Tweet
Re: Professioneel starten vanaf nul: met wat ?
Hans, wat we van die dtp-(r)evolutie moeten leren is niet alleen dat er in het begin heel slechte vormgeving uit voortkwam, maar vooral dat er uiteindelijk heel veel werk dat oorspronkelijk door grafische bedrijven werd uitgevoerd, voortaan 'in huis' wordt uitgevoerd. De beginfout was dat sommige mensen dachten dat er helemaal geen grafische vakkennis meer nodig was en dat iedereen die een schrijfmachine kon bedienen ook zou kunnen vormgeven met de computer.
Het waren de gebroeders Bos in Amsterdam die volop adverteerden met DTPrut: dtp zou nooit iets worden. Maar het duurde niet lang en het traditioneel zet- en lithografiebedrijf van de gebroeders Bos was failliet. Zoiets zullen we nu ook weer bij de fotografie zien. Een flink aantal van mijn klanten heeft ooit al een Nikon D100 aangeschaft. En nu er steeds meer professioneel inzetbare camera's voor een lage prijs beschikbaar komen, zul je zien dat steeds meer bedrijven de stap zullen zetten om een gedeelte van de fotografie niet meer uit te besteden. Wat jouw bedrijf wil gaan doen is helemaal niet zo vreemd: ladingen bedrijven overwegen deze stap.
En uiteindelijk zal het ook lukken. Ik ken inmiddels heel veel gebruikers van grafische programmatuur die nooit een grafische opleiding hebben genoten (behalve de gebruikerstrainingen voor de pakketten die ze gebruiken) en die toch een bijzonder professioneel product weten neer te zetten. Het is niet de grafische industrie maar de zogenaamde corporate markt die op dit moment het merendeel van de klanten levert voor het bedrijf waar ik werk.
Maar wat we ook kunnen leren van de DTP-revolutie is dat toentertijd vooral gedacht werd dat het de spullen waren die garant zouden staan voor een goed product. Natuurlijk zijn goede gereedschappen heel belangrijk, maar het is toch de mens die het moet gaan uitvoeren. En die mens moet geschoold worden. Punt uit. Ook al sta je in de familiekring of bij de fotoclub bekend als een uitstekende fotograaf, dan zul je toch nog moeten leren om verder te kijken dan wat je ZELF altijd interessant hebt gevonden in de fotografie.
Je ziet het aan de vele adviezen die hier al zijn gegeven -zonder dat gevraagd werd wat er precies van jouw verwacht word en hoe je de foto's wilt gaan inzetten. Bijna iedereen verteld wat in zijn of haar ogen een heel goede camera is. Of je krijgt te horen dat je per se een middenformaat- of een grootformaatcamera nodig hebt. Zo'n advies kun je niet geven als je niet precies weet in welke omstandigheden jij je werk zult moeten gaan doen.
Lang geleden heb ik voor Architectuur-fotografie gewerkt met een veelheid aan materiaal: soms een Contax RTS met een supergroothoek van Carl Zeiss, soms de prachtige Hasselblad SWC en soms een 4x5 inch technische camera. Daarbij heb ik heel veel gebruik gemaakt van de beste groothoekobjectieven die toentertijd verkrijgbaar waren, maar bij het vastleggen van details in architectuur heb ik ook vaak gebruik gemaakt van standaardobjectieven.
Echter, veel belangrijker dan de keuze voor de camera en het objectief, was de wijze van verlichten. Dat is iets waar ik hier niets over hoor, maar ik kon dagen bezig zijn met het wachten op de perfecte lichtomstandigheden en als die nooit optreden kon ik vreselijk ingewikkelde lichtschema's ontwerpen. Ik heb begrepen dat je dat soort architectuur-fotografie niet zelf wilt gaan doen en aan gespecialiseerde fotografen over wilt laten. Dat is een heel verstandig besluit.
Maar wat je dan wel wilt is mij nog altijd niet helemaal duidelijk. Wil je speciale (technische) aspecten van een architectonisch object gaan fotograferen? Wat is het dan dat iemand van jouw bedrijf wel kan zien en een andere fotograaf niet - zelfs niet met een briefing? Denk je dat je baas inderdaad voldoende tijd wil geven om een goede foto te maken, of moet het gebeuren als iemand toch toevallig ter plaatse aanwezig is?
De camera die je kiest is eigenlijk minder belangrijk. Zowel Canon als Nikon, maar ook andere merken, leveren prima camera's en bieden (nog belangrijker) objectieven die geschikt zijn voor architectuur-fotografie. (maar vergeet Kodak, want dat bedrijf is gestopt met de lijn professionele camera's.)
Vergeet de diverse tilt & shift objectieven, want met een behoorlijke resolutie (10 MB of meer) kun je sterk corrigeren in Photoshop en toch nog voldoende kwaliteit overhouden om op A4-formaat te drukken. Ik denk dat als je bepaalde aspecten van de architectuur moet gaan vastleggen, je vooral veel aandacht zult moeten gaan besteden aan de verlichting. Het kiezen van een camera die een hele hoge ISO-waarde biedt, heeft weinig zin. En dan gaat het niet eens om de ruis, maar om de lichtomstandigheden die je aantreft als je denkt dat je een hoge ISO-waarde zou kunnen gebruiken. Bijna altijd is er bij slecht verlichte onderwerpen sprake van gedeelten die zeer sterk verlicht zijn en gedeelten die zeer slecht verlicht zijn. Dat los je niet op door met een hoge ISO-waarde te gaan fotograferen; je zult de lichtomstandigheden moeten aanpassen.
Een goede verlichting is ook noodzakelijk omdat als je wilt gaan drukken de contrasten in een foto niet te hoog mogen worden. In de 'echte wereld' zijn helderheidsverschillen van 1 op 100.000 (het verschil tussen het donkerste zwart en het witste licht) niet ongebruikelijk. Bij een dia kun je contrasten van 1 op 10.000 aantreffen. Een goede monitor kan 1 op 1000 of 1 op 500 aan. Maar op papier heb je een maximale contrastomvang van 1 op 50. Om de details in een foto zo goed mogelijk te laten uitkomen, moet je ervoor zorgen dat in het onderwerp al niet te veel contrastverschil aanwezig is. Dat is ook de reden dat professionele fotografen niet door de lens lichtmeten, maar met een losse belichtingsmeter om het te fotograferen object heendraaien en her en der metingen verrichten.
Tja, wat moet je doen om de verlichting naar je hand te zetten... De verlichting buiten kun je waarschijnlijk uit je hoofd zetten. Je zou gigantisch zware flitsgeneratoren en dito flitskoppen nodig hebben om een gebouw uit te lichten. Alleen al wat betreft de investering zou dat niet te rechtvaardigen zijn als je niet dagelijks dat soort werk doet. Overigens kun je dat soort extra zware spullen ook gewoon huren. Voor het werk binnen moet je overwegen met een relatief goedkope set studioflitsers te werken. Vaak kun je met drie of vier compactflitsers al een heel eind komen. Een goede set van bijvoorbeeld Visatec kun je al voor een paar duizend euro kopen. Zorg er dan wel voor dat ze voldoende vermogen hebben. 800 Ws per kop is dan eigenlijk al heel weinig. Mocht dat ook al overkill zijn. dan kun je overwegen om met een paar losse flitsers te werken, bijvoorbeeld een camera met drie of vier flitsers die je op een statiefje gebruikt.
Nu ik het woord statief gebruik... dat is ook een eerste vereiste bij architectuur-fotografie. Uitzonderingen daargelaten zul je heel zorgvuldig je uitsnede willen kiezen en een zo'n scherp mogelijk beeld willen hebben, zelfs bij langere belichtingstijden. Een statief is dan je beste vriend. Maar dat spreekt voor zich.
Een goede belichtingsmeter, eentje die je ook bij flitslicht kunt gebruiken is ook aan te raden. Ik gebruik nu de Konica Minolta Flash Meter VI omdat die ook geschikt is om de combinatie van flitslicht en omgevingslicht te meten.
Omdat ik nog steeds niet weet wat je nu echt wilt gaan fotograferen, kan ik je nauwelijks verder helpen, maar ik hoop dat je hier toch iets aan hebt.
Groeten, Miriam
Oorspronkelijk geplaatst door hans.couckuyt
Het waren de gebroeders Bos in Amsterdam die volop adverteerden met DTPrut: dtp zou nooit iets worden. Maar het duurde niet lang en het traditioneel zet- en lithografiebedrijf van de gebroeders Bos was failliet. Zoiets zullen we nu ook weer bij de fotografie zien. Een flink aantal van mijn klanten heeft ooit al een Nikon D100 aangeschaft. En nu er steeds meer professioneel inzetbare camera's voor een lage prijs beschikbaar komen, zul je zien dat steeds meer bedrijven de stap zullen zetten om een gedeelte van de fotografie niet meer uit te besteden. Wat jouw bedrijf wil gaan doen is helemaal niet zo vreemd: ladingen bedrijven overwegen deze stap.
En uiteindelijk zal het ook lukken. Ik ken inmiddels heel veel gebruikers van grafische programmatuur die nooit een grafische opleiding hebben genoten (behalve de gebruikerstrainingen voor de pakketten die ze gebruiken) en die toch een bijzonder professioneel product weten neer te zetten. Het is niet de grafische industrie maar de zogenaamde corporate markt die op dit moment het merendeel van de klanten levert voor het bedrijf waar ik werk.
Maar wat we ook kunnen leren van de DTP-revolutie is dat toentertijd vooral gedacht werd dat het de spullen waren die garant zouden staan voor een goed product. Natuurlijk zijn goede gereedschappen heel belangrijk, maar het is toch de mens die het moet gaan uitvoeren. En die mens moet geschoold worden. Punt uit. Ook al sta je in de familiekring of bij de fotoclub bekend als een uitstekende fotograaf, dan zul je toch nog moeten leren om verder te kijken dan wat je ZELF altijd interessant hebt gevonden in de fotografie.
Je ziet het aan de vele adviezen die hier al zijn gegeven -zonder dat gevraagd werd wat er precies van jouw verwacht word en hoe je de foto's wilt gaan inzetten. Bijna iedereen verteld wat in zijn of haar ogen een heel goede camera is. Of je krijgt te horen dat je per se een middenformaat- of een grootformaatcamera nodig hebt. Zo'n advies kun je niet geven als je niet precies weet in welke omstandigheden jij je werk zult moeten gaan doen.
Lang geleden heb ik voor Architectuur-fotografie gewerkt met een veelheid aan materiaal: soms een Contax RTS met een supergroothoek van Carl Zeiss, soms de prachtige Hasselblad SWC en soms een 4x5 inch technische camera. Daarbij heb ik heel veel gebruik gemaakt van de beste groothoekobjectieven die toentertijd verkrijgbaar waren, maar bij het vastleggen van details in architectuur heb ik ook vaak gebruik gemaakt van standaardobjectieven.
Echter, veel belangrijker dan de keuze voor de camera en het objectief, was de wijze van verlichten. Dat is iets waar ik hier niets over hoor, maar ik kon dagen bezig zijn met het wachten op de perfecte lichtomstandigheden en als die nooit optreden kon ik vreselijk ingewikkelde lichtschema's ontwerpen. Ik heb begrepen dat je dat soort architectuur-fotografie niet zelf wilt gaan doen en aan gespecialiseerde fotografen over wilt laten. Dat is een heel verstandig besluit.
Maar wat je dan wel wilt is mij nog altijd niet helemaal duidelijk. Wil je speciale (technische) aspecten van een architectonisch object gaan fotograferen? Wat is het dan dat iemand van jouw bedrijf wel kan zien en een andere fotograaf niet - zelfs niet met een briefing? Denk je dat je baas inderdaad voldoende tijd wil geven om een goede foto te maken, of moet het gebeuren als iemand toch toevallig ter plaatse aanwezig is?
De camera die je kiest is eigenlijk minder belangrijk. Zowel Canon als Nikon, maar ook andere merken, leveren prima camera's en bieden (nog belangrijker) objectieven die geschikt zijn voor architectuur-fotografie. (maar vergeet Kodak, want dat bedrijf is gestopt met de lijn professionele camera's.)
Vergeet de diverse tilt & shift objectieven, want met een behoorlijke resolutie (10 MB of meer) kun je sterk corrigeren in Photoshop en toch nog voldoende kwaliteit overhouden om op A4-formaat te drukken. Ik denk dat als je bepaalde aspecten van de architectuur moet gaan vastleggen, je vooral veel aandacht zult moeten gaan besteden aan de verlichting. Het kiezen van een camera die een hele hoge ISO-waarde biedt, heeft weinig zin. En dan gaat het niet eens om de ruis, maar om de lichtomstandigheden die je aantreft als je denkt dat je een hoge ISO-waarde zou kunnen gebruiken. Bijna altijd is er bij slecht verlichte onderwerpen sprake van gedeelten die zeer sterk verlicht zijn en gedeelten die zeer slecht verlicht zijn. Dat los je niet op door met een hoge ISO-waarde te gaan fotograferen; je zult de lichtomstandigheden moeten aanpassen.
Een goede verlichting is ook noodzakelijk omdat als je wilt gaan drukken de contrasten in een foto niet te hoog mogen worden. In de 'echte wereld' zijn helderheidsverschillen van 1 op 100.000 (het verschil tussen het donkerste zwart en het witste licht) niet ongebruikelijk. Bij een dia kun je contrasten van 1 op 10.000 aantreffen. Een goede monitor kan 1 op 1000 of 1 op 500 aan. Maar op papier heb je een maximale contrastomvang van 1 op 50. Om de details in een foto zo goed mogelijk te laten uitkomen, moet je ervoor zorgen dat in het onderwerp al niet te veel contrastverschil aanwezig is. Dat is ook de reden dat professionele fotografen niet door de lens lichtmeten, maar met een losse belichtingsmeter om het te fotograferen object heendraaien en her en der metingen verrichten.
Tja, wat moet je doen om de verlichting naar je hand te zetten... De verlichting buiten kun je waarschijnlijk uit je hoofd zetten. Je zou gigantisch zware flitsgeneratoren en dito flitskoppen nodig hebben om een gebouw uit te lichten. Alleen al wat betreft de investering zou dat niet te rechtvaardigen zijn als je niet dagelijks dat soort werk doet. Overigens kun je dat soort extra zware spullen ook gewoon huren. Voor het werk binnen moet je overwegen met een relatief goedkope set studioflitsers te werken. Vaak kun je met drie of vier compactflitsers al een heel eind komen. Een goede set van bijvoorbeeld Visatec kun je al voor een paar duizend euro kopen. Zorg er dan wel voor dat ze voldoende vermogen hebben. 800 Ws per kop is dan eigenlijk al heel weinig. Mocht dat ook al overkill zijn. dan kun je overwegen om met een paar losse flitsers te werken, bijvoorbeeld een camera met drie of vier flitsers die je op een statiefje gebruikt.
Nu ik het woord statief gebruik... dat is ook een eerste vereiste bij architectuur-fotografie. Uitzonderingen daargelaten zul je heel zorgvuldig je uitsnede willen kiezen en een zo'n scherp mogelijk beeld willen hebben, zelfs bij langere belichtingstijden. Een statief is dan je beste vriend. Maar dat spreekt voor zich.
Een goede belichtingsmeter, eentje die je ook bij flitslicht kunt gebruiken is ook aan te raden. Ik gebruik nu de Konica Minolta Flash Meter VI omdat die ook geschikt is om de combinatie van flitslicht en omgevingslicht te meten.
Omdat ik nog steeds niet weet wat je nu echt wilt gaan fotograferen, kan ik je nauwelijks verder helpen, maar ik hoop dat je hier toch iets aan hebt.
Groeten, Miriam
Comment