Darla!
    Touch the Earth...Gently
    www.passionsenfrance.com

    Comment


    • #3
      Re: En toen was ze er niet meer...

      heel indrukwekkend.
      sterkte.
      grt,bouk.
      wie niet spreekt wordt niet gehoord, wie niet schrijft wordt niet gelezen.
      http://s281.photobucket.com/user/tut...0polder?sort=3
      https://www.facebook.com/profile.php?id=100008593234290

      Comment


      • #4
        Re: En toen was ze er niet meer...

        Je weet dat het afscheid komt, maar het doet altijd pijn.
        Fijn dat je haar haar rust hebt kunnen gegeven. Heel veel sterkte!

        Comment


        • #5
          Re: En toen was ze er niet meer...

          Sterkte Darla !

          Michel

          Comment


          • #6
            Re: En toen was ze er niet meer...

            Veel sterkte.
            Hoe een snapshot verbeteren? Klik hier!
            flickr

            Comment


            • #7
              Re: En toen was ze er niet meer...

              dank je voor jullie lieve berichtjes.

              Grts
              http://home.deds.nl/~darla/

              Comment


              • #8
                Re: En toen was ze er niet meer...

                ik heb zelf in de maand mei afscheid moeten nemen van mijn trouwste vriend, die 14 jaar bij mij had geleefd.
                het is een verlies dat steeds bijblijft.
                maar het staat los van de levenskwaliteit van de hond zelf, het is een zeer pijnlijk gegeven dat wij mensen langer leven en onherroepelijk mee geconfronteerd worden.
                hopelijk kan het toch enigsinds een troost zijn dat die pijn je trouwste vriend zelf niet heeft hoeven te ondergaan.
                als er een hemel is dan ben ik van één ding zeker, alle honden zullen daar inderdaad zijn, hun onvoorwaardelijke liefde en trouw is ongeëvenaard.
                Schroniskogórskie Photography

                Comment


                • #9
                  Re: En toen was ze er niet meer...

                  Het is altijd moeilijk om een trouwe vriend te verliezen, sterkte.
                  Fotografie is leren kijken.
                  http://johanluyckx.weebly.com

                  Comment


                  • #10
                    Re: En toen was ze er niet meer...

                    Ik heb echt tranen in mijn ogen, moet me weer inhouden.
                    Niet door de hond opzich, maar door alles die samenpast, het verhaal waarin er geen puzzelstukjes ontbreken.
                    facebook
                    Je ogen zijn de lamp van je ziel, en je hart hoort een van de parels van je geluk te zijn. Jill.

                    Comment


                    • #11
                      Re: En toen was ze er niet meer...

                      Het is die ongelooflijke, onpeilbare leegte die ze nalaat. Kom ze me nog maar
                      eens onder de voeten lopen, me ergeren, me kwaad maken om haar dan weer
                      te vergeven en samen vriendjes te zijn. En met wie moet ik nu 's avonds mijn
                      snoepjes delen? Wie anders gaat nu voelen dat het niet zo goed met me gaat?
                      Het leven, dat neemt maar, alles wat we liefhebben, alles wat we zo graag bij
                      ons houden, alles. ik zal je geen sterkte toewensen, want dat helpt niet echt,
                      maar wel vergetelheid en dat de herinnering aan zijn vacht, die je zo vaak hebt
                      gestreeld, mag helen, en weer een glimlach te voorschijn toveren...

                      Comment

                      Working...