ik kan niet kiezen uit 3 modellen

[Bobtje Blues]

Hoi, Ik ben er nog ééns.
Kent er iemand van jullie een Nederlandstalige site waar zaken zoals dit AF,Ruis enz..simpel worden uitgelegd.
Voor mij zou dit een grote hulp zijn.
Bij voorbaat dank.
Bobtje

When bluesmusic meets art
Pentax Espio 200

[Boeky]

Hallo,

Dit kan misschien allemaal wet technisch klinken maar misschien vind je hier wel enkele antwoorden op je vragen. Lees enkel hetgeen je interesseert en sla de rest bvb over da is wat ik zou doen

Alvast veel leesplezier en ik hoop dat je een beetje geholpen bent met deze samenvatting,
Boeky.


De tweede generatie Digitale Camera's

Sinds deze tijd vorig jaar hebben er zich vele veranderingen voorgedaan in de digitale camera-industrie, waarbij een groot deel van de tekortkomingen van de eerste generatie werden verbeterd en er exemplaren op de markt kwamen die uitpuilen van de pixels waardoor ze nog maar enkele stappen verwijderd zijn van het produceren van belden op filmkwaliteit. Als 1999 voor jou het jaar wordt waarin je een digitale fotograaf wordt, zal dit artikel je helpen bij het maken van een verstandige keuze.

Resolutie -- Als je aan een onderzoek naar digitale camera's begint, loop je een goede kans ondergesneeuwd te raken door diverse cijfers zoals pixel dimensies en plaatjesbestand-groottes. In de meeste gevallen verwijzen deze naar de resolutie van de camera, die wel wordt gedefiniëerd als het vermogen van een apparaat om kleine details op te nemen in een plaatje, zoals de draden in een trui of individuele zandkorrels op het strand. Plaatjes afkomstig uit digitale camera's (en scanners) zijn opgebouwd uit kleine vierkantjes of rechthoeken die pixels heten. (Pixel is de samentrekking van "picture cell" of "picture element.")

Het opnamevlak van een digitale camera bestaat uit rijen van kleine afzonderlijke lichtsensoren (de sensor array) die kleur- en lichtinformatie kunnen opvangen wat vervolgens electrisch wordt vertaald naar digitale data - de cellen of pixels waar een plaatje uit bestaat. Als een camera de mogelijkheid heeft een plaatje op te slaan dat bestaat uit 640 horizontale bij 480 verticale pixels, wordt wel gezegd dat dat het een resolutie heeft van 680 bij 480 pixels, of 307,200 pixels (als je beiden met elkaar vermenigvuldigt).

De totale sensor array is een charge-coupled device (CCD) en wordt gebruikt in de meeste camera's die op de markt zijn. Sommige camera's zijn echter gebouwd rondom complementaire metaal-oxide semiconductor (CMOS) apparaten, die een wat redelijker prijs hebben en veel minder stroom gebruiken dan de CCD sensors. Onder sommige omstandigheden genereren CMOS camera's evenwel ongewenste ruis in een afbeelding.

Als je meer pixels in een bepaald gebied kan herbergen, vergroot je de resolutie, wat een afbeelding met fijnere details oplevert. Je moet het zien alsof je een tekening maakt op grafisch papier: hoe meer vakjes per centimeter (of inch), hoe meer nuances je kan aanbrengen.

Als je afbeeldingen wilt maken van 5 bij 7 inches (ongeveer 13 bij 18 cm) tot 11 bij 14 inches (ongeveer 28 bij 46 cm) , kan je overwegen een camera aan te schaffen met een zo hoge resolutie als betaalbaar is. Camera's met een redelijke prijs zijn nu verkrijgbaar met 800.000 tot 1,6 megapixels, die dit makkelijk aankunnen. Als je echter afbeeldingen wilt maken die alleen maar op een beeldscherm worden vertoond (of niet groter worden afgedrukt dan 4 bij 6 inches/10 bij 15 cm), is een digitale camera uit de 640 bij 480 serie meer dan genoeg voor de eisen van beeldschermen.

Optische resolutie versus geïnterpoleerde resolutie -- Het bepalen van de resolutie van een digitale camera is de laatste tijd lastig geworden, omdat sommige camera's zowel optische resolutie bieden, het eigenlijke aantal sensors in het vlak, als geïnterpoleerde resolutie, een software-matige methode om de resolutie van het beeld te verhogen door kunstmatig pixels toe te voegen.

Interpolatie kan prima werken, afhankelijk van de camera. De PhotoGenie software van Agfa bijvoorbeeld, die geleverd wordt bij alle Agfa-camera's (behalve bij de goedkoopste), doet uitstekende interpolatie van de beelden die je naar je computer verplaatst. Je kan ook een beeld van een laagresolutie-camera in een beeldbewerkingsprogramma interpoleren. Meestal kan je het beeld dan opblazen naar een groter formaat zonder al te veel kwaliteitsverlies, afhankelijk van de kwaliteit van het origineel. Je kan echter blijven interpoleren (of "upsampelen") tot je foto herleid is tot pixel-puree, en voorbij dat punt kan geen digitale manipulatie je foto nog verbeteren.

Van autofocus tot zoom -- Laten we even autofocus en fixed-focus (of focus-vrij) definiëren, ook al gelden beide termen niet alleen voor digitale camera's. Autofocus-camera's bepalen automatisch en nauwkeurig waar je op mikt en stellen daar op scherp. De lensen van fixed-focus camera's zijn gefixeerd (of op slot gezet) op een bepaalde afstand, berekend om nagenoeg alles redelijk scherp te houden, van een paar meter tot oneindig.

Omdat de lenzen van digitale camera's een extreem korte focus-lengte hebben, hebben ze buitengewone dieptescherpte, waardoor zowel verre als nabije objecten scherp blijven, zelfs als de lensopening wijdopen staat. Dus als je digtitale camera geen autofocus heeft, is dat niet erg, tenzij je grote close-ups met een vaste-focuslens neemt, of foto's neemt zonder flash bij zwak licht (dingen in de voorgrond kunnen dan wazig zijn). Ter compensatie bieden sommige camera's de mogelijkheid om het focuspunt handmatig te verschuiven, afhankelijk van het soort foto: close-ups, portretten of algemene onderwerpen.

Eindelijk zijn er nu twee soorten zoom-lenzen voor digitale camera's: optische en digitale. Om de dingen nog ingewikkelder te maken hebben sommige camera's zelfs beide. Op een digitale camera met optische zoom blijft de resolutie hetzelfde ongeacht de focus-lengte die je kiest. Maar een digitale zoom gebruikt maar een deel van het sensor-vlak en, tenzij hij geïnterpoleerd is, geeft net hetzelfde resultaat als wanneer je het beeld zelf had gecropt - en de resolutie daalt evenredig. De Olympus D340L bijvoorbeeld heeft een resolutie van 1.280 op 960, maar met de telephoto-modus of de "sequence shooting"-modus krijg je beelden van maar 640 op 480. Onthoudt dit: "optische zoom, goed; digitale zoom, niet zo goed" tenzij je enkel foto's neemt voor internet of voor multimedia-producties op CD-ROM, want dan heeft het meestal geen belang.

Herlaad je batterijen -- Als je geen herlaadbare batterijen bij de camera krijgt, raad ik sterk aan om er een paar te kopen. De meeste digitale camera's eten batterijen alsof het snoepjes zijn (de meeste gehoorde klacht van gebruikers). Dit is vooral zo omdat de batterijen de energie moeten leveren voor de flits en (als de camera er een heeft) voor het LCD-scherm dat dient voor preview- en post-view-beelden. Voor de meeste camera's zijn de beste batterijen die ik gevonden heb Quest nikkel-metaal-hybriden (NiMH), gemaakt door Harding Energy. Ze worden nu overal verkocht.

<http://www.hardingenergy.com/>

Quest batterijen leveren een vrijwel constante spanning bij gebruik, en ik deed er vier keer langer mee dan met standaard alkaline batterijen, en minstens twee maal zo lang als met Nikkel Cadmium (NiCad) batterijen. En je kunt ze ten allle tijde volledig opnieuw opladen omdat, in tegenstelling tot NiCads (waar fotografen een hekel aan hebben) geen geheugen hebben waarbij ze vorige oplaadniveaus onthouden in plaats van volledig op te laden. Hoewel het tot zo'n 16 uur kan duren om ze volledig op te laden (als ze volledig leeg zijn) zijn Quests zo goedkoop (4 batterijen en een oplader voor $35) dat je een aantal sets kan kopen om er altijd voldoende bij de hand te hebben. Waar snel opladen een noodzaak is, is er beloofd dat er een speciale oplader komt.

Voor een nog langere stroomlevering raad ik één bepaald batterijenpakket boven alle andere aan. De Emberley ProPower 2.45, een lichtgewicht NiMH oplaadbare stroombron die zelfs het Duracell konijn in warp drive zou schakelen. Met een levensduur die meer dan twee keer zo groot is als een set Quests kan het dubbele dienst doen als AC adapter (welke alleen al $65 kan kosten), en is te koop voor ongeveer $99.

Sla je Beelden Op -- De meeste digitale camera's gebruiken tegenwoordig verwisselbare kaarten, met als twee belangrijkste types de Compact Flash en de SmartMedia. In mijn ervaring zijn ze ongeveer even goed, hoewel momenteel de Compact Flash kaarten hogere capaciteiten hebben. Dit kan zowel een zegen als een vloek zijn, echter: het is alsof je een rol film gebruikt die 100 foto's kan opslaan, handig op een manier, maar een risico omdat je al je fotografische eieren in één mandje opslaat. Daarnaast kan het een lange, lange tijd duren om door al die foto's heen te bladeren met de camera in playback mode. Het belangrijkste voordeel van kaarten met meer geheugencapaciteit is dat ze in staat zullen zijn foto's op hogere resolutie op te slaan die gemaakt gaan worden door de volgende generatie digitale camera's.

SmartMedia kaarten zijn goedkoper dan de neefjes van Compact Flash en ze passen ook in een FlashPath adapter ($99) die daarna in de Mac's floppy drive gestoken kan worden. Beelden kunnen dan sneller getransporteerd worden dan via een kabelverbinding. (Verwar deze mogelijkheid niet met Sony camera's die standaard high-density floppies gebruiken). Zowel Compact Flash als SmartMedia zijn geaccepteerde standaarden, koop dus je camera gebaseerd op de functionaliteiten en maak je geen zorgen over de opslagmethode die het gebruikt.

<http://www.smartdisk.com/flashpath.html>

Of je je plaatjes nu bewaart op verwisselbare kaarten of in de camera, je zult je kort nadat je ze naar je computer verplaatst hebt realiseren dat digitale foto's snel heel veel harddisk-ruimte gebruiken. Hogere resolutie foto's maken grotere bestanden.

Gelukkig laten veel camera's het toe om te selecteren welke mate van compressie je gebruikt gebaseerd op de uiteindelijke beeldkwaliteit die je vereist. Op de Nikon CoolPix 900 bijvoorbeeld zijn de beschikbare compressie ratio's 1:4 (Fine), 1:8 (Normal), and 1:16 (Basic), waarbij minder compressie betere beeldkwaliteit levert dan meer compressie. In alle ratio's blijft de resolutie gelijk. Op sommige camera's verandert ook de resolutie, dus bekijk eerst de specificaties. Als een grote mate van compressie acceptabel is kun je meer beelden in de camera of op de geheugenkaart opslaan. Je kunt verwachten dat de gecomprimeerde beelden ruwweg tussen de vijf en twintig keer in grootte zullen toenemen als je ze opent in een beeldbewerkingsprogramma.

Denk er ook aan dat camera's de beelden comprimeren middels JPEG (Joint Photographic Experts Group) wat een verliesgevende methode is - sommige gegevens worden weggegooid om ruimte te besparen. Als je het beeld opent in je beeldbewerkingsprogramma, bewaar het dan in het TIFF-formaat voordat je er iets mee doet. Dit voorkomt dat het weer als JPEG-bestand wordt opgeslagen (waardoor meer gegevens worden weggegooid) en dat het verder verslechtert elke keer dat je het bewaart.

Als je nog geen beeldbewerkingsprogramma zoals Adobe Photoshop hebt - geen nood. Veel fabrikanten van digitale camera's leveren tegenwoordig hun eigen stand-alone programma's waarmee je de foto's naar een map kunt downloaden, en sommige daarvan beschikken zelfs over beperkte mogelijkheden om de foto's te bewerken. Ook zou je Adobe's cross-platform programma PhotoDeluxe kunnen overwegen, dat bij de meeste camera's wordt meegeleverd; bovendien moet je nog denken aan andere goede software, zoals Microspots PhotoFix (ook wel geleverd als bundelversie onder de naam PhotoStudio). Deze programma's zijn heel goedkoop (minder dan $100), makkelijk te leren, hebben bescheiden wensen aangaande RAM- en schijfruimte en beschikken over eigenschappen die veel fotografen zullen aanspreken.

<http://www.adobe.com/prodindex/photoshop/>
<http://www.adobe.com/prodindex/photodeluxe/>
<http://www.microspot.com/>

Tot je definitief besloten hebt welk beeldbewerkingsprogramma je eeuwige trouw zou willen zweren - en scheidingen moeten op dit terrein niet worden aangemoedigd - kun je je foto's een beetje bewerken met die programma's en de resultaten vervolgens afdrukken. Sommige camera's, zoals die van Epson en Olympus, geven je de mogelijkheid de foto's meteen op een van hun printers in fotokwaliteit af te drukken zonder tussenkomst van je computer, maar de keerzijde van dit gemak is dat je je creatieve contole over het eindproduct opgeeft.

Het afdrukken van de beelden -- Hoewel afbeeldingen in een lage resolutie prima voldoen op het Web, ligt de situatie behoorlijk anders voor afdrukken op papier. Een plaatje van 640 bij 480 pixels kan worden afgedrukt als een foto van 18 bij 24 centimeter, maar de resultaten kunnen vaag worden, en waarschijnlijk zijn de afzonderlijke pixels te onderscheiden. Vanaf een afdrukformaat van 13 bij 18 centimeter moet de camera tenminste 768 verticale pixels hebben. Voor nog grotere formaten kom je al gauw terecht bij camera's met een verticaal pixelaantal van 960 (het aantal verticale pixels is het kleinste van de twee getallen waarmee een resolutie wordt aangeduid). Toch presteren camera's met een lagere resolutie soms net zo goed als apparaten met een groter aantal pixels, als ze bijvoorbeeld een veel betere lens hebben of anderszins beter zijn ontworpen. Veel camera's bieden trouwens de keus foto's op te slaan in hoge of lage resolutie. Hoge resolutie is de beste optie als je afdrukken wilt maken op papier, maar voor gebruik op het Web of als e-mail attachment is het beter foto's in lage resolutie op te slaan.

Op naar de Volgende Generatie -- Digitale camera's zijn nu zo langzamerhand in hun tweede generatie beland. De toestellen met een resolutie van 640 bij 480 zijn prima voor mensen die plaatjes willen schieten voor afdrukjes van hoogstens 10 bij 15 centimeter of voor op hun web-site. Camera's met tussen de 1,2 en 1,6 miljoen pixels zijn in staat om aan de wieg te staan van prachtige afdrukken op 20 bij 24 cm formaat (of nog groter), zelfs als ze worden afgedrukt op goedkope Epson 1.440 dpi PhotoStylus printers (wat trouwens de beste zijn). Het waarneembare verschil tussen een resolutie van 1,2 en 1,6 miljoen pixels is vaak te verwaarlozen.

Elke dag worden alle spullen beter. Sommige toestellen kunnen tegenwoordig bijvoorbeeld zelfs meer dan een opname per seconde maken, terwijl je een jaar geleden zou hebben bekeken bij welke camera het minste aantal seconden tussen twee opnamen zat. (Weliswaar kunnen maar enkele apparaten, waaronder de nieuwe Olympus D620L, dit soort snelheden halen op hun hoogste resolutie - en dan moet je ook nog rekenen met een minuut of meer na elke 6 opnamen voor de verwerkingstijd van de opnamen.)

In de volgende aflevering van dit artikel [die misschien een paar weken wordt uitgesteld vanwege nieuws van de Macworld Expo -Adam] zal ik bekend maken wat mijn favoriete digitale camera's van dit moment zijn. Nu de concurrentiestrijd steeds heviger wordt, vallen er echte koopjes te bemachtigen.

[Bobtje Blues]

Hoi boeky ;-)

Olalalaaa, wat een uitleg, maar wel heel nutiig.
Enoooorm bedankt, ik zal dit meteen copieëren en opslaan op mij pc.Zelfs nog een print maken, dan kan die in mijn info map wat digitale foto grafie te maken heeft.
Ps; ik heb Adobe Photoshop 6, dus dat zit goed.
Eigenlijk heb ik er nog andere, maar tot nu toe gebruikte ik die niet zo vaak.
Alleen photoshop waar ik mijn foto's optimaliseer om op het web te plaatsen, een pracht van een programma maar aartsmoeilijk.
Nogmaals mijn dank.
Bobtje

When bluesmusic meets art
Pentax Espio 200

[Boeky]

Hallo,

Ik had nog veel betere sites met uitleg dan dit artikel maar ben ze voor format vergeten op te slaan <img src=icon_smile_sad.gif border=0 align=middle> Moest ik ze nog weervinden zal ik ze jou zeker sturen.
Kvin deze uitleg nogal onoverzichtelijk maar als ik je er ook al een plezier mee doe, zoveel te beter

Boeky.