Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

[Amon_Re]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

In kleine donkere zaaltjes heb je vaak de beste toestellen nodig (zeer hoge iso), daar grote optredens meestal baden in een zee van licht.
Zoals meermaals aangehaald, een "oude" slr met een 50 f/1.8 moet in het begin volstaan. Als je dan meer wil, kun je altijd een duurdere zoom, een betere body, een externe flits,... bij aanschaffen. Met een compactje zit je vast, en met een beperkt budget ga je wsl niet elk jaar een nieuw toestel aanschaffen...

mvg

Nadeel van een SLR is dan weer de grootte van het toestel en dat je er niet overal mee binnen kan/mag.

[Amon_Re]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

Het is de Kodak Z8612IS geworden en ik moet zeggen dat ik er momenteel heel tevreden van ben. Hij kost 129€ en beschikt over talrijke functies. Mijn eerstvolgende concert is volgende week en ik zal hier dan enkele shots plaatsen

De hints die ik je kan geven zijn simpel, blijf boven de 1/80ste van een seconde met je sluiter, en vergeet de flits, tracht je shots zoveel mogelijk te timen samen met de belichting.

[Yourt]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

ik zie hier in de laatste posts steeds meer "de ruis beperken", de crappy lichtshows die beletten om foto's te maken met dergelijke toestellen,... opduiken. Maar als je het dan toch kunt, dan zal je het misschien later met een betere DSLR zeker kunnen.

En wat die iso 400 film versus 10D iso 800 betreft, mm, daar heb je ook gelijk. We mogen ook niet vergeten dat film nog steeds ongeslagen blijft op één terrein: dynamisch bereik. En een donker podium met wat parren uitgelicht (15° of zo als ze geen flood / frost gebruiken), dat geeft wel dynamiek hé....

[LesC]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

We mogen ook niet vergeten dat film nog steeds ongeslagen blijft op één terrein: dynamisch bereik.

Denk het niet! KLIK

[Yourt]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

Denk het niet! KLIK

OK ja... beetje duidelijker stellen: het verloop van dynamisch bereik van een DSLR verloopt aners dan dat van film. Alles wordt meer naar het midden getrokken ipv uitgesmeerd over het hele dynamische bereik. Heeft te maken met lineaire opname door de sensor versus de verdubbelende curve van hoeveelheid licht per stop. Zo heb ik het al op verschillende plaatsen gelezen...
Maar dit maakt het weer interessanter. Wel een brok lectuur. Misschien trek ik best eens met een Velvia op mijn OM-10 enkele zelfde foto's als met de 40D en 5DII.
Liefst van contrastrijk materiaal...

[Yourt]

Re: Welk fototoestel voor live-bands te fotograferen

Ik heb het nog eens opgezocht allemaal...

discussies over 14 bits en het nut ervan ifv fotonruis en A/D converters en meer van dat fraais. Ook over niet-lineaire conversie in camera van RAW naar jpg (8 bits => 256 levels).
En de vergelijking van die omzetting met film. En dan zijn we er weer...

Bij film wordt de belichting lineair geregistreerd. Een dynamisch bereik van 10 stops wil zeggen 2 to de 10de of 1024 mogelijkheden. Die moeten in een 8 bitsafbeelding in 256 trappen verdeeld worden (vandaar het werken in CS in 16 bits). Ons oog heeft een bereik van 12 stops, dat van (dia)film 6 tot 9 max 10 (afh. van merk en ISO). Om nu een filmweergave en een digitale weergave te vergelijken komt er dus naast het bereik en de weergave in trappen een conversie aan het verhaal te pas.

Er gebeurt een niet-lineaire gammacorrectie: de AD-conversie wordt aan de niet-lineaire gevoeligheid van het menselijk oog aangepast (wat betreft de fysische intensiteit van het aantal fotonen/s) op een manier die de stappen gelijkmatiger verdeeld over de gebruikte range.

Als er dus al een verschil was (of nog is), dan heeft het met het ontbreken van de kwaliteiten van de sensor, A/D converter, 14-bits van de DSLR te maken of met de slechte omzetting daarvan. Ik had gelezen dat de DSLR's alles ipv lineair uitsmeerden binnen dat bereik het net gingen samendrukken met zwakke uitersten tot gevolg (minder detail in donker en zeer helder). Dat was blijkbaar een keuze ivm detail / hoeveelheid data en in functie van minder databits en een beperkte beschikbare range?

In elk geval is mijn dorpsgenoot voor zijn foodfotografie (Le Duc dus) sedert vorig jaar ook overgestapt naar DSLR (in 2007 had hij het nog over de mogelijkheden die zich aandienden met de komst van de Nikon D3, maar in 2008 heeft hij zelf een Canon 1D MarkII gekocht ifv zijn werk).

Het zal dus wel een beetje een eeuwige welles-nietes blijven aangezien film an sich de niet-lineaire respons van het menselijk oog imiteert terwijl bij digitale fotografie een curve wordt toegepast op data. Eigenlijk doet het me denken aan de mp3 discussie.... eerst veel weghalen, dan weer harmonischen toevoegen, en "onhoorbare" geluiden...

Conclusie: het nut van 14-bits is in elk geval een feit (hele technische discussie ivm basisruis bij bepaalde temperaturen en S/R verhoudingen en daarbij horende en daaruit resulterende resultaten inzake dynamisch bereik en conversie). Film is geen dia is geen foto is geen projector is geen RAW... al registreert een goede sensor naar RAW tegenwoordig door zijn lineaire opname bij een bepaalde foto bvb. 2048 intensiteitsverschillen in de helderste zone van het beeld versus 64 in het donkerste deel (5 stops verder). Wellicht dat daar het filmvoordeel lag bij eerder uitzoeken en vergelijken... Gamutverdeling is verder ook verschillend (Velvia met groenbereik en Kodachrome weer niet) maar uiteindelijk moet het op papier (fotopapier of druk) komen, en daar speelt ICC een rol en een goede omzetting naar de juiste profielen ifv het afdrukapparaat). De enige plek waar dit niet opgaat is bij... Z/W en dat is de reden waarom ik mijn OM-10 nog heb. Omdat ik het merkte, er over ging lezen.... en nu eindelijk de tijd nam om een beetje uit te vissen van waar het allemaal kwam (gegevens ipv buikgevoel).