Tweet
25 augustus 2007 tot 2 februari 2008 breng ik door als Erasmusstudent in Dornbirn, de grootste stad in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg.
De studie heet hier Betriebswirtschaft, en dit zijn mijn vakken:
- Logistics Cycle Management bestaat uit een heleboel delen, gegeven door 4 docenten. Dit volg ik als enige 'buitenlander' met Duitsers en Oostenrijkers. In het begin best concentreren, maar na een tijd word je het Duits als lestaal wel gewoon.
- American Organizational Culture werd in oktober gegeven op 4 intensieve dagen, besloten met een paper van 2 bladzijden over hoe je iemand zou aanraden een bedrijf op te starten in de VSA. Hiervoor haalde ik 93 %.
- German Culture and Communication is een les Duits waarbij het accent ligt op spreken. Tijdens de les dus veel onderling praten, maar ook moe(s)t elk een presentatie geven over een zelf gekozen onderwerp. Tussen al het geweld van zijn/haar eigen stad/land voorstellen, of de lievelingsartiest of wat technische dingen, koos ik voor Grands Travaux Inutiles: even België (maar ook andere landen) in een aparte kijker gezet
Achteraf buiten dat het iets te lang was alleen maar goede commentaar gekregen van de docente. Elke week moeten we haar ook een halve bladzijde tekst doorsturen over eender wat, bvb iets wat we hebben meegemaakt.
- Business German is ook een les Duits, maar dan vooral geschreven en op bedrijven gericht.
- German Culture Project volgen we met 4 man, het is te zeggen 1 man en 3 vrouwen. Eerst moesten we per 2 lokalen interviewen over het leven in Vorarlberg. Ik en een Zweedse deden dat in het Duits, een Amerikaanse en een Zuid-Koreaanse in het Engels aangezien die nog niet zo beknepen zijn in het Duits. We concludeerden oa dat Vorarlberger harde werkers zijn en ze zich eerder aangetrokken voelen tot Zwitsers dan tot andere Oostenrijkers. Dit heeft ook met hun ligging te maken: voor de Arlberg, maw voor de andere Oostenrijkers achter de Arlberg. Ook het dialect staat dichter bij het Zwitsers. Twee keer heet Vorarlberg zelfs gevraagd om deel van Zwitserland te worden, maar telkens geweigerd. Toen Zwitserland uiteindelijk toch vroeg om Vorarlberg bij te voegen wilden ze niet meer, aangezien ze nu wél ontwikkeld zijn.
Het tweede deel van German Culture Project bevat een paper van 10 bladzijden, ook weer over een zelf gekozen onderwerp. Ik heb voor dialecten gekozen. Uit de Landesbibliothek in Bregenz heb ik 7 boeken daarover gehaald, waarvan er in 4 cd's zitten vol met monologen/interviews. Daar heb ik ondertussen al een zevental gehoord: eerst de Duitse tekst lezen, dan het dialect en dan het gesprek afspelen tot ik het versta zonder tekst, maar dat duurt meestal niet zo lang. Het zijn meerdere monologen per dorp, en tot nu toe heb ik Lingenau, Langenegg en een paar van Krumbach achter de rug, allen gelegen in het Vorderwald (noorden Bregenzerwald). De eerste twee trekken wat op elkaar, maar Krumbachs is totaal anders, ondanks het dorp om de hoek (dus in het volgende zijdal) ligt. Wel altijd leuk om dialecten te leren
Qua nachtleven heb ik hier al een stamcafé en -club gevonden, ondanks de muziek niet zo ideaal is. Maar er is hier nu eenmaal niet veel, en de grotere discotheken liggen minstens 5 km van het centrum. Een stripbar hebben ze hier trouwens ook ^^
Ik wist nog niet dat mijn fietstrips hier zo bekend waren. Ticor wees me hierop in een andere draad.
Niet lang nadat ik hier aankwam heb ik mij hier een mountainbike aangeschaft, die ik later mee naar huis neem.
De eerste fietstocht ging naar Vaduz: wie wil er tenslotte niet eens in Liechtenstein geweest zijn als je er maar 25 km van woont
Wat later heb ik mijn grootste fietstocht ooit gemaakt: rond de Bodensee in één dag, goed voor 225 km in heuvelachtig gebied (Bodensee-Radweg). Misschien dat ik die later nog eens in de andere richting doe, ondanks dat gezien de kortere dagen twijfelachtig is.
Volgende was de vermoeiendste: 99 km maar dan wel via het Bregenzerwald naar de Faschinapas (1486m) en langs de zuidzijde terug. Ik woon op 431m, en tijdens deze rit kwam ik 2 klimmen tegen van 700m op 7 en 11 km. Heel in het begin ook een straat van 22%, waar ik dus even te voet moest gaan.
Meesterstuk is echter mijn tocht naar München. Ik weet niet of ik dit hier al verteld heb, maar we gingen een tijd terug met de uitwisselingsstudenten naar het Oktoberfest. Ik had geen plaats in de bus meer, aangezien ik eerst dacht de vorige dag in Wenen te zijn, wat uiteindelijk niet doorging. Om een treinticket te kopen had ik geen zin, dus ben ik met de fiets gegaan: 196 km heen, 191 km terug, dit doordat het in Duitsland niet altijd even duidelijk is waar je als fietser mag rijden en je daardoor soms ergens heel anders uitkomt dan waar je wil. Om een verblijfplaats te zoeken deed ik geen moeite, aangezien alles toch volboekt zou zijn. 2 nachten bracht ik door in het station, waarbij ik 2 en 1 uur sliep. Ik kan je wel zeggen dat door Allgäu rijden prachtig is: licht heuvelend, met op de achtergrond de Alpen.
Regelmatig ben ik ook naar Ebnit gereden, deelgemeente van Dornbirn hier 12 km verder en 700m hoger in de bergen. Over mijn avonturen op de rots Klara heb je wellicht in mijn andere draad gelezen.
Zaterdag ben ik naar de Media Markt in Sankt Gallen geweest. Die ligt van hieruit gezien een eind achter de stad, maar de kortste weg naar ginder gaat dwars door de winkelstraat en dus vlakbij de beroemde abdijkerk. Naar ginder was 41 km, terug wat verder omdat ik een iets andere route genomen heb. 3,5 uur heen, 2,5 uur terug. Dat grote verschil en die lange tijdspannes zullen je later wel duidelijk worden.
Ik woon dus op 431m, Sankt Gallen ligt op 675m. Daartussen ging het van 399m tot 1007m.
Toen ik hier bij daglicht vertrok was het -10°C. Het hoogste dat ik onderweg tegenkwam was -1°C (de 12°C die mijn fiets vermeldde toen ik weer uit de Media Markt kwam toen die een tijd in de zon gestaan heeft niet meegerekend). Voor de rest draaide het rond de -5°C. Zodanig koud dat je urineleider lijkt te verschroeien als je even aan de kant gaat plassen.
Bergop is dat helemaal niet erg, maar bij het afdalen voel je pas echt hoe koud dat is. Toen ik de Rijnvallei weer indook en foto's wou nemen waren mijn handen zo goed als bevroren na het nemen van één foto.
Onderweg was op het grootste deel van de wegen niet gestrooid, dus reed ik meestal over de asfaltstroken die auto's uitgereden hadden, die dan dikwijls bezaaid waren met ijsplekken. En op een minder drukke weg was het gewoon over een laag sneeuw van een vijftal centimeter rijden (ook door auto's platgereden sneeuw dus, zij het iets minder).
Een keer ook een vrij sterk afdalende weg zonder verkeer (zo'n brede zandweg waar auto's over kunnen rijden). In het begin viel dat wel mee, maar verder lag het zowat vol ijs en moest ik een paar kilometer te voet gaan. Daar heb ik in de andere richting de langere maar veiligere autoweg genomen.
'k Denk dat mijn remmen wel serieus afgesleten zijn vandaag :tongue3:
En die Zwitsers in hun brabbeltaaltje (véél moeilijker dan Vorarlbergerisch) maar zeggen dat ik nog ging vallen door in de sneeuw te rijden. Anderen keken mij dan weer heel respecterend aan. Ik ben onderweg maar één andere wielertoerist tegengekomen, maar ik was wel de enige die door de sneeuw reed.
Gaan wandelen heb ik twee keer gedaan. Grotere wandelingen dan, heel in het begin heb ik Dornbirns huisberg Karren beklommen, maar dat is maar een dik uur en 540m naar boven.
Eerste grotere wandeling was met mijn kotmaat, een Fin, in Montafon. Vanuit Schruns hebben we de kabellift genomen naar Kapelle, van daaruit 500m geklommen, even gegeten en dan de 1700m terug afgedaald naar Schruns.
Tweede wandeling was een poging om alleen van hieruit naar de Mörzelspitze (1860m) en de Hoher Freschen (2004m) te gaan. Voor die eerste begon het pad echter over te gaan in modder-, zand- en sneeuwplekken. Weg onvindbaar dus. Ik heb nog geprobeerd off-road recht op de berg te gaan (bleek uiteindelijk niet de Mörzelspitze te zijn, die lag er nog achter), maar toen het te steil werd en ik geen stap kon verzetten zonder over het gras uit te glijden ben ik maar terug gegaan, waarbij ik bij thuiskomst toch 25 km in de schoenen had. Ik wou het graag later nog eens proberen in de andere richting, zodat ik zou weten waar het pad nu eigenlijk was, maar aangezien het daar nu vol sneeuw ligt zal het er niet meer van komen.
Voor de rest wat losse uitstapjes met vrienden: Europa Park in Rust bei Ringsheim, Burg Hohenzollern bij Hechingen en later eventueel Deutsches Haus Agra bij Lugano en/of Hotel Meyerhof in Hospental.
Ik heb het nu druk met school, maar tussen 18 december en 6 januari heb ik niks te doen en kan je heel wat foto's verwachten.
De studie heet hier Betriebswirtschaft, en dit zijn mijn vakken:
- Logistics Cycle Management bestaat uit een heleboel delen, gegeven door 4 docenten. Dit volg ik als enige 'buitenlander' met Duitsers en Oostenrijkers. In het begin best concentreren, maar na een tijd word je het Duits als lestaal wel gewoon.
- American Organizational Culture werd in oktober gegeven op 4 intensieve dagen, besloten met een paper van 2 bladzijden over hoe je iemand zou aanraden een bedrijf op te starten in de VSA. Hiervoor haalde ik 93 %.
- German Culture and Communication is een les Duits waarbij het accent ligt op spreken. Tijdens de les dus veel onderling praten, maar ook moe(s)t elk een presentatie geven over een zelf gekozen onderwerp. Tussen al het geweld van zijn/haar eigen stad/land voorstellen, of de lievelingsartiest of wat technische dingen, koos ik voor Grands Travaux Inutiles: even België (maar ook andere landen) in een aparte kijker gezet
Achteraf buiten dat het iets te lang was alleen maar goede commentaar gekregen van de docente. Elke week moeten we haar ook een halve bladzijde tekst doorsturen over eender wat, bvb iets wat we hebben meegemaakt.- Business German is ook een les Duits, maar dan vooral geschreven en op bedrijven gericht.
- German Culture Project volgen we met 4 man, het is te zeggen 1 man en 3 vrouwen. Eerst moesten we per 2 lokalen interviewen over het leven in Vorarlberg. Ik en een Zweedse deden dat in het Duits, een Amerikaanse en een Zuid-Koreaanse in het Engels aangezien die nog niet zo beknepen zijn in het Duits. We concludeerden oa dat Vorarlberger harde werkers zijn en ze zich eerder aangetrokken voelen tot Zwitsers dan tot andere Oostenrijkers. Dit heeft ook met hun ligging te maken: voor de Arlberg, maw voor de andere Oostenrijkers achter de Arlberg. Ook het dialect staat dichter bij het Zwitsers. Twee keer heet Vorarlberg zelfs gevraagd om deel van Zwitserland te worden, maar telkens geweigerd. Toen Zwitserland uiteindelijk toch vroeg om Vorarlberg bij te voegen wilden ze niet meer, aangezien ze nu wél ontwikkeld zijn.
Het tweede deel van German Culture Project bevat een paper van 10 bladzijden, ook weer over een zelf gekozen onderwerp. Ik heb voor dialecten gekozen. Uit de Landesbibliothek in Bregenz heb ik 7 boeken daarover gehaald, waarvan er in 4 cd's zitten vol met monologen/interviews. Daar heb ik ondertussen al een zevental gehoord: eerst de Duitse tekst lezen, dan het dialect en dan het gesprek afspelen tot ik het versta zonder tekst, maar dat duurt meestal niet zo lang. Het zijn meerdere monologen per dorp, en tot nu toe heb ik Lingenau, Langenegg en een paar van Krumbach achter de rug, allen gelegen in het Vorderwald (noorden Bregenzerwald). De eerste twee trekken wat op elkaar, maar Krumbachs is totaal anders, ondanks het dorp om de hoek (dus in het volgende zijdal) ligt. Wel altijd leuk om dialecten te leren
Qua nachtleven heb ik hier al een stamcafé en -club gevonden, ondanks de muziek niet zo ideaal is. Maar er is hier nu eenmaal niet veel, en de grotere discotheken liggen minstens 5 km van het centrum. Een stripbar hebben ze hier trouwens ook ^^
Ik wist nog niet dat mijn fietstrips hier zo bekend waren. Ticor wees me hierop in een andere draad.
Niet lang nadat ik hier aankwam heb ik mij hier een mountainbike aangeschaft, die ik later mee naar huis neem.
De eerste fietstocht ging naar Vaduz: wie wil er tenslotte niet eens in Liechtenstein geweest zijn als je er maar 25 km van woont
Wat later heb ik mijn grootste fietstocht ooit gemaakt: rond de Bodensee in één dag, goed voor 225 km in heuvelachtig gebied (Bodensee-Radweg). Misschien dat ik die later nog eens in de andere richting doe, ondanks dat gezien de kortere dagen twijfelachtig is.
Volgende was de vermoeiendste: 99 km maar dan wel via het Bregenzerwald naar de Faschinapas (1486m) en langs de zuidzijde terug. Ik woon op 431m, en tijdens deze rit kwam ik 2 klimmen tegen van 700m op 7 en 11 km. Heel in het begin ook een straat van 22%, waar ik dus even te voet moest gaan.
Meesterstuk is echter mijn tocht naar München. Ik weet niet of ik dit hier al verteld heb, maar we gingen een tijd terug met de uitwisselingsstudenten naar het Oktoberfest. Ik had geen plaats in de bus meer, aangezien ik eerst dacht de vorige dag in Wenen te zijn, wat uiteindelijk niet doorging. Om een treinticket te kopen had ik geen zin, dus ben ik met de fiets gegaan: 196 km heen, 191 km terug, dit doordat het in Duitsland niet altijd even duidelijk is waar je als fietser mag rijden en je daardoor soms ergens heel anders uitkomt dan waar je wil. Om een verblijfplaats te zoeken deed ik geen moeite, aangezien alles toch volboekt zou zijn. 2 nachten bracht ik door in het station, waarbij ik 2 en 1 uur sliep. Ik kan je wel zeggen dat door Allgäu rijden prachtig is: licht heuvelend, met op de achtergrond de Alpen.
Regelmatig ben ik ook naar Ebnit gereden, deelgemeente van Dornbirn hier 12 km verder en 700m hoger in de bergen. Over mijn avonturen op de rots Klara heb je wellicht in mijn andere draad gelezen.
Zaterdag ben ik naar de Media Markt in Sankt Gallen geweest. Die ligt van hieruit gezien een eind achter de stad, maar de kortste weg naar ginder gaat dwars door de winkelstraat en dus vlakbij de beroemde abdijkerk. Naar ginder was 41 km, terug wat verder omdat ik een iets andere route genomen heb. 3,5 uur heen, 2,5 uur terug. Dat grote verschil en die lange tijdspannes zullen je later wel duidelijk worden.
Ik woon dus op 431m, Sankt Gallen ligt op 675m. Daartussen ging het van 399m tot 1007m.
Toen ik hier bij daglicht vertrok was het -10°C. Het hoogste dat ik onderweg tegenkwam was -1°C (de 12°C die mijn fiets vermeldde toen ik weer uit de Media Markt kwam toen die een tijd in de zon gestaan heeft niet meegerekend). Voor de rest draaide het rond de -5°C. Zodanig koud dat je urineleider lijkt te verschroeien als je even aan de kant gaat plassen.
Bergop is dat helemaal niet erg, maar bij het afdalen voel je pas echt hoe koud dat is. Toen ik de Rijnvallei weer indook en foto's wou nemen waren mijn handen zo goed als bevroren na het nemen van één foto.
Onderweg was op het grootste deel van de wegen niet gestrooid, dus reed ik meestal over de asfaltstroken die auto's uitgereden hadden, die dan dikwijls bezaaid waren met ijsplekken. En op een minder drukke weg was het gewoon over een laag sneeuw van een vijftal centimeter rijden (ook door auto's platgereden sneeuw dus, zij het iets minder).
Een keer ook een vrij sterk afdalende weg zonder verkeer (zo'n brede zandweg waar auto's over kunnen rijden). In het begin viel dat wel mee, maar verder lag het zowat vol ijs en moest ik een paar kilometer te voet gaan. Daar heb ik in de andere richting de langere maar veiligere autoweg genomen.
'k Denk dat mijn remmen wel serieus afgesleten zijn vandaag :tongue3:
En die Zwitsers in hun brabbeltaaltje (véél moeilijker dan Vorarlbergerisch) maar zeggen dat ik nog ging vallen door in de sneeuw te rijden. Anderen keken mij dan weer heel respecterend aan. Ik ben onderweg maar één andere wielertoerist tegengekomen, maar ik was wel de enige die door de sneeuw reed.
Gaan wandelen heb ik twee keer gedaan. Grotere wandelingen dan, heel in het begin heb ik Dornbirns huisberg Karren beklommen, maar dat is maar een dik uur en 540m naar boven.
Eerste grotere wandeling was met mijn kotmaat, een Fin, in Montafon. Vanuit Schruns hebben we de kabellift genomen naar Kapelle, van daaruit 500m geklommen, even gegeten en dan de 1700m terug afgedaald naar Schruns.
Tweede wandeling was een poging om alleen van hieruit naar de Mörzelspitze (1860m) en de Hoher Freschen (2004m) te gaan. Voor die eerste begon het pad echter over te gaan in modder-, zand- en sneeuwplekken. Weg onvindbaar dus. Ik heb nog geprobeerd off-road recht op de berg te gaan (bleek uiteindelijk niet de Mörzelspitze te zijn, die lag er nog achter), maar toen het te steil werd en ik geen stap kon verzetten zonder over het gras uit te glijden ben ik maar terug gegaan, waarbij ik bij thuiskomst toch 25 km in de schoenen had. Ik wou het graag later nog eens proberen in de andere richting, zodat ik zou weten waar het pad nu eigenlijk was, maar aangezien het daar nu vol sneeuw ligt zal het er niet meer van komen.
Voor de rest wat losse uitstapjes met vrienden: Europa Park in Rust bei Ringsheim, Burg Hohenzollern bij Hechingen en later eventueel Deutsches Haus Agra bij Lugano en/of Hotel Meyerhof in Hospental.
Ik heb het nu druk met school, maar tussen 18 december en 6 januari heb ik niks te doen en kan je heel wat foto's verwachten.
Comment