Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Nieuwe 'Dress to Impress' workshop op 14 december 2024. Informatie en (snel) inschrijven hier.
Nogmaals hartelijk dank voor jullie steunende woorden.
Inmiddels zijn we meer dan een week verder.
Na de laatste groet en de begrafenis eerder deze week hebben we hiermee fysiek afscheid genomen van mijn zoons vriendin. Het is allemaal nogal aangrijpend geweest en enkel tijd zal ons leren leven met de leegte. We troosten ons nu met de gedachte dat ze altijd in onze herinneringen zal verblijven.
Mijn zoon evolueert lichamelijk goed. Hijzelf hield er een ingeklapte long, enkele gebroken ribben, een gebarsten elleboog en meerdere barsten in het bekken aan over. De revalidatie zal zeker nog veel tijd in beslag nemen, voornamelijk het bekken is een kopzorg, de eerste drie maanden mag het rechterbeen geen druk uitoefenen op het bekken.
Jij, en je gezin, en het gezin van de vriendin van jouw zoon, hebben al heel wat te verwerken gekregen. Medeleven , maar ook hoed af! Want je hebt moed nodig om dat allemaal te dragen.
Zorg nu (heel) goed voor je zoon.
Veel sterkte gewenst.
Groetjes
Skitch
" In het darwiniaanse perspectief is orde niet immanent aanwezig in de werkelijkheid, maar een zichzelf bevestigend aspect van de werkelijkheid, in zoverre dat het wordt ervaren door gesitueerde subjecten. " (Robert A. Maundy)
Veel meer dan me mijn intense gevoelgens van mede leven betuigen kan ik niet doen.
Mogelijks is het "een pleister op een houten been" om het leed te verzachten, maar het jullie ontnemen kan ik echt niet (of ik zou God moeten zijn).
Al ben ik mogelijks maar een (zéér) kleine steun om het dragen van het leed te verzachten, dan doe ik dit bij deze met een oprecht gevoel van mede leven.
Ik ken u niet maar toch schrijf ik dit met een crop in de keel uit puur inlevingsvermogen.
Verdriet slijt, zegt men, maar het is wel zéér traag; er zal steeds een wonde overblijven.
Ik hoop voor uw zoon dat hij niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk (in de goede zin van het woord!) de klap mag te boven komen.
Een raad aan uw zoon (maar wie ben ik om het te zeggen !) toch durf ik het aan. Denk aan de mooie momenten met uw vriendin en trek u hieraan op in moeilijke momenten. Ik denk, alles ten spijt, dat zij uw toch op een of ander manier gelukkig mag zien.
Veel sterkte en genegenheid aan alle betrokkenen en veel steun aan elkaar.
Canon011
Heel veel sterkte voor jou, je zoon, jouw familie gewenst op de moeilijke weg van het verwerken van dit immense verdriet en het terug oppakken van de draad van het leven.
Comment