[Showcase] Voor wie we het doen

[Jochen]

Altijd leuk om moeder neushoorn en kalf te ontmoeten in de bush.
Voor de mensen op mijn voertuig is het een heus "Jurassic park" moment.
Maar voor mezelf... de schrik slaat me steeds om het hart.
Laat dit kalf aub volwassen worden! Voor de zekerheid geef ik hun positie en
richting meteen door aan het anti-stropers team, zodat die zich kunnen concentreren
op de plek waar de neushoorns gezien zijn.

Wat mensen niet beseffen is; een neushoorn koe heeft quasi altijd een baby.
Ofwel in haar baarmoeder (dracht van zestien maand!), ofwel aan haar zijde
(twee jaar vooraleer het kalf volwassen is, maar het blijft vaak nog veel langer bij haar).
En als zo'n volwassen koe wordt gestroopt, dan komt zij in de statistieken terecht,
maar haar kalf niet. Nochtans is dat een tweede slachtoffer. Want ofwel wordt het nooit
geboren, ofwel moeten we het opvangen (anders sterft het van honger door gebrek aan melk).

Een kalf opvangen is echter geen blijde gebeurtenis. Een goede vriend en collega had vroeger een
"game-capture" zaak (dieren vangen op één reservaat en loslaten op het andere - meestal omwille
van genetische doeleinden - is big business hier). Via hem heb ik het proces van dichtbij mogen volgen.
De eerste 24 uur zijn cruciaal. Het dier wordt opgesloten in een zeer nauwe kooi, waar het niet in
kan draaien. En het wordt onder dwang gevoed. Zijn/haar wil wordt gebroken. Er is gewoon geen
andere manier. Leert het niet eten van de fles, dan sterft het. Het janken en gillen gaat door merg en been.

Ook voor de mensen die het noodzakelijke werk verrichten is het doorbijten. Iedereen loopt te blèten,
is het niet van verdriet dan is het van pure woede. Ik nam foto's en video's van het hele proces,
maar heb alles ge'delete. Dit hoeft niemand te zien. Dit zou niemand ooit mogen meemaken.
De vrijwilligers die het kalf achteraf opvangen zijn eerder uitgelaten; zij hebben er een dier bij om te vertroetelen.
Misschien beter zo. Al vond ik wel; ze zouden beter moeten beseffen dat elk kalf dat de opvang binnenkomt
een triest verhaal is, omdat het betekent dat er weer een koe is vermoord (maar da's mijn mening).
Enig lichtpunt aan dit alles; neushoorns kunnen terug worden uitgezet in het wild!

Sorry ik dwaal af. Ik wou alleen illustreren wat er door mijn hoofd spookt als ik een koe en kalf in het wild zie.
"Laat dit kalf aub dit lot niet ondergaan".

Dit zijn de dieren voor wie we het doen. Iedereen draagt zijn steentje bij. De grootste stenen (rotsen eerder)
worden bijgedragen door de jonge kerels van de anti-stropers eenheden. Zij riskeren hun leven, en ze doen
het heus niet voor de pree. Als ze onze lodge passeren dan bied ik ze altijd een goede maaltijd aan
(eens wat anders dan hun blik chakalaka met wiener worstjes), en als het enigszins kan; een Belgisch biertje.
De klanten luisteren naar hun verhalen, met grote ogen.

Mijn eigen steentje is veel kleiner, maar ik weet dat ecotoerisme - via de entreegelden van het reservaat -
het anti-stropers budget aandikt. Ik ben dus maar de "facilitator", want een grotere steen wordt bijgedragen
door elke toerist die hier op safari komt. Meer mensen zouden moeten beseffen dat ZIJ hier het verschil maken.
Het verschil tussen leven en dood van deze koe en haar kalf. Het verschil tussen het bestaan of niet bestaan
van deze hele diersoort. Meer mensen zouden ook moeten beseffen dat zeuren op sociale media niet helpt, telkenmale
ze een artikel zien over de stroperij. Wat wél helpt is hier op bezoek komen. Als iedereen dat nog maar één
keer in zijn hele leven deed, dan waren de problemen meteen opgelost. Ik zal dit blijven herhalen tot ik
mijn laatste adem uitblaas, of totdat ecotoerisme mainstream wordt zoals cruises en skireizen.

[spikkesenior]

Re: Voor wie we het doen

prachtig beeld, maar vooral een buitengewone tekst die me diep raakt

[Sieg]

Re: Voor wie we het doen

Prachtige opname en mooi geschreven tekst Jurgen
Mss een tip voor de mods om deze opname op te nemen in de HOF zodat ook deze tekst meerdere mensen bereikt !

grts
Sieg

[Iegienie]

Re: Voor wie we het doen

respect, veel respect !

[Raf Raeymaekers]

Re: Voor wie we het doen

Leuke foto, en een verhaal met toch een beetje een dubbel gevoel..
Ik zou zeggen laat die dieren met rust en schaf heel dat eco toerisme af.
Langs de andere kant is het zoals je zegt, je kan van het geld dat je ontvangt de stropers bestrijden.
En dat is nu waarschijnlijk wel het meest essentiële op dit moment.
Toch vind ik het jammer dat het zo moet gaan..

Groeten,
Raf

[Jochen]

Re: Voor wie we het doen

Leuke foto, en een verhaal met toch een beetje een dubbel gevoel..
Ik zou zeggen laat die dieren met rust en schaf heel dat eco toerisme af.

Je bent niet de enige met dit "gevoel", Raf.
Maar helaas is dit de oplossing niet. Of eerder; niet meer.

(nu ik hier toch al veel teveel aan het neerpennen ben kan ik misschien dapper doorgaan en ook dit verduidelijken )

Velen denken nog dat Afrika dat enorme continent is met veel wilde natuur, waar dieren vrij en rustig hun leven kunnen leiden. Dat was waarschijnlijk zo, 100 tot misschien zelfs 50 jaar geleden. Intussen heeft de mens de wilde natuur echter herleid tot een paar "eilandjes". De Greater Kruger Area (Kruger en alle aanpalende reservaten met open grenzen naar Kruger) is daar één van de grootste van. Maar ook al is het 3 miljoen hectare groot, toch is het te klein om te kunnen overleven zonder beheer door de mens.

Met "overleven" bedoel ik; blijven bestaan met een ecologisch evenwicht tussen alle dieren en planten.
En met "beheren" bedoel ik;
- het openen of afsluiten van artificiële waterpunten (want het is nu eenmaal zo dat de mens soms teveel water neemt uit de rivier, alvorens de rivier het park binnen loopt).
- de grenzen bewaken en stropers buiten houden
- "cullen" in tijden van droogte. Hoe lelijk het ook mag klinken; een kleinere populatie heeft een betere kans om bvb antrax te overleven in barre tijden, in vergelijking met een grote populatie
- het verwijderen van uitheemse soorten die aan een invasie bezig zijn
- het opvangen van "probleemdieren". Zo heet men dieren die de parkgrenzen overschrijden. Het is lelijk als je er over nadenkt; wij leggen de natuur grenzen op, en eender welk dier dat er uit komt is meteen een "probleem".

...de takenlijst is eindeloos. Maar waar het in feite vooral op neer komt is dit;

De mens heeft elke vierkante meter vruchtbare grond op deze planeet ingepalmd en een functie gegeven. Welke functie dat ook moge zijn, één ding is zeker: het moet geld opbrengen. "If it pays it stays".

Kortom; brengt ecotoerisme zijn geld niet op, dan maakt men er wel iets anders van. Een citrus farm of zo. Ik moet er echter wel bij vermelden;

1) ecotoerisme brengt hier voldoende geld in het laatje om een groot gebied "puur" te houden; slechts 3% van het staatspark is open voor toerisme!
2) ecotoerisme is hier een matig succesverhaal. We hebben nog een lange weg te gaan, maar de balans is "licht positief". Ze zou echter nog veel positiever zijn moest het meeste geld niet naar anti-stropers-doeleinden moeten gaan.

Waarom zeg ik dat het matig positief is? Omdat de wilde natuur hier terrein wint op de mens. De "farm" waarop ik op dit moment verblijf is daar een voorbeeld van. Het lijkt volledig wild, en ik heb de big 5 hier rond mij, maar ik zie ook nog de restanten van een "cattle kraal". Maw hier werden vroeger koeien gekweekt. Vorige maand nog is een farm van 2000Ha toegevoegd aan Balule, het reservaat waar ik nu zit. Ik heb de omheining zien verdwijnen, en de eerste olifanten het gebied zien verkennen. En ten noorden van de Olifants rivier heeft een reservaat van 8000Ha ("Maseke") zich ook aangesloten bij Balule. Ook zij haalden de omheining tussen beide reservaten onderuit, en dus werd het big 5 gebied alweer 8000Ha groter. Er is zelfs al een kamp! BD'er Sultana was blij zijn te horen dat Chacma Bush Camp werd opgestart door niemand minder dan Luan, ex-hoofdgids van Nthambo (Sultana's meest geliefde kamp). Ik wens hem alle succes toe ...en ik ga er binnen de maand heen om wat plaatjes te schieten die ik hier met plezier zal delen.

Ik wil maar zeggen; inmenging van de mens in de natuur (of de mens die de natuur "gebruikt" voor toerisme) is niet noodzakelijk iets negatief. Hier waar ik zit is er een strenge standaard qua gids-kwalificaties, en ook qua gedrag van gidsen en ecolodges. Wij hebben hier strenge regels, bvb maximaal 10 klanten-bedden per 1000Ha, en maximaal twee voertuigen in een "sighting" (een plaats waar dieren zijn gespot).

Nu, ik wil niet TE positief klinken, want het gaat op sommige vlakken nog mis (de mens zou de mens niet zijn...). Het probleem met neushoorn-stropen is het grootste probleem. Een tweede probleem is dat ecotoerisme een zeer volatiele activiteit is. Vele mensen zien Afrika nog steeds als één groot en gevaarlijk land. En als het ergens mis gaat in Afrika, dan blijven ze meteen van héél het continent weg. Bvb toen er ebola uitbrak in west-Afrika (even ver van ons verwijderd als Brazilië!) kregen we hier ineens te maken met 60-70% annulaties. Vele lodges gingen over de kop!

Bottom line van al het bovenstaande; wij zijn hier dankbaar voor elke nieuwe klant die zijn eerste safari onderneemt, en doen ons uiterste best om haar/hem te tonen waar het om gaat, in de hoop dat zij/hij de boodschap mee naar huis neemt en andere overtuigt ook eens op safari te gaan. Want het is de ecotoerist en de ecotoerist alleen die hier de wilde natuur bestaansrecht geeft.

[geert62]

Re: Voor wie we het doen

, en niet alleen de foto.
nog nooit op die manier ( wat ik dacht )- safaritoerisme bekeken.
dank voor uw inzicht.
Geert.

[Sultana]

Re: Voor wie we het doen

Hey Jochen, Chacma staat hier inderdaad hoog op mijn lijst en zal zeker in een volgende te boeken safari zitten.

Voor de lezers, Jochen is de man die mij Afrika heeft leren kennen en mij plaaten heeft laten zien die ik tijdens mijn vele zakenreizen anders nooit zou gezien hebben.
Toen ik eco-tourime hoorde dacht ik aan de klassieke geitenwollen sokken tourisme maar daar gaat het hem niet over. Het is het evenwicht vinden in kampen tussen indringer zijn als gast in een kamp en toch niet destructief te zijn in hetzelfde kamp en zijn te berijden oppervlakte (door de gidsen).
Dieren zien in hun natuurlijke biotoop is het mooiste die er is en je kan enkel maar hopen dat op een dag de mensen die werkelijk de wereld kunnen veranderen dit zelf eens mogen ervaren en niet denken aan € of $ wanneer ze een neushoorn zien, een pagolin of tijger.
Ik kan over safari's vrij gepassioneerd spreken en mensen er warm voor maken maar gelukkig moet je bijna 1 jaar op voorhand je safari plannen wil je een plaatsje hebben in de private consessies van het Greater Kruger Park wat wil zeggen dat het er geen Benidorm is waar er geen limiet is op het aantal toegelaten personen (eco-tourisme, weet je wel).
Ooit hoop ik er mijn eigen kleine lapje grond te hebben om nog meer en dichter bij een ongelooflijke natuur te zijn.

Helemaal on topic: prachtige foto en het kalf staat er zo mooi en onschuldig op klaar om met tijd zijn/haar plekje op te eisen (kan de plumbing niet zien en vermoed dat ze op die leeftijd hun hoorn nog niet bijslijpen)

[evelynvancky]

Re: Voor wie we het doen

Mooi beeld. Bedankt voor de toelichting, dit maakt het interessant. Ik hoop dat dit koppel dieren nog lang samen mag blijven.

[muesli]

Re: Voor wie we het doen

Prachtige foto en mooi verhaal maar eigenlijk een triestig verhaal.
Spijtig dat de mens zijn mooie planeet zo moet uitbuiten voor de centjes.
En dus ook een dubbel gevoel maar het kan waarschijnlijk niet anders meer op de meeste plaatsen.

Ik geef een voorbeeld van Newfoundland:
Gedurende het seizoen vertrekken dagelijks verschillende zodiacs met whale-watching toeristen voor mijn deur. Het enige wat ik van die organisatoren hoor is dat het een goed of minder goed seizoen geworden is en daarmee bedoelen ze hoeveel geld ze opgehaald hebben die zomer.
Het mooie is dat ze veel toeristen dichter bij de natuur brengen en sommigen zullen er misschien iets positiefs van onthouden.
Het negatieve is dat ze meestal veel te dicht de walvissen en andere dieren (zoals orka's) benaderen en zichzelf en de dieren in gevaar brengen en de natuur verstoren.
Maar sommigen onder hen kunnen ook niet anders: Newfoundland leefde eeuwen van de visserij tot er een totale stop gekomen is omwille van de overbevissing (niet door Newfoundlanders maar door anderen met fabrieksschepen). Gevolg: men moet andere inkomstenbronnen zoeken: olie en toerisme.
En het gaat nu nog verder: sedert enkele jaren hebben de Japanners de capelin (lodde) ontdekt voor hun sushi. Ze behouden slechts de helft van hun vangst (enkel de vrouwelijke en de rest gaat meestal dood terug in zee). Ook voor vismeelbereiding wordt capelin gevangen nu. De capelin is de reden waarom er zoveel walvissen in die periode te zien zijn: die komen zich hier voederen. Maar als die capelin weg zal zijn : ook geen walvissen meer.

Dus niet alleen in Afrika maar overal ter wereld maakt de mens zijn milieu kapot. En dit is vooral het geval sedert de laatste 50 jaar.
Zal eco-toerisme het milieu kunnen redden???
Elk steentje dat men bijdraagt is in elk geval positief.

grts,

Raf.

[Jochen]

Re: Voor wie we het doen

Wow Raf! Dan is jouw verhaal nog veel triestiger dan het mijne!

- Newfoundland; geplaagd door Japanse vissers én door overijverige whale-watchers.

- Kruger privé reservaten; geplaagd door stropers ...maar gelukkig doet het ecotoerisme het hier wél zoals het hoort. De natuur wordt hier niet verstoord.

[muesli]

Re: Voor wie we het doen

Wow Raf! Dan is jouw verhaal nog veel triestiger dan het mijne!

- Newfoundland; geplaagd door Japanse vissers én door overijverige whale-watchers.

- Kruger privé reservaten; geplaagd door stropers ...maar gelukkig doet het ecotoerisme het hier wél zoals het hoort. De natuur wordt hier niet verstoord.

Of dat triestiger is weet ik niet. Wel dat het nu overal wereldwijd om geld draait.
Newfoundland leefde eeuwen van de visserij (hoofdzakelijk kabeljauw) en de zee (de Grand Banks) was er op een bepaald ogenblik zo goed als leeggevist. Men heeft tijdig ingegrepen door een volledige visserijstop af te kondigen in 1992. Nu herstelt het visbestand zich goed en wordt stilaan weer gecontroleerde visvangst toegelaten. Voor de bevolking was dat een ramp want visserij was het hoofdbestanddeel van hun economie. De jongeren trokken weg uit Newfoundland naar andere provincies omdat er thuis geen werk meer was. Door succesvolle olieboringen op zee en het promoten van het toerisme herstelt de economie zich nu stilaan. Maar de wegen bvb behoren tot de slechtste ter wereld denk ik. Nog geen geld genoeg om ze te herstellen.
De natuur wint er in elk geval bij: herstel van de kabeljauwpopulatie. Enkel nog de internationale gemeenschap meekrijgen (zoals Japan) om ook de visserij in internationale wateren rond Newfoundland beter te reguleren.
En die whale watching tours houden zich redelijk goed aan de afspraken en regels, behalve eentje die zich dan nog Eco-tours noemt. Het grootste gevaar schuilt hem in de explosieve groei van dit toerisme denk ik. 8 jaar geleden toen ik daar voor het eerst kwam was er slechts één die één keer per dag, als het weer het toeliet met enkele toeristen uitvaarde. Nu zijn er al verschillende en varen ze elk tot 3-4 keer per dag met een volle lading toeristen uit. En dan zijn er nog de iceberg watching tours, de birdwatching tours enz.
Er moet een evenwicht zijn tussen economie en natuurbehoud maar daar loopt het dikwijls fout.
grts,
Raf.

[Jochen]

Re: Voor wie we het doen

Er moet een evenwicht zijn tussen economie en natuurbehoud maar daar loopt het dikwijls fout.

Wel, dan kan ik je alvast met gerust gemoed inlichten; ecotoerisme in de privé reservaten is hier al jaren een succesverhaal voor mens en (vooral!) voor dier. De enige bedreigingen komen van buiten af (stropen, opwarming aarde...)

[T90]

Re: Voor wie we het doen

Wel, dan kan ik je alvast met gerust gemoed inlichten; ecotoerisme in de privé reservaten is hier al jaren een succesverhaal voor mens en (vooral!) voor dier. De enige bedreigingen komen van buiten af (stropen, opwarming aarde...)

Stropers én jagers : om ziek van te worden. Ik denk er soms aan om me aan te sluiten bij een organisatie die zich inzet in het bestrijden van stroperij in de wildparken van Afrika. De beelden (en discussies) die soms circuleren over trophy hunters zijn echt degoutant. Ik weet wel dat er een verschil is in beide praktijken : trophy hunters doen dit voor hun ziekelijk plezier en stropers voor het vele geld dat er mee te verdienen valt. Zolang de idiote vraag naar ivoor niet wordt lamgelegd zal dit blijven doorgaan.
De uitkomst is dezelfde : een kansloos en bijgevolg dood dier.
Maar ook in onze eigen Belgenlandje wordt massaal gestroopt, en ja, zeker ook door vergunde jagers. Het mag niet gezegd worden maar is de waarheid : ook hier wordt geschoten voor het plezier : zelfs eekhoorns worden uit de bomen geschoten bij gebrek aan ander wild. Het schieten van een beschermde wildsoort hier komt eigenlijk overeen met het schieten van bv een leeuw in Afrika, alleen krijg je hier niet de nodige aandacht voor of een miljoen handtekeningen. Op welke wijze dan ook, geld (macht) maakt veel kapot.
Jochen, keep up the good work !
Als er een mogelijkheid is kom ik zeker eens op safari bij jou. Hoe sneller hoe liever.

Mvg,
Peter

[Jochen]

Re: Voor wie we het doen

Altijd welkom, Peter!

En volledig akkoord wat betreft jagers. Gegeven de schaarsheid van wilde natuur is geen enkele reden om jagen nog toe te staan. De jagers weten dit ook, al zullen ze dat niet toegeven. Maar we zien het aan hun acties; hier in Zuid-Afrika kweken de jagers hun dieren nu zélf, om er dan op te schieten. Dit doen ze op boerderijen ergens op het platteland, weg van de natuurparken, uit het zicht van iedereen. Het dierenleed dat daarmee gepaard gaat is werkelijk misselijkmakend. Bekijk Blood Lions, de docu-film van mijn goede vriend Ian Michler, als je hierover méér wil weten.