Tweet
>KLIK HIER VOOR GROTERE VERSIE<
Over een paar maanden leid ik weer een berenworkshop in Alaska, dus het leek me een goed idee om nog eens door de beelden heen te gaan van de vorige reis. Zoals zo vaak, merkt ik ook deze keer dat er heel wat foto's waren die ik destijds niet in eerste instantie had geselecteerd, maar die ik eigenlijk zeker de moeite waard vond. Tegelijkertijd zat er ook een aantal foto's in mijn selectie waarvan ik nu het idee heb dat ze er niet in thuis horen. Het is interessant om te zien hoe snel je smaak kan veranderen. Dit is een van de foto's die wat mij betreft nog steeds de toets der kritiek kan doorstaan. Ik vond wel dat ik 'm destijds niet zo mooi heb geprocessed, dus dat heb ik opnieuw gedaan, met bijzondere aandacht voor de hoge lichten.
In plaats van te zitten wachten op het de-zalm-springt-in-de-bek-van-beer-moment, besloot ik mij hier te focussen op de plek met de minste actie: een slapende beer. Wat je niet ziet in deze foto, is dat er op deze lokatie ongeveer dertig bruine beren tegelijkertijd in en rondom het water staan te zoeken/speuren/duiken/vissen naar zalm. Een spektakel van jewelste. Het is dan ook voor de hand liggend om voortdurend de actie te volgen en te proberen de meest spectaculaire momenten vast te leggen. Een slapende beer ergens aan de rand van alle actie is dan ook niet iets waar veel mensen aandacht voor zouden hebben, en toch zag ik onmiddellijk bijzondere mogelijkheden. Om snelle actie te bevriezen, heb je snelle sluitertijden nodig, en dus ziet het opspattende water van deze wilde rivier er meestal in alle foto's hetzelfde uit: bevroren in de lucht - je kunt de druppels vaak tellen. Toen ik deze slapende beer zag, bedacht ik dat het juist veel mooier zou zijn om het water om te toveren in een zachte, dromerige stroom, omdat dat mooi aansluit bij het slapen. Daarvoor had ik uiteraard een langzame sluitertijd nodig, en een goed statief. Midden op de dag is het vaak te licht om een lange sluitertijd te krijgen, dus ik gebruikte een polarisatiefilter om wat licht tegen te houden en selecteerde een klein diafragma. Na het maken van een paar testshots, koos ik uiteindelijk voor een sluitertijd van 0.6 seconden. Dat gaf voldoende blur aan het water, zonder dat het detail volledig verloren ging. Met het eindresultaat ben ik heel tevreden, omdat het een veel origineler beeld is dan de meeste andere foto's die in de loop der jaren in dit gebied gemaakt zijn, en dat is lang niet altijd makkelijk om voor elkaar te krijgen.
De moraal van het verhaal sluit denk ik goedaan bij wat ik ooit leerde van een landschapsfotograaf: hoe mooi de scène ook is die zich voor je afspeelt, vergeet niet zo nu en dan achterom te kijken - niet zelden gebeuren daar dingen die minstens zo interessant zijn.
Nikon D2Xs, AF-S VR 70-200/2.8, 1.4x TC, polarisatiefilter, 0.6s @ f/16, ISO 100
Comment