SD of Shooting Day.
Het is de bedoeling om op dergelijke dagen leuke foto's te nemen van alledaagse, niet-alledaagse objecten en op een speelse wijze te leren van elkaar.
Niets is leerzamer dan op de dag zelf zijn eigen kunnen te gebruiken, te tonen en vooral te kijken, te vragen hoe anderen het doen en vooral de redenen proberen te doorgronden van de fotograaf.
Met voorgaande regel is het dan ook heel leerzaam om na de SD via de aangeboden foto's op het forum vergelijkingen te maken.
Dank zij het vroeger, massale foto-aanbod van alle deelnemers heb ik het meest fotografische kennis bijgewonnen. Naast architectuur, cultuur, ... werd je rijker, wijzer aan kennis over "Fotografie"
't Jien, de Jan heeft éénzelfde object gefotografeerd als ik of een ander en hoe komt het dat die foto echt meer aanspreekt dan alle andere. Inderdaad, hier leer je iets van.
Bij het posten van eigen materiaal is het dan nog leuker indien via het forum of via PM naar verbeteringen wordt verwezen.
Wanneer ik kijk naar het aantal deelnemers van de 2 SD-Brussel en naar het aantal BDers die zich de moeite getroosten om enkele van hun werken te tonen, ter beoordeling, ... dan moet ik eerlijk bekennen dat ik daar heel teleurgesteld over ben. We komen aan amper 50% van de deelnemers en vaak zijn het dan weer steeds dezelfde personen.
Waar is de tijd dat met een SD van 40 deelnemers, ik van minstens 39 deelnemers foto's op het forum te zien kreeg, alle foto's mocht ontvangen om er dan een verzamel-CD van te maken. Personen die dit hebben meegemaakt weten, snappen wel waarover ik het heb.
De verzamel-CD was eveneens een poort naar veel normaal gesloten deuren. Die verzamel-CD was eveneens een leerzaam fotoboek van de SD.
Nu, laat die verzamel-CD ook wel een weerspiegeling zijn van datgene wat op het forum van de SD werd getoond, aangeboden.
Wanneer ik me de moeite getroost om her en der een paar unieke plaatsen hun deuren te laten openen tot fotograferen, moet ik die nu met beschaamde kaken melden dat het aantal getoonde beelden aangaande die plaatsen uiterst beperkt is of zelfs niets. Wanneer ik nu opnieuw die plaatsen bezoek, krijg ik steeds weer de vraag van "Hoe zit dat nu met de foto's ?" Wanneer kunnen we die zien ? Daar sta je dan met je bek vol tanden.
Waren die sites dan echt zo zinloos, oninteressant ? Misschien wel, maar dan had ik dat ook graag vernomen in de vorm van fotomateriaal. Wanneer 40 fotograferen een unieke plaats aandoen en daar zie je slechts van een handvol mensen enkele foto's van dan stel ik mij toch vragen. Wanneer iedereen nadien huizenhoog lofvol is van die unieke plaatsen, dan verwacht ik dat toch te merken in het foto-aanbod. Kwestie dergelijke moeite niet meer of wel te moeten doen.
Dat die sites vaak technisch heel moeilijk zijn weet iedereen die met mij mee wandelt, maar daar zit dan ook de rijkdom van het leren.
Of ik het organiseren nu zal laten ? Helemaal niet, maar ik vrees echter wel dat ik meer en meer ga voor kleinere groepen, groepen waarvan ik weet dat er gedeelde interesse is in elkaars foto's, kunnen en doen. MAW, niet meer het systeem van "eerst in, eerst erbij", maar een meer subjectieve beoordeling van wie wel en wie niet.
Het zoeken of beter verkrijgen van goedkeuringen zal dan ook wel iets vlotter gaan, want een groep van 25 man binnen loodsen is makkelijker dan een groep van 50 man.
Dit betekent dan ook wel dat ik afstap van "erkende" SD's. Gezien het niet meer objectieve deelnemertoelatingskarakter kan dat immers ook niet meer, maar een niet-erkende SD is buiten de groepsverzekering voor mij evenwaardig en daar zijn oplossingen voor.
Ben ik nu een verbitterd man ? Misschien wel, misschien niet, maar ik ga er zeker mijn slaap niet voor laten en ik blijf bij mijn standpunt dat je steeds een neen hebt, maar dat je misschien wel een ja kan krijgen. Indien ik dan een ja krijg, zal ik die blijvend delen met hobbygenoten. Hobbygenoten waar iedereen geniet van zijn hobby en anderen in die hobby laten mee genieten, laten mee evolueren en laten meeleren.
En zo bereid ik een derde SD-Brussel voor met opnieuw voor elk wat wils.
Het is de bedoeling om op dergelijke dagen leuke foto's te nemen van alledaagse, niet-alledaagse objecten en op een speelse wijze te leren van elkaar.
Niets is leerzamer dan op de dag zelf zijn eigen kunnen te gebruiken, te tonen en vooral te kijken, te vragen hoe anderen het doen en vooral de redenen proberen te doorgronden van de fotograaf.
Met voorgaande regel is het dan ook heel leerzaam om na de SD via de aangeboden foto's op het forum vergelijkingen te maken.
Dank zij het vroeger, massale foto-aanbod van alle deelnemers heb ik het meest fotografische kennis bijgewonnen. Naast architectuur, cultuur, ... werd je rijker, wijzer aan kennis over "Fotografie"
't Jien, de Jan heeft éénzelfde object gefotografeerd als ik of een ander en hoe komt het dat die foto echt meer aanspreekt dan alle andere. Inderdaad, hier leer je iets van.
Bij het posten van eigen materiaal is het dan nog leuker indien via het forum of via PM naar verbeteringen wordt verwezen.
Wanneer ik kijk naar het aantal deelnemers van de 2 SD-Brussel en naar het aantal BDers die zich de moeite getroosten om enkele van hun werken te tonen, ter beoordeling, ... dan moet ik eerlijk bekennen dat ik daar heel teleurgesteld over ben. We komen aan amper 50% van de deelnemers en vaak zijn het dan weer steeds dezelfde personen.
Waar is de tijd dat met een SD van 40 deelnemers, ik van minstens 39 deelnemers foto's op het forum te zien kreeg, alle foto's mocht ontvangen om er dan een verzamel-CD van te maken. Personen die dit hebben meegemaakt weten, snappen wel waarover ik het heb.
De verzamel-CD was eveneens een poort naar veel normaal gesloten deuren. Die verzamel-CD was eveneens een leerzaam fotoboek van de SD.
Nu, laat die verzamel-CD ook wel een weerspiegeling zijn van datgene wat op het forum van de SD werd getoond, aangeboden.
Wanneer ik me de moeite getroost om her en der een paar unieke plaatsen hun deuren te laten openen tot fotograferen, moet ik die nu met beschaamde kaken melden dat het aantal getoonde beelden aangaande die plaatsen uiterst beperkt is of zelfs niets. Wanneer ik nu opnieuw die plaatsen bezoek, krijg ik steeds weer de vraag van "Hoe zit dat nu met de foto's ?" Wanneer kunnen we die zien ? Daar sta je dan met je bek vol tanden.
Waren die sites dan echt zo zinloos, oninteressant ? Misschien wel, maar dan had ik dat ook graag vernomen in de vorm van fotomateriaal. Wanneer 40 fotograferen een unieke plaats aandoen en daar zie je slechts van een handvol mensen enkele foto's van dan stel ik mij toch vragen. Wanneer iedereen nadien huizenhoog lofvol is van die unieke plaatsen, dan verwacht ik dat toch te merken in het foto-aanbod. Kwestie dergelijke moeite niet meer of wel te moeten doen.
Dat die sites vaak technisch heel moeilijk zijn weet iedereen die met mij mee wandelt, maar daar zit dan ook de rijkdom van het leren.
Of ik het organiseren nu zal laten ? Helemaal niet, maar ik vrees echter wel dat ik meer en meer ga voor kleinere groepen, groepen waarvan ik weet dat er gedeelde interesse is in elkaars foto's, kunnen en doen. MAW, niet meer het systeem van "eerst in, eerst erbij", maar een meer subjectieve beoordeling van wie wel en wie niet.
Het zoeken of beter verkrijgen van goedkeuringen zal dan ook wel iets vlotter gaan, want een groep van 25 man binnen loodsen is makkelijker dan een groep van 50 man.
Dit betekent dan ook wel dat ik afstap van "erkende" SD's. Gezien het niet meer objectieve deelnemertoelatingskarakter kan dat immers ook niet meer, maar een niet-erkende SD is buiten de groepsverzekering voor mij evenwaardig en daar zijn oplossingen voor.
Ben ik nu een verbitterd man ? Misschien wel, misschien niet, maar ik ga er zeker mijn slaap niet voor laten en ik blijf bij mijn standpunt dat je steeds een neen hebt, maar dat je misschien wel een ja kan krijgen. Indien ik dan een ja krijg, zal ik die blijvend delen met hobbygenoten. Hobbygenoten waar iedereen geniet van zijn hobby en anderen in die hobby laten mee genieten, laten mee evolueren en laten meeleren.
En zo bereid ik een derde SD-Brussel voor met opnieuw voor elk wat wils.
Comment