Even schetsen, 1940/1945, vader en broer in het verzet, oudste zus verpleegster >bombardement Mortsel + V1 & V2 Antwerpen en zoals velen, 4 jaar honger en ontbering, arm, Joden vervolging, rassenhaat, gestapo >angst, verraad, op dril marcherende soldaten, repressie, zwarte markt, bombardementen op het Antwerpse + geronk-motor V1 en de dodelijke stilte van de V2-bommen, vernieling, het verlies van geliefden.
De ouderlijke woonst is gelegen op de scheidingslijn Deurne/Merksem pal aan het Albertkanaal, komt bij de bevrijding letterlijk tussen 2 vuren te liggen (frontlinie), kogelinslagen tot op heden perfect zichtbaar, 300m van daar (Ebes) 10 verzetslieden gefusilleerd wegens sabotage.
Mijn geliefde ouders die ‘ik jong’ heb moeten afgeven en in hun korte leven toch 2 wereldoorlogen hebben meegemaakt, hebben mij dit alles en nog veel meer, zorgwekkend toevertrouwd toen ik nog peuter was, nu nog steeds hoor ik hun stem, verhalen, verdriet en onvermogen, hun angst en de toen reeds onvoorstelbare verhalen over het “fort van Breendonk”.
Op hun vraag en haar betraande ogen heb ik beloofd om nooit te vergeten, haar smeekbede “nooit meer oorlog” over te dragen.
Daarom ook deze SD, vanwege de kracht en getuigenis van u en via uw beelden, dat zijn we hen allen verplicht, dat ‘ze’ niet vergeten worden en zeker niet waarom.
Het viel me op dat er mensen zijn die hier nog nooit geweest zijn, er zelfs nog nooit van gehoord hebben, ook daarom…
Mijn bijdrage om niet te vergeten en op vrede http://teddy-bear.fotopic.net/
Einde van het mensdom.
HOOP! (op een celmuur)
Galg, het einde, weg pijn.
De ouderlijke woonst is gelegen op de scheidingslijn Deurne/Merksem pal aan het Albertkanaal, komt bij de bevrijding letterlijk tussen 2 vuren te liggen (frontlinie), kogelinslagen tot op heden perfect zichtbaar, 300m van daar (Ebes) 10 verzetslieden gefusilleerd wegens sabotage.
Mijn geliefde ouders die ‘ik jong’ heb moeten afgeven en in hun korte leven toch 2 wereldoorlogen hebben meegemaakt, hebben mij dit alles en nog veel meer, zorgwekkend toevertrouwd toen ik nog peuter was, nu nog steeds hoor ik hun stem, verhalen, verdriet en onvermogen, hun angst en de toen reeds onvoorstelbare verhalen over het “fort van Breendonk”.
Op hun vraag en haar betraande ogen heb ik beloofd om nooit te vergeten, haar smeekbede “nooit meer oorlog” over te dragen.
Daarom ook deze SD, vanwege de kracht en getuigenis van u en via uw beelden, dat zijn we hen allen verplicht, dat ‘ze’ niet vergeten worden en zeker niet waarom.
Het viel me op dat er mensen zijn die hier nog nooit geweest zijn, er zelfs nog nooit van gehoord hebben, ook daarom…
Mijn bijdrage om niet te vergeten en op vrede http://teddy-bear.fotopic.net/
Einde van het mensdom.
HOOP! (op een celmuur)
Galg, het einde, weg pijn.
Comment