Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Eerstvolgende Shooting Day: SD Dendermonde op 10 mei 2025.
Hoge verwachtingen had ik bij de titel helaas bij de foto's was dat gevoel heel snel weg.
wazig, rommelig... maar misschien is/was dat net de bedoeling.
Ik heb de tekst erbij niet gelezen, in de laatste foto zie ik flarden van een terugdenken aan een sombere dag(overlijden kindje) als ik juist ben met mijn gedachte dan snap ik ook de eerste foto's beter,ondanks de (bewuste?) wazigheid.
graag wat meer info (mag ook per pb) want dit gaat me wel even bezighouden.
Pentax IST DL 50-200 std. tamron 18-200 1:3,5-6.3 macro Canon 30D 18-55 IS 35-105 70-300
Hoge verwachtingen had ik bij de titel helaas bij de foto's was dat gevoel heel snel weg.
wazig, rommelig... maar misschien is/was dat net de bedoeling.
Ik heb de tekst erbij niet gelezen, in de laatste foto zie ik flarden van een terugdenken aan een sombere dag(overlijden kindje) als ik juist ben met mijn gedachte dan snap ik ook de eerste foto's beter,ondanks de (bewuste?) wazigheid.
graag wat meer info (mag ook per pb) want dit gaat me wel even bezighouden.
Werner, ik heb inderdaad het afscheid van mijn dochter in beeld gebracht en heb een aantal beelden bewust onscherp en wazig gemaakt.
1 en 2 zijn herinneringen die vaag geworden zijn en de scherpe schaduw die is gebleven.
3 en 4 gaan over de dag van het afscheid en het gevoel dat alles stuk is.
5 en 6 gaat over de realiteit en de herinnering die ergens veilig is weggestopt.
Met je uitleg achteraf wordt alles een stuk pakkender (en begrijpelijker) en dat zouden in
eerste instantie de foto's hebben moeten doen. Misschien met een paar subtiele hints, iets
dat ergens naar verwijst. Dat kan van alles zijn. En woordeloos. Nu laat je de kijker net
wat de veel op zijn honger, denk ik.
Mijn oprechte medeleven trouwens.
Met je uitleg achteraf wordt alles een stuk pakkender (en begrijpelijker) en dat zouden in
eerste instantie de foto's hebben moeten doen. Misschien met een paar subtiele hints, iets
dat ergens naar verwijst. Dat kan van alles zijn. En woordeloos. Nu laat je de kijker net
wat de veel op zijn honger, denk ik.
Mijn oprechte medeleven trouwens.
Toch sprak de titel voor mij boekdelen...
Aldus vond ik dit een pakkende/beklemmende reeks, die mij mateloos aanspreekt en raakt.
Respect ook hoe je je gevoelens laat spreken !!!
Greetz, Kariboe
Alleen het voorwerp op pag.2 kan ik niet onmiddellijk plaatsen...
*Eén duimpje -> ja hoor **Twee duimpjes -> hee, bijzonder goed gezien, creatief ! ***Drie duimpjes -> aaargh, ik wou die zelf gemaakt hebben, respect !!! Euh... deze quotering is zeer subjectief !
Met je uitleg achteraf wordt alles een stuk pakkender (en begrijpelijker) en dat zouden in
eerste instantie de foto's hebben moeten doen. Misschien met een paar subtiele hints, iets
dat ergens naar verwijst. Dat kan van alles zijn. En woordeloos. Nu laat je de kijker net
wat de veel op zijn honger, denk ik.
Ben het niet helemaal met je eens, vind dat de kijker zelf ook zijn verhaal mag bedenken.
Als je goed kijkt zie je op de foto's toch voldoende denk ik. Kinderwagen, rammelaar, kinderschoenen, afscheidsbrieven en een zolder waar een heel verleden ligt. Vage beelden van herinneringen, scherpe beelden van realiteit.
Misschien ziet iemand anders er zijn eigen verhaal in en dat vind ik ook .
Als kersvers vader snijdt dit door merg en been bij mij. Ontzettend pakkend. Het is de ergste nachtmerrie van elke ouder, wat je pas ten volle beseft als je zelf ouder wordt... Ik kan niet anders dan heel stil worden en je beelden bewonderen...
Canon Eos 450D
Canon EF-S 18-55 f/3.5-5.6 IS + EF-S 55-250mm f/4-5.6 IS + EF 50 mm f/1.8 II
Sigma 10-20 f4-5.6 EX DC HSM
In het begin komt de reeks een beetje vreemd over, totdat je de brief ziet en het verhaal zich inderdaad zelf vertelt. Naar mijn smaak en mening sterk in beeld gebracht.
heb het verhaal niet gelezen en reageer dus op de foto's zoals ze me hier worden gepresenteerd :
artep, je bent fotografisch heel sterk bezig !
Als dat geen verdienste is
N.a.v... je weet wel, heb ik deze nu opnieuw uit de stal gehaald.
Het verhaal leek voor mij logisch. De commentaren veranderen wonderwel na je toegevoegde tekst op uitzondering van Kariboe die standpunt vast is(en misschien nog eentje).
Ja, je moet het maar doen hé... emotioneel en kalm blijven.
Proficiat
grt.hogteneer
Ben het niet helemaal met je eens, vind dat de kijker zelf ook zijn verhaal mag bedenken.
Ben het ook niet met me eens. Ben er net van overtuigd dat een kijker zijn eigen verhaal
niet mag, maar moet bedenken. (Ik geloof zelfs niet eens in zoiets als een foto die voor
zichzelf spreekt. Ja, er zijn wel sterke, aangrijpende beelden, toch zal het altijd van de
kijker afhangen hoe hij ze interpreteert en aanvoelt.)
Dit is dus een heel zware uitschuiver van me, waarvoor mijn oprechte excuses. Met een
beetje meer openheid dan wijsneuzerigheid, had ik kunnen -en moeten zien- dat dit een
krachtige, naar de strot grijpende reeks is.
Wel Doudeke, je bent een man naar mijn hart. Een openlijke en eerlijke verontschuldiging die weinigen gegeven is en dat siert je. Alleen ben ik dan weer niet met je eens op gebied : "Een foto zou wel voor zichzelf (moeten) kunnen spreken", dit heb jij al zelf bewezen. Voor alle duidelijkheid : uit de kunst en fotografische wereld drukt men het zo uit "Achter elke foto schuilt een verhaal", en daar ben ik rotsvast van overtuigd maar is heel moeilijk te doorgronden want dit heeft met gevoel te maken !
Petra, we gaan ervoor.
Oprechte groeten aan beiden
hogteneer
Comment