Afscheid van een vriendin ........

[Bompie]

Re: Afscheid van een vriendin ........

Hanske sterkte en als ik U was niet te lang wachten alvorens een nieuwe vriend(in) te zoeken.
Is nu 10 jaar geleden dat ik mijn vriendin moest laten inslapen op 5 jarige leeftijd (de ziekte van de moderne tijd kanker)
En ik ben na een week of 4 terug naar asiel geweest om mijn gedachten te verzeten en om eens te kijken naar wat sommigen WEGGOOIEN
En ben terug naar huis gegaan met een jonkie van 7 maand die nu mijn beste vriend is waar ik ga of sta hij gaat altijd mee
Er zijn zelfs nu nog dagen dat ik aan haar denk dat ik het moeilijk heb en mijn vriend eens goed knuffel om weer verder te gaan.

[Guest2]

Re: Afscheid van een vriendin ........

Ik begrijp.
De Yeti, een volbloed langharige Alaskan Malamute is de hond van mijn zoon maar is hier regelmatig te gast (zie onder topic : gevaarlijk beest http://forum.belgiumdigital.com/f55/...st-445145.html).
Een compleet eigenzinnig, eigenwijs en ruig beest van meer dan 40 kilo maar o zo lief. Ze gaan er overal mee naartoe, zelfs op café waar de baas altijd een wortel voor hem heeft als hij aan de bar staat. Met mijn 1.80 m kijken we recht in elkaars ogen als hij op zijn achterpoten staat. Lachende ogen. Op schoolfeesten, kerstmarkten,.... is hij er altijd bij en is daar telkens de vedette bij de kinderen die hem uitgebreid bepotelen "wat een zachte hond". Ik heb de Yeti nooit ook maar een teken van agressiviteit zien tonen, niet naar andere honden, niet naar katten, niet naar mensen en kinderen.
Ik zou het persoonlijk ook verschrikkelijk voelen om hem te moeten afgeven.

Hans, als er ook maar één manier was om de dingen beter te laten verlopen had de natuurlijke selectie daar allang werk van gemaakt, helaas.
Van één ding heb ik spijt : in het ouderlijk huis, dat mijn vader steen voor steen zelf heeft opgebouwd en waar voor zover ik me herinner uit mijn jeugd altijd een grote hond (mechelaar) rondliep mijn vader nooit heeft kunnen weten daar daar nu zijn kleinzoon woont en dat er daar nu weer een grote hond rondloopt, de cirkel is rond. Mijn vader had zo zijn "eigen" kwaliteitsnormen voor honden, voor hem waren er enkel honden en "vodden". De mechelaars luisterden enkel naar hem en naar mijn moeder en beten naar al de rest wat ook maar bewoog (ik inbegrepen, de littekens zeggen veel). Ik had hem graag ooit nog een oordeel weten te vellen over de Yeti.... Maar toendertijds zag je deze honden niet, zelfs vandaag de dag wordt hij steevast verward met een Husky, terwijl er geen punt van vergelijking is.
Het is me meermaals voorgevallen dat auto's stopten om te vragen wat voor "soort Husky" dit nu wel weer was.
Hans, the way things go is inpredictable but I can imagine how you feel right now.
Hou je goed man, er is nu eenmaal geen andere oplossing

[Hanske]

Re: Afscheid van een vriendin ........

Bedankt allemaal ! Het is inderdaad een groot gemis. Het is gewoon vreemd om nu niet de hond uit te hoeven laten. Dat was dus de laatste 14 jaar uiteraard wel anders. Het is ook stil in huis. Zal allemaal een kwestie van wennen zijn. We hadden eerder al besloten dat indien Mysti zou komen te overlijden , we geen andere hond meer zouden nemen.
Feit is dat ik dol op Mysti was , nog nooit zo'n vriendelijk dier meegemaakt. Onvoorwaardelijke vriendschap kreeg ik van haar.
Ze laat een gat achter , dat is wel zeker , en het zal echt wel even duren voor ik gewend ben aan de nieuwe situatie .....

gr Hans

[kirsten_dl]

Re: Afscheid van een vriendin ........

Veel sterkte in deze moeilijke periode!

Heb ook al enkele huisdieren moeten afstaan omdat ze vanwege hun ouderdom allerlei mankementen hadden en ik het niet aankon
om ze langer te laten lijden.
Ook al zeggen sommige mensen "het is maar een dier" kan je hiervan heel veel pijn en verdriet hebben wanneer je je trouwe huisdier
moet afgeven.

[marie-anne]

Re: Afscheid van een vriendin ........

Bedankt allemaal ! Het is inderdaad een groot gemis. Het is gewoon vreemd om nu niet de hond uit te hoeven laten. Dat was dus de laatste 14 jaar uiteraard wel anders. Het is ook stil in huis. Zal allemaal een kwestie van wennen zijn. We hadden eerder al besloten dat indien Mysti zou komen te overlijden , we geen andere hond meer zouden nemen.
Feit is dat ik dol op Mysti was , nog nooit zo'n vriendelijk dier meegemaakt. Onvoorwaardelijke vriendschap kreeg ik van haar.
Ze laat een gat achter , dat is wel zeker , en het zal echt wel even duren voor ik gewend ben aan de nieuwe situatie .....

gr Hans

Beste Hans,
Onze Shiba Inu van 15,5 jaar hebben wij in 2009 moeten laten inslapen.
We (ik vooral) hadden besloten om nooit meer een hond in huis te nemen.
We hadden veel te veel van Sugar gehouden.
Het kost me nog altijd een traan als ik voorbij zijn "bergje" loop.
In het dorp bij ons vinden ze dat totaal dom van ons dat we hem niet achterlieten bij de dierenarts.
Sentimenteel gedoe noemen ze dat.
Ik noem dat "onvoorwaardelijke en blijvende vriendschap", ook al is hij er niet meer.

Sedert 2012 loopt er weer een Shiba Inu rond te huppelen...q

Sterkte voor jou en je familie. Ik ben er zeker van dat ze jou ook nooit zou vergeten!