Tweet
>Klik hier voor grote versie<
Een paar weken geleden won ik tweemaal de Eerste Prijs bij de Travel Photographer Of The Year. Een ervan was voor een serie nachtfoto's die ik in Namibië heb gemaakt, waarvan je er hierboven eentje ziet, en de ander was voor een timelapse video - ook 's nachts gemaakt in hetzelfde land.
Je kunt de winnende video hier bekijken: Namibian Nights (timelapse video)
Toen ik in 2001 mijn eerste foto's uit Namibië op het internet plaatste, hadden nog maar weinig mensen er van gehoord, laat staan dat ze er ooit foto's van hadden gezien. In de afgelopen tien jaar heb ik het toerisme naar Namibië in het algemeen, en het aantal fotografen in het bijzonder, een enorme vlucht zien nemen. Dat ligt voor een deel aan mijzelf, want ik post al ruim tien jaar foto's van Namibië, en ik neem er ieder jaar een groep fotografen mee naartoe - de laatste jaren zelfs meerdere keren per jaar.
Het gevolg was uiteraard dat het steeds moeilijker werd om met originele beelden terug te komen. Al vrij snel begon ik daarom met het maken van nachtfoto's in Namibië, omdat daar nog niets van bestond, vooral niet van Deadvlei. Maar ook dat is de laatste jaren veranderd. Vandaar dat ik in 2010 besloot om de eerste nachtelijke timelapse video van Namibië te maken in een poging om weer iets origineels te maken.
Om te voorkomen dat de video niets meer dan een aaneenschakeling van bewegende foto's zou worden, besloot ik om te gaan werken met een dolly - een 1.70m lange rail waarover ik mijn camera kon laten bewegen. Een hoop gedoe om al die extra apparatuur mee te sjouwen, en naar later bleek een behoorlijke technische en creatieve uitdaging.
Ik moest wachten tot 2011 voordat ik de eerste scenes kon schieten, en dat ging bepaald niet vlekkeloos. Er komt een hoop rekenwerk aan te pas, en rekenen is niet mijn sterkste punt. Ook op het gebied van de techniek ging er nogal eens iets mis. Veel daarvan was het gevolg van de gebruiksonvriendelijke apparatuur en de grote hoeveelheid instellingen. En op creatief gebied speelden weer andere zaken; voor een gewone foto ga je op zoek naar het ideale standpunt, je bepaalt je compositie, en je begint te schieten. Schiet je echter video met een bewegende camera, dan moet je opeens twee standpunten en composities bepalen - een begincompositie en een eindcompositie. In de praktijk betekende dat dat ik ruim anderhalf uur bezig was met het bepalen van de standpunten, het opstellen van de apparatuur, het uitrekenen van de instellingen, en het maken van test-shots. Vervolgens was het wachten tot het begon te schemeren zodat we de opstelling van het licht konden bepalen. En als dat allemaal perfect voor elkaar was, dan nog ging er geregeld wat mis.
Zo is er in Deadvlei een keer een beest midden in de nacht tegen de camera gelopen waardoor die omviel. En soms begon de nacht helder maar na een paar uur verschenen opeens wolken waardoor de hele scene verprutst was. Een mislukte scene betekent een verloren nacht, dus het bleek een tijdrovende klus. Ons bezoek in 2011 was dan ook niet voldoende. Vorig jaar zijn we speciaal teruggegaan om het project af te maken, ditmaal met twee camera's - een op de dolly en een op statief. Met onze ervaringen van het jaar ervoor ging het allemaal een stuk vlotter, en uiteindelijk hadden we aan het einde van het project zo'n 17 scenes geschoten.
Bij terugkomst in Nederland heb ik de rekenkracht van mijn computer goed kunnen testen met het batch-processen van ruim 16.000 beelden, en daarna heeft Daniëlla de uiteindelijke edit gemaakt. Aan het eind van de zomer was de lange versie klaar. Vervolgens hebben we nog een korte versie gemaakt voor de Travel Photographer of the Year Awards, waarin we onlangs de Eerste Prijs hebben gewonnen in de categorie video, en nog eentje in de categorie landschap voor een serie van vier nachtfoto's die hieronder staan.
Alle scenes zijn 's nachts geschoten, en overal heb ik gebruik gemaakt van extra licht. De mistscene was de meest tijdrovende, omdat mist in Deadvlei slechts vier keer per jaar voorkomt. Voortdurend het weerbericht in de gaten houden, maar ook daar is het weerbericht onbetrouwbaar. Het was ook de meest spannende scene, omdat het nog maar de vraag was of het idee dat ik in mijn hoofd had er ook uit zou komen. Maar het eindresultaat overtrof mijn verwachtingen. De laatste scene is een stuk lichter dan de rest, en dat komt omdat die is geschoten met een vrijwel volle maan. Ik wilde het einde van de scene laten samenvallen met het ondergaan van de maan, en ik wilde dat de binnenkant van de rotsboog verlicht zou zijn als het donker was geworden. Het vergde wat hoofdbrekens om te bepalen hoe fel de lamp moest zijn, omdat het nog licht was toen de scene gestart werd; het effect van een lamp lijkt bij daglicht heel klein, maar als het eenmaal donker is kan zelfs een heel zwak lampje veel effect hebben.
Het materiaal is geschoten met Nikon D3, D3s en D4 camera's. Lenzen die ik gebruikt heb zijn: 17-35/2.8; 14-24/2.8; 24-70/2.8. Verder twee statieven, een videokop en een balhoofd, een dolly met alle benodigdheden, timers, regenhoezen (voor mist en stof), en extra licht. Belichtingen zijn gemiddeld zo'n 30 seconden. Ik heb 30 foto's voor elke seconde video gebruikt.
Marsel
wat een resultaat !
. Mijn hoed af hoor. Ik denk dat wij (overwegend) amateurkes ons hier ineens heel nederig bij voelen. Ik in elk geval. 
Comment