Tweet
Is een polarisatie filter de dag van vandaag nog in of is dat ook verdrongen door de digitale camera , dat wilde ik eens weten , ook of de hedendaagse jonge amateurs daar nog de werking van kennen
ENKELE VAN DE VELE TOEPASSINGEN VOOR DE POLARISATIEFILTER: Reflecterende oppervlakken: gemiddeld 35° Het licht dat weerkaatst wordt door glas, water (druppels), verf, vernis, lakken, plastics, groen van bladeren en gras, bladeren van bloemen, hout en de meeste transparante materialen is al gedeeltelijk gepolariseerd. Meestal in de verkeerde richting. En dat is er juist goed aan, want op die manier versterkt het de werking van de polarisatiefilter. Om de reflecties van deze materialen te verminderen, levert de polarisatiefilter uitstekend werk: het gras zal groener zijn en de kleuren van bloemen intenser, je kunt door het spiegelend oppervlak van water kijken, de dauwdruppels op het water zullen minder storen zodat het groene grasveld groener zal zijn… Let wel op, er zijn twee voorwaarden om ten volle van deze effecten gebruik te kunnen maken, namelijk de gelijke hoeken en de grootte van de hoek. Bijvoorbeeld: Om door een glazen winkelraam te kijken, merk je dat de reflectie van een auto op straat stoort in de te nemen foto. De polarisatiefilter zal het meeste effect hebben als de hoek van de auto naar die vitrine en de hoek van die vitrine naar jouw camera gelijk is. Zie dit zoals met een biljartbal: Je stoot de biljartbal weg van je camera, die botst op de ruit en vliegt tegen die auto aan. Prima. Als je die hoek gevonden hebt, draai je aan de ring van de polarisatiefilter en je merkt dat de auto bijna niet meer te zien is. Als je er nu voor zorgt dat die hoek ongeveer 32° is, dan zie je dat de auto haast niet meer te zien is. Verplaats je een klein beetje naar links of naar rechts en draai wat aan je polarisatiefilter en je fotografeert dwars door die glazen vitrine alsof de auto er niet was. Elk materiaal heeft zo zijn eigen maximum polarisatiehoek: bij de meeste materialen ligt die tussen de 30° en de 40°, wat een gemiddelde van 35° geeft. Bij glas is dit 32° en bij water 37°. Dat kun je best onthouden, want deze twee komen het meest voor in situaties waarin je de reflectie wil tegenhouden. Metaal: Onbewerkte metalen oppervlakken polariseren het licht (bijna) niet. De reflecties worden overal in het rond gestrooid als het ware. Dit is ook het geval bij bijvoorbeeld spiegels, want die hebben een metalen spiegelend oppervlak op de achterkant van het glas. Let wel op: een zilveren kandelaar bijvoorbeeld kan een laagje beschermingsvernis hebben. De reflectie zal dan een beetje verminderen als je gebruik maakt van een polarisatiefilter. Blauwe lucht aan 90°. Een polarisatiefilter wordt ook gebruikt voor landschapsfotografie. Het “hemellicht” in een landschap is ook gepolariseerd licht, omdat het de reflectie is van het zonlicht op vocht en allerlei stof in de lucht. De sterkte van deze polarisatie is afhankelijk van de stand van de zon. Wanneer de hoek van de zon t.o.v. de as van je camera 90° is, geeft dit het maximale polarisatie-effect. Dit wil niet zeggen dat de zon 90° links of rechts van jouw kijkrichting moet staan. De zon kan evengoed pal boven je hoofd staan (op de evenaar bijvoorbeeld). Als je maar bij die hoek van 90° komt. Het gepolariseerde licht bij nevelig weer, smog enzovoort zal weg gefilterd worden en een diepblauwe lucht blijft over.
Nochtans werkt een polarisatiefilter het mooist met de meest zuivere blauwe lucht. Let wel op dat je met een polarisatiefilter niet door wolken kan kijken. Als er helemaal geen blauwe lucht te zien is door een dik wolkendek, zal je wel meer structuur in de wolken zien, maar geen blauwe lucht.
ENKELE VAN DE VELE TOEPASSINGEN VOOR DE POLARISATIEFILTER: Reflecterende oppervlakken: gemiddeld 35° Het licht dat weerkaatst wordt door glas, water (druppels), verf, vernis, lakken, plastics, groen van bladeren en gras, bladeren van bloemen, hout en de meeste transparante materialen is al gedeeltelijk gepolariseerd. Meestal in de verkeerde richting. En dat is er juist goed aan, want op die manier versterkt het de werking van de polarisatiefilter. Om de reflecties van deze materialen te verminderen, levert de polarisatiefilter uitstekend werk: het gras zal groener zijn en de kleuren van bloemen intenser, je kunt door het spiegelend oppervlak van water kijken, de dauwdruppels op het water zullen minder storen zodat het groene grasveld groener zal zijn… Let wel op, er zijn twee voorwaarden om ten volle van deze effecten gebruik te kunnen maken, namelijk de gelijke hoeken en de grootte van de hoek. Bijvoorbeeld: Om door een glazen winkelraam te kijken, merk je dat de reflectie van een auto op straat stoort in de te nemen foto. De polarisatiefilter zal het meeste effect hebben als de hoek van de auto naar die vitrine en de hoek van die vitrine naar jouw camera gelijk is. Zie dit zoals met een biljartbal: Je stoot de biljartbal weg van je camera, die botst op de ruit en vliegt tegen die auto aan. Prima. Als je die hoek gevonden hebt, draai je aan de ring van de polarisatiefilter en je merkt dat de auto bijna niet meer te zien is. Als je er nu voor zorgt dat die hoek ongeveer 32° is, dan zie je dat de auto haast niet meer te zien is. Verplaats je een klein beetje naar links of naar rechts en draai wat aan je polarisatiefilter en je fotografeert dwars door die glazen vitrine alsof de auto er niet was. Elk materiaal heeft zo zijn eigen maximum polarisatiehoek: bij de meeste materialen ligt die tussen de 30° en de 40°, wat een gemiddelde van 35° geeft. Bij glas is dit 32° en bij water 37°. Dat kun je best onthouden, want deze twee komen het meest voor in situaties waarin je de reflectie wil tegenhouden. Metaal: Onbewerkte metalen oppervlakken polariseren het licht (bijna) niet. De reflecties worden overal in het rond gestrooid als het ware. Dit is ook het geval bij bijvoorbeeld spiegels, want die hebben een metalen spiegelend oppervlak op de achterkant van het glas. Let wel op: een zilveren kandelaar bijvoorbeeld kan een laagje beschermingsvernis hebben. De reflectie zal dan een beetje verminderen als je gebruik maakt van een polarisatiefilter. Blauwe lucht aan 90°. Een polarisatiefilter wordt ook gebruikt voor landschapsfotografie. Het “hemellicht” in een landschap is ook gepolariseerd licht, omdat het de reflectie is van het zonlicht op vocht en allerlei stof in de lucht. De sterkte van deze polarisatie is afhankelijk van de stand van de zon. Wanneer de hoek van de zon t.o.v. de as van je camera 90° is, geeft dit het maximale polarisatie-effect. Dit wil niet zeggen dat de zon 90° links of rechts van jouw kijkrichting moet staan. De zon kan evengoed pal boven je hoofd staan (op de evenaar bijvoorbeeld). Als je maar bij die hoek van 90° komt. Het gepolariseerde licht bij nevelig weer, smog enzovoort zal weg gefilterd worden en een diepblauwe lucht blijft over.
Nochtans werkt een polarisatiefilter het mooist met de meest zuivere blauwe lucht. Let wel op dat je met een polarisatiefilter niet door wolken kan kijken. Als er helemaal geen blauwe lucht te zien is door een dik wolkendek, zal je wel meer structuur in de wolken zien, maar geen blauwe lucht.
Comment