De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

[Sieg]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Ik heb geen idee hoe het juist zit, ik heb er ook nog niet echt achter gezocht, maar Als een foto scherper lijkt, dan zal iedereen de foto toch scherper zien denk ik ;-)
Wel interessant jouw gedacht over hoe dit werkt, je vind op veel plaatsen hoe je het kunt doen, de ene maakt extra flats en darks, de andere niet, maar nergens gelezen waarom ze foto's van de maan stacken.
Misschien moet ik er toch eens wat meer over opzoeken. ;-)


En het inkleuren, de kleuren zitten in de foto en je kunt ze wat meer of wat minder tonen, en tja, dat is de vrijheid van de fotograaf zeker? ;-)
Hoe ziet de maan er juist uit? Volgens Andrew McCarthy heeft de maan een bonte verzameling van kleuren. De maan van Bartosz Wojczyński ziet er ook weer totaal anders uit.
Ze gebruiken verschillende technieken maar niemand kan zeggen of het klopt ;-)

Inderdaad, dat is ook hetgeen ik zeg, je kunt op vele manieren een visueel scherpere opname krijgen
Zo lijkt een opname die meer contrast krijgt bij de nabewerking ook scherper dan die met minder contrast, zelfde met kleuren en belichtingen
Er is enorm veel over astrofotografie te lezen op het web, niet allemaal even duidelijk uiteraard maar wel interessant soms.

Zoals je schrijft, kleuren is steeds een eigen smaak en soms interpretatie van de fotograaf, schilder, kunstenaar
Maar de maanfoto van Bartosz Wojczyńsk is voor mij het meest realistisch, (zo zie ikzelf ook de maan door mijn telescoop) overigens een hele bekende en schitterende opname.
Astrofotografie spreekt tot velen hun verbeelding, een mooie hobby maar niet zo simpel
Spijtig genoeg leven we hier in een land met heel veel lichtvervuiling, wat toch echt wel nadelig is voor dit soort fotografie
Maar wel iets waarmee iedereen zich nu kan bezighouden tijdens de lockdown, kan makkelijk vanuit eigen tuin

grts
Sieg

[Slywatcher]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Hey Keyki,

Coole foto, die is dan toch goed gelukt? Ik zelf heb een Canon met T2 ring aangesloten op een telescoop. Ik kan maar goed scherpstellen door 10x te vergroten op de LCD. Dan kan je veel nauwkeuriger scherpstellen. Maar ik vertel je vast niets nieuws.

Als je wilt fotostacken heb je een equatoriale statief nodig die meegaat met de aardas om de maan mooi in het midden te houden. Een beetje overkill voor zo’n hemellichaam naar mijn bescheiden mening.

[MartinSimmons]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven bij iemand anders, en uiteindelijk het toch eens geprobeerd en ik merk echt wel verschil. Verder kan ik het ook niet verklaren.

En als je het opzoekt, het word veel gedaan. Je kunt zelfs filmen, en dit gebruiken om te stacken .

http://www.delensdop.nl/maanfotografie/

--
mlap.
T.T.

Ik denk dat je het verkeerd begrijpt, de link waarnaar je verwijst is eigenlijk gemaakt voor astrofotografie en dit wordt door hem toegepast op de maan.
De bedoeling bij Deep Astrophotograhy is te werken met meerdere opnames om op die manier meer details in de lichte en donkere delen te halen.
Zelf werkt ik soms ook op deze manier, maar dan gaat het voor onderwerpen die verder weg staan dan de maan en véél minder lichtsterk zijn
De bedoeling van op die manier te werken is meerdere belichtingen te maken i.p.v. één lange belichting, dit om eigenlijk in eerste instantie je sensor te sparen en minder ruis te hebben.
Aangezien je bij Deep Astro, nevels e.d. wilt fotograferen heb je eigenlijk een enorm lange sluitertijd nodig, dit zou nefast zijn voor ruis en je sensor, daarom wordt er een stack gemaakt van meerdere kortere belichtingen.
Daarom worden er ook een heel pak Flats en Darks gemaakt, dit om de ruis en eventuele hot pixels te kunnen isoleren van het eigenlijke onderwerp

Dus eigenlijk heeft je link niks te maken met de scherpte op je onderwerp maar wel bruikbaar qua belichting
Ik kan me voorstellen dat je meerdere opnames van de maan gaat maken met een hele korte belichtingstijd er op die manier minder beweging zal zijn
Tevens door het samenvoegen van de kortere belichtingstijden zal je op die manier meer detail krijgen in lichte en donkere delen van de maan, dus zal het achteraf lijken alsof de opname scherper is omdat ze beter belicht is.
Maar eigenlijk is dat enkel een visueel gedacht, de scherpte zal steeds hetzelfde zijn
En eigenlijk moet je de maan kunnen vastleggen met één enkel beeld
Het inkleuren van het beeld zoals je de maan ziet in je link is puur persoonlijk, sommige doen dit om meer diepte te creëren in een anders platte schijf
Tevens gaat men in je link te werk met de High Pass filter om te verscherpen, zelfs redelijk veel verscherpt
Met deze manier van verscherpen krijg je praktisch alles scherp ;-)

grts
Sieg

In de astrofotografie maken we gebruikt van de techniek exposurestacking. Dit is het nemen van "gemiddelden" van "dezelfde" pixel (na star registration, het recht leggen van alle foto's zodat alle sterren exact op elkaar vallen) op meerdere foto's. De opgetelde sluitertijd noemen we dan de totale integratietijd en door het gemiddelde worden details zichtbaarder en signaalruis uitgemiddeld (verminderd). Dit laatste komt trouwens omdat signaalruis "random" op de sensor valt en daardoor het nemen van gemiddelden de ruis dus uitvlakt. Dit wordt in deze tak van fotografie zeer regelmatig ook op de maan toegepast.
Direct heeft stacking dus geen invloed op de scherpte van het onderwerp.

Ik denk dat de verwarring in het woord 'stacken' ligt dat er in de fotografie ook zoiets bestaat als focusstacking (wat eigenlijk focusblending is). Met deze techniek voegen we meerdere foto's, waarbij de focus op verschillende plekken van het onderwerp ligt, samen waardoor, door alleen de scherpe delen per foto te blenden, het totale onderwerp in focus ligt en de DoF dus kunstmatig vergroot wordt.
Ik spreek in mijn door jouw geciteerde artikel dan ook over exposurestacking


Echter, als je bedenkt dat je met een 500mm @ f/1.0 al vanaf 13km hoogte tot oneindig scherp hebt, zie dat DoF op deze afstanden totaal geen rol speelt. De scherpte van het onderwerp (maan in dit geval) is hoofdzakelijk afhankelijk van het objectief, de atmosferische verstoring, de temperatuur van het glas en zeker ook van de focus door de fotograaf zelf

Maar indirect heeft stacken wel invloed op de scherpte, omdat door deze techniek het dynamisch bereik in de foto vergroot wordt; er komen meer (kleur)tonen in de foto. Daardoor ontstaat er meer detail, en dus visuele scherpte na het bewerken van de foto door bijvoorbeeld het High Pass filter.


PS:
High Pass verscherping is helaas niet zaligmakend, het is absoluut niet het geval dat je daarmee praktisch alles scherp krijgt (was dat maar zo) . Elke verscherping heeft namelijk ook negatieve gevolgen op de foto, delen kunnen te crispy worden doordat (kleur)tonen (de Low Pass, de lage ruimtelijke frequenties) worden weggedrukt.
Het is niets meer en niets minder dan één van de verscherpingstechnieken welke goed werkt in de astrofotografie. Maar bijvoorbeeld "Smart Sharpen" of "Unsharpen" zijn ook mogelijke technieken, ik prefereer alleen het High Pass filter.

[MartinSimmons]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Ik probeerde deze ochtend de maan te fotograferen, met de volle overtuiging dat ik een mooie foto ging hebben.
ik stelde mijn Nikon D7500 in op ISO100, 1/200, f8 op 200mm (Nikon AFS 18-200/3.5-5.6 DX VRII) en daarna met (Sigma DC 18-200mm 1:3.5-6.3 D) omdat ik dacht dat er mss iets mis was met de scherpstelling van de lens.
ik heb
- vanaf statief getrokken met afstandsbediening.
- de VR op mijn lens uitgeschakeld.
- handmatig scherp gesteld

en toch heb ik geen enkele scherpe foto.
Wie kan me hierbij raad/tips geven?

1)
Focus je via de zoeker of via live view?
Via de zoeker is amper te doen, zeker omdat elke kleine beweging de maan al heen en weer schudt in het beeld. Beter gebruik je de live view en zoom je, zowel optisch als digitaal, zo ver mogelijk in op een zo contrastrijk gebied van de maan als mogelijk. Ik kan digitaal 10x zoom doen met de live view (heeft geen invloed op de foto, wel op het focussen), dat geeft mij extra detail om te focussen.


2) Zet je camera zeker 30 minuten voor het beginnen met focussen al buiten.
Glas, maar plastic ook, krimpt of zet uit naar gelang de temperatuur. Je kunt je voorstellen dat als je van lekker binnen warm 21ºC naar buiten bibber vrieskou -5ºC gaat en je focust direct, het glas binnen enkele minuten micrometers is gekrompen. Dit heeft ook effect op de focust


3)
Niet elk moment is geschikt voor astrofotografie.
Let op dat er niet te veel vocht in de lucht zit en het niet te warm is, dit veroorzaakt atmosferische trillingen waardoor focus ook off kan lijken.
Zorg ook dat je de maan fotografeert als deze redelijk hoog aan de hemel staat. Hoe dichter bij de horizon, hoe meer atmosferische verstoring


4) Los van de focus:
De maan beweegt. Om deze reden is het het beste om de sluitertijd zo snel mogelijk te houden. Ook hoe meer fotonen er per tijdseenheid binnen komen, hoe gedetaileerder het beeld.
Om deze redenen raad ik aan om de, door vele aangeraden, f/8 los te laten en het diafragma zo open mogelijk te zetten.

Waar sommige beweren om f/8, of erger f/11, aan te houden, beweer ik dat het totaal geen zin heeft om het diafragma te knijpen. Ten eerste is het een foute aanname om te denken dat dit diafragma het beste kwaliteit op zal leveren, lenzen zijn over het algemeen geoptimaliseerd voor een gebruik 2 stops afgefragmenteerd en niet per se op f/8 ofzo. Daarbij, lensfouten nemen toe naar de rand (behalve astigmatisme, maar als je dat hebt breng je de lens meteen terug). De 'sweet spot', waar iedereen het altijd over heeft, is een compromis van alle fouten over de gehele sensor, maar daar heb je in het midden (waar de maan met jouw 200mm staat waardoor deze maar 2,8mm van het (FF) sensoroppervlak vult) minder mee te maken. En aangezien je pas bij een mm'tje of 2500 (op een 35mm full frame) de maan volledig in beeld hebt, en jij hier 200mm gebruikt en dus geen volledige vulling hebt, heeft het knijpen dus geen zin. Dan kan je beter het diafragma volledig open zetten, zodat er zo veel mogelijk detail (resolutie) binnen kan komen. Scheelt je ook weer in ISO, het beest welke read noise de plaat in stuurt, en geeft je kortere sluitertijden. Deze twee bezorgen je deze extra details.

Daarbij, scherptediepte heb je toch geen last van op deze afstanden. Ik heb ooit eens betekend dat je met zelfs f/1 @ 500mm vanaf 13km of zo iets hoogte tot oneindig scherp hebt.

[MartinSimmons]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Hey Keyki,

Coole foto, die is dan toch goed gelukt? Ik zelf heb een Canon met T2 ring aangesloten op een telescoop. Ik kan maar goed scherpstellen door 10x te vergroten op de LCD. Dan kan je veel nauwkeuriger scherpstellen. Maar ik vertel je vast niets nieuws.

Als je wilt fotostacken heb je een equatoriale statief nodig die meegaat met de aardas om de maan mooi in het midden te houden. Een beetje overkill voor zo’n hemellichaam naar mijn bescheiden mening.

Een mount is onnodig voor exposurestacking.
Zolang het onderwerp onbewogen in beeld is op elke foto is stacken mogelijk. De maan is goed, maar verbazingwekkend ook 'lichtsterke' objecten als de Orion nevel zijn redelijk, te doen vanaf statief

[Sieg]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Een mount is onnodig voor exposurestacking.
Zolang het onderwerp onbewogen in beeld is op elke foto is stacken mogelijk. De maan is goed, maar verbazingwekkend ook 'lichtsterke' objecten als de Orion nevel zijn redelijk, te doen vanaf statief

Toch makkelijker met een deftige mount hoor

grts
Sieg

[Sieg]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

In de astrofotografie maken we gebruikt van de techniek exposurestacking. Dit is het nemen van "gemiddelden" van "dezelfde" pixel (na star registration, het recht leggen van alle foto's zodat alle sterren exact op elkaar vallen) op meerdere foto's. De opgetelde sluitertijd noemen we dan de totale integratietijd en door het gemiddelde worden details zichtbaarder en signaalruis uitgemiddeld (verminderd). Dit laatste komt trouwens omdat signaalruis "random" op de sensor valt en daardoor het nemen van gemiddelden de ruis dus uitvlakt. Dit wordt in deze tak van fotografie zeer regelmatig ook op de maan toegepast.
Direct heeft stacking dus geen invloed op de scherpte van het onderwerp.

Ik denk dat de verwarring in het woord 'stacken' ligt dat er in de fotografie ook zoiets bestaat als focusstacking (wat eigenlijk focusblending is). Met deze techniek voegen we meerdere foto's, waarbij de focus op verschillende plekken van het onderwerp ligt, samen waardoor, door alleen de scherpe delen per foto te blenden, het totale onderwerp in focus ligt en de DoF dus kunstmatig vergroot wordt.
Ik spreek in mijn door jouw geciteerde artikel dan ook over exposurestacking


Echter, als je bedenkt dat je met een 500mm @ f/1.0 al vanaf 13km hoogte tot oneindig scherp hebt, zie dat DoF op deze afstanden totaal geen rol speelt. De scherpte van het onderwerp (maan in dit geval) is hoofdzakelijk afhankelijk van het objectief, de atmosferische verstoring, de temperatuur van het glas en zeker ook van de focus door de fotograaf zelf

Maar indirect heeft stacken wel invloed op de scherpte, omdat door deze techniek het dynamisch bereik in de foto vergroot wordt; er komen meer (kleur)tonen in de foto. Daardoor ontstaat er meer detail, en dus visuele scherpte na het bewerken van de foto door bijvoorbeeld het High Pass filter.


PS:
High Pass verscherping is helaas niet zaligmakend, het is absoluut niet het geval dat je daarmee praktisch alles scherp krijgt (was dat maar zo) . Elke verscherping heeft namelijk ook negatieve gevolgen op de foto, delen kunnen te crispy worden doordat (kleur)tonen (de Low Pass, de lage ruimtelijke frequenties) worden weggedrukt.
Het is niets meer en niets minder dan één van de verscherpingstechnieken welke goed werkt in de astrofotografie. Maar bijvoorbeeld "Smart Sharpen" of "Unsharpen" zijn ook mogelijke technieken, ik prefereer alleen het High Pass filter.

Dus eigenlijk zeg je net hetzelfde als mij ;-)
Behalve over de manier van verscherpen heb ik andere ervaringen met High Pass

grts
Sieg

[MartinSimmons]

Re: De maan fotograferen: Wat doe ik mis?

Toch makkelijker met een deftige mount hoor

grts
Sieg

Voor maanfotos is het zeker niet makkelijker, heb je zo'n ding wel eens uitgelijnd , hahaha.
Maar het is zelfs ook niet veel mooier, want de sluitertijd is te snel om voldoende effect van de mount te ervaren.

Voor Orion is het een ander verhaal (de mooiere resultaten dan). Want daar pakken we van secondes tot minuten aan sluitertijd.