Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

[Charlez]

Ik wou een betere compact kopen voor mijn vrouw die in juni moet bevallen. Zodra die kleine de eerste hapjes aardse lucht in zou ademen moet het kunnen worden vastgelegd voor het nageslacht.

Gezien ze niet overweg kan met een dslr en ik niet echt het budget had om zomaar een deftige compact te kopen dus moest er iemand verdwijnen...Dus verkocht ik mijn dslr...(als dat geen heroïsche opoffering van formaat is!).

Maar ik had mijn toestel was nog maar een paar minuten van eigenaar veranderd of een wolk van smart en gemis kwam over me...
Ik bedoel...geef toe...het neerklappen van dat spiegeltje overtreft toch wel
het beste symphonische orkest. Het is toch pure harmonie en genot vor het oor... Is het een lachwekkende reden om over te schakelen van een prosumer naar een dslr - het geluid van die "klik"...?

Ik reed toen naar huis met een leegte in mijn hart en een gevoel "naakt" te zijn. Ik kon niet zomaar meer rond me kijken en mooie dingen zien zonder een steek van pijn en het besef dat ik beter niet zou kijken want ik kon het toch niet vastleggen...

Ik kocht een compactje voor mijn vrouw...maar de leegte bleef...

Ik was ziek...ernstig ziek...het bleek dat ik zelfs een zeer ernstige aandoening had: "depressis absentis spiegelreflexis" die in sommige gevallen zelfs terminaal kan zijn...

Het enige geneesmiddel was...jawel: een dslr kopen!
Ik heb toen effe lekker zuinig geweest en gezorgd voor wat extra cash (bij deze dank aan de Russiche mafia dat ik als bijverdienste knieschijven mocht breken en zo voldoende centen kon samenrapen)

Nu heb ik weer een dslr en ben ik weer gezond
De wetenschap staat voor een medisch wonder/ vraagstuk

[paly]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Jij terug gezond.......en de mensen met hun gebroken knieschijven?

[stapperke]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Ik hoop voor jou dat de ziekte niet terug komt .

[hub2805]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Ik hoop voor jou dat de ziekte niet terug komt .

De enige pillen die hier tegen werken zijnb PSP(permanent spiegelreflexis presentus).
Zolang je ze blijft nemen is er geen probleem.

Hubert

[Reservoir_Dog]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Knieschijven? Ik moest meestal een been breken....

[Charlez]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

...en de mensen met hun gebroken knieschijven?

Tja, hé, het doel heiligt de middelen hé :-)

[Charlez]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Knieschijven? Ik moest meestal een been breken....

Jouw toestel was dan waarschijnlijk ook duurder dan het mijne hé
Ik was dan zelfs nog zo genadig dat ze mochten kiezen welke knieschijf ze behielden

[Charlez]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Ik hoop voor jou dat de ziekte niet terug komt .

Ik heb me - hoewel geen groot voorstander van deze techniek - permanent laten vaccineren (samen met mijn spuitje tegen cameradolheid)

[Yourt]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

En ik wil al helemaal niet meer ziek vallen, dus ga ik mee een extra setje van die PSP pillen van Hubert in huis halen denk ik...

[hub2805]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

En ik wil al helemaal niet meer ziek vallen, dus ga ik mee een extra setje van die PSP pillen van Hubert in huis halen denk ik...

Om die reden wacht ik altijd om mijn "oude pillen" te verkopen alvorens ik mijn "nieuwe pillen" koop.

Hubert

[Franciskine]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

De discussie even op de juiste plaats gezet, van "camera's naar "chitchat" . . .

Ondertussen wens ik je veel beterschap

[panthera]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Ik ben ooit ook zo dom geweest. Ik was van het idee dat mijn dslr te zwaar was en dat het met een prosumer ook wel zou gaan. Ik ken het gevoel van de leegte, de rouw, de smart waar iedereen om moet lachen. En ook bij mij ging dat slechts over toen ik weer die spiegel hoorde klikken, van een nieuwe dslr, wat een zalig geluid is dat!

[Wim]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Ik bedoel...geef toe...het neerklappen van dat spiegeltje overtreft toch wel
het beste symphonische orkest. Het is toch pure harmonie en genot vor het oor... Is het een lachwekkende reden om over te schakelen van een prosumer naar een dslr - het geluid van die "klik"...?

Ik heb nu eens net het tegenovergestelde, ik vind het geluid alleen maar erg irritant, vooral als ik toeristen tegen kom heb ik er geen behoefte aan om al hun geclickclack te horen. Ik lach me wel een kriek als ik duidelijk hoor dat hun sluitertijd te lang (click ........... clack!) is om de foto scherp te hebben en al zeker als ze vanuit de losse hand zonder enige steun werken...

Het is het enige nog 'mechanische' onderdeel in een camera dat ik het liefst zo snel mogelijk 'gedigitaliseerd' wil zien, maar dan wel zonder andere nadelige gevolgen zoals trage autofocus. Dit wordt in de toekomst zeker haalbaar, ik heb veel geduld en blijf ondertussen bij een Sony R1! Alle DSLR's kunnen me gestolen worden, zolang ze lawaai maken en geen kantelbaar scherm hebben komt er hier geen binnen (en ik ga me daar zeker aan houden! )

[GroovBird]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

Die knieschijven gaan er toch aan. Beter dat jij er dan nog een hobby mee kunt betalen, dan iemand die er toch maar drugs van gaat kopen...

Dave

[parakiet]

Re: Hoe ik leed aan bijna terminale depressis absentis spiegelreflexis

De discussie even op de juiste plaats gezet, van "camera's naar "chitchat" . . .

Ondertussen wens ik je veel beterschap

en zo is de cirkel rond
(de ene bd-er 'klopt' ze naar de andere bd-er )