Tweet
Na enkele uren:
Gisteren een X-S10 gekocht, met de 16-80 F4 erbij. Het is de eerste keer dat ik een nieuwe Fuji koop. Anders altijd meerdehands gekocht.
Normaal plaats ik geen reviews, maar het is vervelend dat er over dit toestel zo weinig echte gebruikersreviews te vinden zijn. Daarom dus, hopelijk hebben anderen er wat aan.
- Ik kom van een X-T1 en een X-H1, dus het is wel effe wennen aan de nieuwe buttons. Maar dat komt wel goed. Mijn ouwe Nikon vroeger had immers ook zo'n PSAM-button.
- Het toestel maakt wel een pak meer geluid als je een foto trekt dan bij de X-H1 (waarop een 16-55 f2.8 zat). Het klinkt een pak mechanischer. Beetje koddig.
- Verder is de viewfinder natuurlijk te klein voor een brildrager als ik. Dat was ook zo bij de X-T1. Is spijtig. De beste viewfinder vind je op de T4 en de H1, dat is telkens een plezier om door te kijken. Maar die zitten natuurlijk in een andere prijscategorie. Maar ook dat zal wennen.
- Connectivity met smartphone gaat wel heel vlot. Na enkele minuten stond de nieuwste firmware er al op. Verder denk ik dat niet veel te gebruiken. Bluetooth etc zuigt allemaal energie.
- Touchscreen is fun, maar opnieuw vraag ik me af hoeveel ik het ga gebruiken. Om dezelfde reden: dat zuigt energie.
- Het toestel ligt erg goed in de hand, bijna zo goed als de H1, en zelfs met de 16-55 F2.8 er op raken mijn vingers de lens niet. Die tussenruimte is voor mij dus echt wel goed.
- Wat me wel irriteert is dat de icoontjes en cijfertjes op de display verkleind zijn. Op de H1 zijn die toch een tikkeltje groter en kon ik alles perfect zien en lezen. Maar nu, die cijfertjes van de onder- en overcompensatie zijn echt te klein voor me. En van sommige icoontjes moest ik aan mijn dochter vragen wat er daar staat te staan of te blinken. Aangezien ik dat niet had met de X-T1 en de X-H1 leg ik de schuld hiervoor echt wel bij Fuji. Het is totaal onzinnig om alles zo klein te tonen. :-( Dat is echt wel een kemel.
- Q button staat gelukkig ergens weg van de duim nu. Bij de H1 stond die exact waar je met je duim de grip vastnam. Dus dat menu sprong om de haverklap aan. Beetje domme plaats toch. Dat is dus gecorrigeerd.
- Superhandig dat je de display kan omkeren en zo kan beschermen tegen beschadiging.
- Ook spijtig dat je disp/back button en de Menu-button zo heel erg vlak zijn. Je voelt ze echt helemaal niet. Stom. Een halve millimeter omhoog en je had ze perfect kunnen voelen.
- De 16-55 f2.8 is natuurlijk een fractie scherper dan de 16-80 f4 maar je ziet dat natuurlijk enkel als je maximaal bent ingezoomd. De 16-55 is dan ook een Red Badge en dat merk je dus.
- Dat gezegd zijnde is die 16-80 f4 voor een amateur als ik eigenlijk zeer, zeer scherp. Ik ben dan ook geen pixel peeper. ;-)
Meer info heb ik nog niet, ik ben in de badkamer bezig met een vloer te leggen, en dat gaat niet samen met fotograferen.
Na enkele weken:
Hoe meer ik het toestel gebruik, hoe meer ik er van ga houden. Deze body is écht geheel op maat van mijn handen gemaakt! De ontdekking van de "Film Simulation Recipes" aangeboden door Ritchie Roesch (Amerikaan met Duitse roots) op fujixweekly.com was cruciaal: zijn presets hebben mij echt de ogen geopend. Deze Fuji-fanaat besteedt uren, dagen en weken aan het tweaken van de vele parameters die een Fujifilm-apparaat rijk is: highlights, shadows, contrast, clarity, finetunen van de WB, spielerei met de grain, gewoonweg alles haalt deze persoon uit de kast om jpegs zo goed mogelijk te doen gelijken op bepaald geliefde analoge films. Ik heb dan ook zijn app - jawel!- op mijn smartphone, hell, ik heb zelfs centjes betaald om full access te krijgen! Da's zowat de 2de keer in mijn leven dat ik een app voldoende goed vind om er geld aan uit te geven.
Extra grote factor in het succes van die presets is hierin de PSAM-button, die je toelaat om 4 presets vast te leggen. Die presets beperken zich niet tot de parameters in je Q-menu, maar tot de hélé rimram aan opties die je in het menu kan vinden. Met C1-4 heb je dus vier totààl verschillende camera's in één. Daarnaast kan je ook de P modus natuurlijk geheel naar je hand zetten, wat je op een totaal van 5 presets brengt. (de X-H1 had er 7, en die waren enkel beperkt tot de params in het Q-menu). Dat is toch wel fenomenaal vind ik. Als je een jpg-shooter bent als ik tenminste. Hell, 't is juist daarvoor dat ik naar Fujifilm ben overgestapt!
Afgezien van die opties kan je met die PSAM-button ook nog eens kiezen voor een AUTO-optie (handig als je je toestel even aan een leek/kind uitleent), en dan zijn er nog wat interessante opties over die ik nog niet geëxploreerd heb.
Verder vind ik het zalig dat ik een button heb waarmee ik vingervlug van drive mode kan wisselen. Ook de ISO-button vind ik dik ok, die gebruik ik regelmatig.
Een tweede belangrijke vondst was het boek van Dan Bailey, X Series Unlimited, laatst geupdate in maart 2021 (recent genoeg mensen? ;-) ). Daarin staat dus wel degelijk de X-S10 mooi besproken in al zijn glorie. Gezien de vele opties die er sinds de X-H1 zijn bijgekomen, was dat wel even nodig om beter te begrijpen wat waarvoor dient. De man schrijft behoorlijk grappig, en spits en to the point. Geen overloos gezwets dus, geen bladvullerij om zijn boek toch maar zo dik mogeiljk te krijgen. Het is een e-book, beetje helaas, maar mooi voordeel is dat je lekker kan inzoomen op de vele mooie foto's die erin staan.
Wat de videomogelijkheden betreft: I couldn't care less. Dus je hoeft me er geen vragen over te stellen.
Ook over de lens ga ik mij niet uitspreken, dat laat ik graag aan mensen met scherpere ogen dan ik over. (maar natuurlijk is mijn 16-55 f2.8 scherper, dat zie je overigens enkel bij maximale zoom...)
Gisteren een X-S10 gekocht, met de 16-80 F4 erbij. Het is de eerste keer dat ik een nieuwe Fuji koop. Anders altijd meerdehands gekocht.
Normaal plaats ik geen reviews, maar het is vervelend dat er over dit toestel zo weinig echte gebruikersreviews te vinden zijn. Daarom dus, hopelijk hebben anderen er wat aan.
- Ik kom van een X-T1 en een X-H1, dus het is wel effe wennen aan de nieuwe buttons. Maar dat komt wel goed. Mijn ouwe Nikon vroeger had immers ook zo'n PSAM-button.
- Het toestel maakt wel een pak meer geluid als je een foto trekt dan bij de X-H1 (waarop een 16-55 f2.8 zat). Het klinkt een pak mechanischer. Beetje koddig.
- Verder is de viewfinder natuurlijk te klein voor een brildrager als ik. Dat was ook zo bij de X-T1. Is spijtig. De beste viewfinder vind je op de T4 en de H1, dat is telkens een plezier om door te kijken. Maar die zitten natuurlijk in een andere prijscategorie. Maar ook dat zal wennen.
- Connectivity met smartphone gaat wel heel vlot. Na enkele minuten stond de nieuwste firmware er al op. Verder denk ik dat niet veel te gebruiken. Bluetooth etc zuigt allemaal energie.
- Touchscreen is fun, maar opnieuw vraag ik me af hoeveel ik het ga gebruiken. Om dezelfde reden: dat zuigt energie.
- Het toestel ligt erg goed in de hand, bijna zo goed als de H1, en zelfs met de 16-55 F2.8 er op raken mijn vingers de lens niet. Die tussenruimte is voor mij dus echt wel goed.
- Wat me wel irriteert is dat de icoontjes en cijfertjes op de display verkleind zijn. Op de H1 zijn die toch een tikkeltje groter en kon ik alles perfect zien en lezen. Maar nu, die cijfertjes van de onder- en overcompensatie zijn echt te klein voor me. En van sommige icoontjes moest ik aan mijn dochter vragen wat er daar staat te staan of te blinken. Aangezien ik dat niet had met de X-T1 en de X-H1 leg ik de schuld hiervoor echt wel bij Fuji. Het is totaal onzinnig om alles zo klein te tonen. :-( Dat is echt wel een kemel.
- Q button staat gelukkig ergens weg van de duim nu. Bij de H1 stond die exact waar je met je duim de grip vastnam. Dus dat menu sprong om de haverklap aan. Beetje domme plaats toch. Dat is dus gecorrigeerd.
- Superhandig dat je de display kan omkeren en zo kan beschermen tegen beschadiging.
- Ook spijtig dat je disp/back button en de Menu-button zo heel erg vlak zijn. Je voelt ze echt helemaal niet. Stom. Een halve millimeter omhoog en je had ze perfect kunnen voelen.
- De 16-55 f2.8 is natuurlijk een fractie scherper dan de 16-80 f4 maar je ziet dat natuurlijk enkel als je maximaal bent ingezoomd. De 16-55 is dan ook een Red Badge en dat merk je dus.
- Dat gezegd zijnde is die 16-80 f4 voor een amateur als ik eigenlijk zeer, zeer scherp. Ik ben dan ook geen pixel peeper. ;-)
Meer info heb ik nog niet, ik ben in de badkamer bezig met een vloer te leggen, en dat gaat niet samen met fotograferen.
Na enkele weken:
Hoe meer ik het toestel gebruik, hoe meer ik er van ga houden. Deze body is écht geheel op maat van mijn handen gemaakt! De ontdekking van de "Film Simulation Recipes" aangeboden door Ritchie Roesch (Amerikaan met Duitse roots) op fujixweekly.com was cruciaal: zijn presets hebben mij echt de ogen geopend. Deze Fuji-fanaat besteedt uren, dagen en weken aan het tweaken van de vele parameters die een Fujifilm-apparaat rijk is: highlights, shadows, contrast, clarity, finetunen van de WB, spielerei met de grain, gewoonweg alles haalt deze persoon uit de kast om jpegs zo goed mogelijk te doen gelijken op bepaald geliefde analoge films. Ik heb dan ook zijn app - jawel!- op mijn smartphone, hell, ik heb zelfs centjes betaald om full access te krijgen! Da's zowat de 2de keer in mijn leven dat ik een app voldoende goed vind om er geld aan uit te geven.
Extra grote factor in het succes van die presets is hierin de PSAM-button, die je toelaat om 4 presets vast te leggen. Die presets beperken zich niet tot de parameters in je Q-menu, maar tot de hélé rimram aan opties die je in het menu kan vinden. Met C1-4 heb je dus vier totààl verschillende camera's in één. Daarnaast kan je ook de P modus natuurlijk geheel naar je hand zetten, wat je op een totaal van 5 presets brengt. (de X-H1 had er 7, en die waren enkel beperkt tot de params in het Q-menu). Dat is toch wel fenomenaal vind ik. Als je een jpg-shooter bent als ik tenminste. Hell, 't is juist daarvoor dat ik naar Fujifilm ben overgestapt!
Afgezien van die opties kan je met die PSAM-button ook nog eens kiezen voor een AUTO-optie (handig als je je toestel even aan een leek/kind uitleent), en dan zijn er nog wat interessante opties over die ik nog niet geëxploreerd heb.
Verder vind ik het zalig dat ik een button heb waarmee ik vingervlug van drive mode kan wisselen. Ook de ISO-button vind ik dik ok, die gebruik ik regelmatig.
Een tweede belangrijke vondst was het boek van Dan Bailey, X Series Unlimited, laatst geupdate in maart 2021 (recent genoeg mensen? ;-) ). Daarin staat dus wel degelijk de X-S10 mooi besproken in al zijn glorie. Gezien de vele opties die er sinds de X-H1 zijn bijgekomen, was dat wel even nodig om beter te begrijpen wat waarvoor dient. De man schrijft behoorlijk grappig, en spits en to the point. Geen overloos gezwets dus, geen bladvullerij om zijn boek toch maar zo dik mogeiljk te krijgen. Het is een e-book, beetje helaas, maar mooi voordeel is dat je lekker kan inzoomen op de vele mooie foto's die erin staan.
Wat de videomogelijkheden betreft: I couldn't care less. Dus je hoeft me er geen vragen over te stellen.
Ook over de lens ga ik mij niet uitspreken, dat laat ik graag aan mensen met scherpere ogen dan ik over. (maar natuurlijk is mijn 16-55 f2.8 scherper, dat zie je overigens enkel bij maximale zoom...)
Er is alleszins die D-Range priority, waarmee de highlights beschermd worden zonder dat de donkere schaduwen aan detail verliezen. Plus het feit dat dit de allernieuwste sensor en software is, die ook in vlaggenschip X-T4 zit. Dus in een reflex zou ik zeggen "ja er is meer dynamisch bereik aanwezig". 
Comment