Tweet
Tina, mijn dochtertje van 2 is sinds vrijdagavond wat grieperig...ze geeft haar pap over, en is wat hangerig, maar koorts of diarree heeft ze niet...ik heb haar gedurende het wekend ORS gegeven (een vervangmaaltijd voor dergelijke gevallen), en dat hield ze binnen...
Gisterenavond, na een dutje op mijn grote buik, is ze weer beginnen spelen in de living, met haar grote broer....
Ik zat achter de pc, en mijn vrouw deed de strijk, toen ze plotseling bewusteloos op de grond viel, tussen sofa en salontafel..
ik was er dadelijk bij en ze lag daar werkelijk voor dood : bewusteloos, geen ademhaling, nauwelijks voelbare pols....asgrauw, bijna blauw...
heb mijn vrouw dadelijk 100 laten bellen en om een ziekewagen en pediatrische MUG verzocht.
Ik heb Tinaatje op haar buik gedraaid op mijn bovenarm, en met de muis van mijn hand een paar korte tikken tussen haar schouderbladen gegeven..ik vermoede namelijk dat ze een stukje speelgoed of iets dergelijks had in de mond genomen, en dat ze gestikt was....dat bleek uiteindelijk niet het geval...
Ik heb ze weer terug op de rug gedraaid en toen is ze beginnen convulseren (stuipen), en knarsen met de tanden, haar ogen waren helemaal achterover gedraaid...
15 seconden (die wel uren leken) heeft dat geduurd en toen werd ze helemaal slap, nog blauwer dan tevoren.... ik heb haar zachtjes twee beademingen langs neus en mond toegediend, en toen kwam ze weer bij...
ik heb ze op tafel gelegd en ze even aan mijn vrouw overgelaten, en ik ben mijn zuurstoffles, ontspanners en maskers uit mijn duikkoffer gaan halen...heb ze 10 liter O2 per minuut toegediend en de verpleegkundige van dienst in de kazerne gebeld en gevraagd wat ik nog kon doen in afwachting van de aankomst van de MUG...
Tina was intussen, wakker, maar ook weer niet wakker..."suf" is de juiste omschrijving....
Tina werd na perfusie en eerste onderzoek, samen met mij overgebracht naar spoed, waar de pediater van wacht kortelings nadien arriveerde....
Ze werd opgenomen op Pediatrie, en ik ben de hele nacht bij haar gebleven....
Vanmorgend EEC-onderzoek, en die bracht aan het licht dat Tina een epilepsie-aanval gehad heeft....van het soort dat MEESTAL (maar dus niet altijd) met de tijd spontaan weggaat....misschien was dit haar eerste en laatste aanval.....maar ik ben natuurlijk doodongerust...
Daarnet is ze onder de CAT-scan gegaan om na te kijken of die aanval geen oorzaak vindt bij een uitgezette ader in de hersenen, verkalking, of zelfs een hersentumor...daar krijg ik pas vanavond uitsluitsel over.....
De pediater wist me te vertellen dat ik uitstekend heb gehandeld, en dat dankzij mijn adequaat optreden, veel erger werd voorkomen... voor hetzelfde geld had ze een aanval van 2 minuten gehad, met alle mogelijke gevolgen vandien...Hoewel ik mijn job ruim 13 jaar uitoefen en al heel veel heb gezien, was dit emotioneel iets dat me altijd zal bijblijven..en ik besef nu dat mijn opleiding bij de brandweer ervoor gezorgd heeft dat ik, ondanks de stress, op automatische piloot de juiste acties ondernomen heb, in de juiste volgorde....
Ik schrijf dit niet alleen zomaar van me af....
Ik zou jullie allemaal willen vragen de positieve BD-spirit te bundelen in deze topic, en allemaal eens heel hard aan Tina te denken....brand een kaarsje, zeg een gebedje...
Stef
Maandagavond 20h50....UPDATE
Tina wordt wakker na 5 uur diepe slaap....ze wil per sé rechtstaan en rondlopen...ze is een doordrijvertje....de appel valt niet ver van de boom, remember?
Ze is nog wat suf en zat van de verdoving , maar ze krijgt haar kleine Fisher-price cassetterecorder in de gaten, en zet het meteen op een dansen, begeleid door K3...was een hele grote opluchting mijn oogappeltje weer wat normaal te zien doen...
Ze heeft meteen ook anderhalve beschuit met confituur naar binnen gespeeld met Opa, en twee grote glazen lekkere melk gedronken....het boertje achteraf kon je op de hele afdeling horen...maar ze eet ! ze drinkt, en ze is koppig, maar vrolijk !
Daarnet kwam de Pediater langs met de uitslag van de CT-scan.....er is, buiten een even groot verstand als haar pa, NIETS ABNORMAALS te zien...nu weet ik niet hoe ik me daar moet bij voelen...langs de ene kant ben ik opgelucht dat er geen hersenoperatie op til staat, maar langs de andere kant blijft de reden van haar aanval nu wel erg duister...en zit ik mat de daver op het lijf, binnen de kortste keren nog zoiets mee te maken....of erger nog : stel je voor dat ze dit weer krijgt als ik er niet ben......
Ze krijgt vanavond nog intraveneus een medicatie toegedient die haar beveiligt tegen die aanvallen, en vanaf morgenochtend wordt het iedere dag poedertjes oplossen.... de toekomst is vaag, maar er is zeker goede hoop....
ik zie nu eidelijk weer wat licht voor mijn schat aan het einde van de tunnel, en heel waarschijnlijk is dat licht voor een stukje ook van jullie geweldige reacties afkomstig...die kaarsjes hebben geholpen !
Mijn zoon, Robin, heeft zich geweldig gedragen deze laatste twee dagen...hij stond naast zijn zusje toen ze viel, heeft de MUG opgewacht, dacht als enige eraan dat Tina niet zonder Knuffeltjes naar het ziekenhuis kon....heeft vannacht met een foto van zijn zus in zijn armen geslapen, en is de hele dag druk in de weer om zijn ouders en zusje te steunen...ik gang daarstraks bij zijn directeur langs, en morgen wordt er rond zijn verhaal gewerkt in de klas...samen met een kinderpsychologe....
Stef
Ik neem een douche en ga nadien mijn vrouwtje aflossen....
Dinsdag 11h40
Net thuis, mijn vrouwtje zit nu bij haar....
vanmorgend om 7h30 is ze samen met mij opgestaan, en had een goeie eetlust : 2 bokes konfituur en twee glazen melk...
voor de eerste keer ook haar medicijntje gekregen dat ze jarenlang zal moeten innemen...
De pediater heeft er goed oog in dat het hierbij blijft...maar ik ben niet gerust.....
morgenochtend weer een EEG om te zien of de medicijnen werken, dan een bloedafname om te zien of de medicijnspiegel in haar bloed voldoende hoog is, en nadien een test om te zien of haar levertje de medicijnen goed verdraagt...als dat allemaal ok is, mag ze morgenavond naar huis....
een uurtje of twee geleden begon ze plotseling wat koorts te maken...waarschijnlijk haar verkoudheid die er door komt want ze hoestte al een paar dagen...Stef zit natuurlijk op de tippen van zijn tenen...!
De pediater zei ons ook dat we nog niet van de ziekenhuisbezoeken af zijn...ze zal regelmatig allerhande onderzoeken moeten ondergaan en regelmatig op controle moeten bij een kinderneuroloog...
z' is een taaie, net zoals haar pa.....
bedankt voor de vele positieve reacties hier op het forum en per email, ze betekenen heel wat voor ons !
Stef
Woensdag 16h20
We zijn net thuis....Tina speelt weer met haar broer in de Living....
Vanochtend heeft ze die EEG en bloedtest ondergaan en afhankelijk van de resultaten daarvan zal de pediater mij straks telefonisch zeggen in welke dosis ze haar Fenobarbital zal moeten innemen....
Regelmatig zullen we op controle moeten....
Hopelijk keert de rust hier snel weer en moet mijn mormeltje dit nooit meer meemaken...
Ik kan echt met geen woorden omschrijven hoe veel jullie overweldigende reacties voor mij, en mijn vrouwtje, hebben betekend...
Stef
Gisterenavond, na een dutje op mijn grote buik, is ze weer beginnen spelen in de living, met haar grote broer....
Ik zat achter de pc, en mijn vrouw deed de strijk, toen ze plotseling bewusteloos op de grond viel, tussen sofa en salontafel..
ik was er dadelijk bij en ze lag daar werkelijk voor dood : bewusteloos, geen ademhaling, nauwelijks voelbare pols....asgrauw, bijna blauw...
heb mijn vrouw dadelijk 100 laten bellen en om een ziekewagen en pediatrische MUG verzocht.
Ik heb Tinaatje op haar buik gedraaid op mijn bovenarm, en met de muis van mijn hand een paar korte tikken tussen haar schouderbladen gegeven..ik vermoede namelijk dat ze een stukje speelgoed of iets dergelijks had in de mond genomen, en dat ze gestikt was....dat bleek uiteindelijk niet het geval...
Ik heb ze weer terug op de rug gedraaid en toen is ze beginnen convulseren (stuipen), en knarsen met de tanden, haar ogen waren helemaal achterover gedraaid...
15 seconden (die wel uren leken) heeft dat geduurd en toen werd ze helemaal slap, nog blauwer dan tevoren.... ik heb haar zachtjes twee beademingen langs neus en mond toegediend, en toen kwam ze weer bij...
ik heb ze op tafel gelegd en ze even aan mijn vrouw overgelaten, en ik ben mijn zuurstoffles, ontspanners en maskers uit mijn duikkoffer gaan halen...heb ze 10 liter O2 per minuut toegediend en de verpleegkundige van dienst in de kazerne gebeld en gevraagd wat ik nog kon doen in afwachting van de aankomst van de MUG...
Tina was intussen, wakker, maar ook weer niet wakker..."suf" is de juiste omschrijving....
Tina werd na perfusie en eerste onderzoek, samen met mij overgebracht naar spoed, waar de pediater van wacht kortelings nadien arriveerde....
Ze werd opgenomen op Pediatrie, en ik ben de hele nacht bij haar gebleven....
Vanmorgend EEC-onderzoek, en die bracht aan het licht dat Tina een epilepsie-aanval gehad heeft....van het soort dat MEESTAL (maar dus niet altijd) met de tijd spontaan weggaat....misschien was dit haar eerste en laatste aanval.....maar ik ben natuurlijk doodongerust...
Daarnet is ze onder de CAT-scan gegaan om na te kijken of die aanval geen oorzaak vindt bij een uitgezette ader in de hersenen, verkalking, of zelfs een hersentumor...daar krijg ik pas vanavond uitsluitsel over.....
De pediater wist me te vertellen dat ik uitstekend heb gehandeld, en dat dankzij mijn adequaat optreden, veel erger werd voorkomen... voor hetzelfde geld had ze een aanval van 2 minuten gehad, met alle mogelijke gevolgen vandien...Hoewel ik mijn job ruim 13 jaar uitoefen en al heel veel heb gezien, was dit emotioneel iets dat me altijd zal bijblijven..en ik besef nu dat mijn opleiding bij de brandweer ervoor gezorgd heeft dat ik, ondanks de stress, op automatische piloot de juiste acties ondernomen heb, in de juiste volgorde....
Ik schrijf dit niet alleen zomaar van me af....
Ik zou jullie allemaal willen vragen de positieve BD-spirit te bundelen in deze topic, en allemaal eens heel hard aan Tina te denken....brand een kaarsje, zeg een gebedje...
Stef
Maandagavond 20h50....UPDATE
Tina wordt wakker na 5 uur diepe slaap....ze wil per sé rechtstaan en rondlopen...ze is een doordrijvertje....de appel valt niet ver van de boom, remember?
Ze is nog wat suf en zat van de verdoving , maar ze krijgt haar kleine Fisher-price cassetterecorder in de gaten, en zet het meteen op een dansen, begeleid door K3...was een hele grote opluchting mijn oogappeltje weer wat normaal te zien doen...
Ze heeft meteen ook anderhalve beschuit met confituur naar binnen gespeeld met Opa, en twee grote glazen lekkere melk gedronken....het boertje achteraf kon je op de hele afdeling horen...maar ze eet ! ze drinkt, en ze is koppig, maar vrolijk !
Daarnet kwam de Pediater langs met de uitslag van de CT-scan.....er is, buiten een even groot verstand als haar pa, NIETS ABNORMAALS te zien...nu weet ik niet hoe ik me daar moet bij voelen...langs de ene kant ben ik opgelucht dat er geen hersenoperatie op til staat, maar langs de andere kant blijft de reden van haar aanval nu wel erg duister...en zit ik mat de daver op het lijf, binnen de kortste keren nog zoiets mee te maken....of erger nog : stel je voor dat ze dit weer krijgt als ik er niet ben......
Ze krijgt vanavond nog intraveneus een medicatie toegedient die haar beveiligt tegen die aanvallen, en vanaf morgenochtend wordt het iedere dag poedertjes oplossen.... de toekomst is vaag, maar er is zeker goede hoop....
ik zie nu eidelijk weer wat licht voor mijn schat aan het einde van de tunnel, en heel waarschijnlijk is dat licht voor een stukje ook van jullie geweldige reacties afkomstig...die kaarsjes hebben geholpen !
Mijn zoon, Robin, heeft zich geweldig gedragen deze laatste twee dagen...hij stond naast zijn zusje toen ze viel, heeft de MUG opgewacht, dacht als enige eraan dat Tina niet zonder Knuffeltjes naar het ziekenhuis kon....heeft vannacht met een foto van zijn zus in zijn armen geslapen, en is de hele dag druk in de weer om zijn ouders en zusje te steunen...ik gang daarstraks bij zijn directeur langs, en morgen wordt er rond zijn verhaal gewerkt in de klas...samen met een kinderpsychologe....
Stef
Ik neem een douche en ga nadien mijn vrouwtje aflossen....
Dinsdag 11h40
Net thuis, mijn vrouwtje zit nu bij haar....
vanmorgend om 7h30 is ze samen met mij opgestaan, en had een goeie eetlust : 2 bokes konfituur en twee glazen melk...
voor de eerste keer ook haar medicijntje gekregen dat ze jarenlang zal moeten innemen...
De pediater heeft er goed oog in dat het hierbij blijft...maar ik ben niet gerust.....
morgenochtend weer een EEG om te zien of de medicijnen werken, dan een bloedafname om te zien of de medicijnspiegel in haar bloed voldoende hoog is, en nadien een test om te zien of haar levertje de medicijnen goed verdraagt...als dat allemaal ok is, mag ze morgenavond naar huis....
een uurtje of twee geleden begon ze plotseling wat koorts te maken...waarschijnlijk haar verkoudheid die er door komt want ze hoestte al een paar dagen...Stef zit natuurlijk op de tippen van zijn tenen...!
De pediater zei ons ook dat we nog niet van de ziekenhuisbezoeken af zijn...ze zal regelmatig allerhande onderzoeken moeten ondergaan en regelmatig op controle moeten bij een kinderneuroloog...
z' is een taaie, net zoals haar pa.....
bedankt voor de vele positieve reacties hier op het forum en per email, ze betekenen heel wat voor ons !
Stef
Woensdag 16h20
We zijn net thuis....Tina speelt weer met haar broer in de Living....
Vanochtend heeft ze die EEG en bloedtest ondergaan en afhankelijk van de resultaten daarvan zal de pediater mij straks telefonisch zeggen in welke dosis ze haar Fenobarbital zal moeten innemen....
Regelmatig zullen we op controle moeten....
Hopelijk keert de rust hier snel weer en moet mijn mormeltje dit nooit meer meemaken...
Ik kan echt met geen woorden omschrijven hoe veel jullie overweldigende reacties voor mij, en mijn vrouwtje, hebben betekend...
Stef
Ja hier krijg ik ook kippevel van Stef hierbij veel sterkte toegewenst 
Comment