Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

[Alex_en_Iris]

Zoals sommigen van jullie misschien inmiddels wel weten ben ik vrijwillig cameraman en fotograaf bij de lokale omroep van mijn stad.

Drie leden daarvan (waaronder ik) zijn actief fotograaf, al hou ik me daarbij wat vaker bezig met het maken van archieffoto's en de twee anderen met evenementen of jubilerende bruidsparen.
Een tijdje terug was er een evenement waarbij een van de twee fotografen 4 foto's met exact dezelfde uitsnede maakte, met ook nog 's nagenoeg dezelfde personen erop.
Op een van deze foto's was een meisje afgebeeld dat met haar ogen dicht op de foto stond, niet in een berustende manier waaruit je kon afleiden dat het iets te maken had met wat ze op dat moment vertelde, maar gewoon alsof ze knipperde met haar ogen.

Onze eindredacteur bracht ik op de hoogte van het feit dat ik deze foto van de website zou halen omdat je er als geportretteerde (naar mijn mening althans) niet op zit te wachten om met je ogen dicht op een foto op internet te staan.
De eindredacteur stemde in en ik bracht de fotograaf op de hoogte dat de betreffende foto van de website gehaald werd.

Dat resulteerde in een discussie over het waarom van mijn beslissing, die (zoals ik dat zie) toch ontzettend duidelijk zou moeten zijn als je je ook maar enigszins serieus interesseert in het vak van fotograferen. Het waarom heb ik toch maar meteen uitgelegd, ook al leek het me ontzettend overbodig.
De redenatie van de fotograaf was dat het hier niet om een belangrijk persoon zoals bijvoorbeeld de burgemeester of een wethouder ging en dat de foto daarom niet mislukt was en dat het bovendien goed te zien was dat de wethouder het koud had.
Op mijn opmerking of de wethouder van de 4 nagenoeg identieke foto's (vooral qua brandpunt waren de foto's in wezen exact hetzelfde) dan niet veel meer het aandachtspunt op de foto moest zijn kwam weer het argument dat het "op de andere foto's ook goed te zien was dat de meiden in kwestie een beetje met hun ogen knepen omdat ze zenuwachtig waren." (iets dat naar mijn mening nog steeds het plaatsen van een naar mijn mening mislukte foto niet rechtvaardigt).

Het moeilijke is ook dat de fotograaf in kwestie zich niet aan zijn eigen "gedragscode" als het om mislukte foto's gaat houdt: bij de intocht van Sinterklaas vorig jaar presteerde hij het om zowel Sinterklaas (wat mij toch bij zoiets een redelijk belangrijk persoon lijkt) als een karakter van de jeugdserie die aan de intocht voorafging met hun ogen dicht te fotograferen.
De fotograaf heb ik duidelijk uitgelegd dat het niet erg is om een foto met een verkeerde timing te maken, aangezien dat mij ook aan de lopende band gebeurd, maar dat er nog wel een verschil zit tussen de foto daadwerkelijk maken en deze dan ook nog gebruiken.

Om dan tot de vraag te komen:
Hoe kun je iemand kritisch leren kijken naar het eigen fotowerk, zodat alleen het beste (of betere) werk geupload wordt? Is dit te leren, of denken jullie van niet?

[Guest41]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Mijn oude leraar esthetica hield ons steeds voor "Kunst (sic) is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie" ... ergo, bemoei u niet met het werk van iemand anders, zie enkel dat uw eigen stoep schoon geveegd is ... Ik krijg de indruk dat u graag wil dat anderen moeten "leven" volgens uw "gedragscode".... mogelijk bent u binnen kort de enige vrijwilliger ... zoals wijlen mijn moeder placht te zeggen "leg uw hand op uw hoofd en kijk wie er onder staat" ... JMHO ...

[Jefzor]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Als de redacteur, de burgemeester of de personen op de foto de kwaliteit ondermaats vinden, dan is het aan hen om er iets over te zeggen. Het heeft weinig zin dat jij advies gaat geven aan iemand die geen advies wil, daar kan alleen maar ruzie van komen.

[bulke41]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Ik heb er weet van dat je iets in deze aard hier al eens gepost hebt, ook door de gebrekkige kennis van uw collega fotografen...

Het is blijkbaar een blijvend zeer

Iemand die hevig blijft discuteren wanneer je raad geeft, ook nog na jaren, die kan je niks leren, waste of time zeker weten
Het is beter zo iemand geen strobreed in de weg te leggen, de eigen koppigheid en onkunde zal de rest doen

Om den duur gaan andere mensen duidelijk het verschil beginnen zien en zal het zijn eigen oplossen

Verstuurd vanaf mijn SM-G935F met Tapatalk

[Alex_en_Iris]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Mijn oude leraar esthetica hield ons steeds voor "Kunst (sic) is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie" ... ergo, bemoei u niet met het werk van iemand anders, zie enkel dat uw eigen stoep schoon geveegd is ... Ik krijg de indruk dat u graag wil dat anderen moeten "leven" volgens uw "gedragscode".... mogelijk bent u binnen kort de enige vrijwilliger ... zoals wijlen mijn moeder placht te zeggen "leg uw hand op uw hoofd en kijk wie er onder staat" ... JMHO ...

Bij kunst zou ik dat nog kunnen begrijpen, daar zou ik dat ook zeker niet zo snel doen, maar nieuwsfoto's zijn (zeker bij ons) niet zo snel kunst. Als je werkelijk vindt dat een nieuwsfoto met daarop een persoon met zijn ogen dicht wordt afgebeeld omdat er geknipperd wordt een meer natuurlijke weergave is van de situatie an sich dan dezelfde persoon met de ogen geopend (of in ieder geval vindt dat dat niet uitmaakt omdat de persoon in kwestie maar een "simpele burger is") dan hoor je geen nieuwsfoto's te maken, of de nieuwswaarde van de foto in kwestie moet echt heel erg groot zijn wil deze plaatsing rechtvaardigen.

Een krant doet dat namelijk ook niet en we blijven toch een organisatie die iets in de media doet en dat rechtvaardigt wat mij betreft nog altijd het iets serieuzer omgaan met beeld dan een beginner zou doen (waarmee ik zeker trouwens niet alle beginners hier wil kleineren hoor!).

Als de redacteur, de burgemeester of de personen op de foto de kwaliteit ondermaats vinden, dan is het aan hen om er iets over te zeggen. Het heeft weinig zin dat jij advies gaat geven aan iemand die geen advies wil, daar kan alleen maar ruzie van komen.

Het probleem is dat de foto's nooit nagekeken worden op inhoud (in ieder geval niet door de redacteuren), dat doe ik meestal omdat ik gewoonweg nieuwsgierig ben wat er zoal in ons redactiesysteem wordt geupload.

Het is beter zo iemand geen strobreed in de weg te leggen, de eigen koppigheid en onkunde zal de rest doen

Om den duur gaan andere mensen duidelijk het verschil beginnen zien en zal het zijn eigen oplossen

Ik hoop het. Het klopt inderdaad dat ik hier al eens eerder een bericht over had aangemaakt op dit forum.

[Guest41]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

De normale frequentie van oogknipperen is 10-15x per minuut ttz om de 4-6 seconden en de actie duurt 300-400 millisec .. Tracht mij dus niet te overtuigen dat u altijd net in de "ogen open" situatie fotografeert en uw ergerlijke collega net in de "ogen dicht" situatie ... u moet wel een heel high-tech kristallen bol hebben met 5G connectie om dat te voorzien voor u afdrukt ... misschien levert uw collega net die, volgens u slechte, fotos af om u op de kast te krijgen. In dat geval lukt dat aardig ... oh well, who cares ...

[Black B@ndit]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Als je bij een camera de functie instelt om rode ogen te vermijden, dan zijn er nog meer die met gesloten ogen op de foto staan (dan heb je natuurlijk ook geen last van die rode ogen).

Op evenementen maak ik dikwijls een paar foto's heel kort na elkaar, om er de "gesloten ogen foto's" achteraf tussenuit te kunnen halen.
Maar als er meerdere personen tegelijk op het podium staan (zoals vorige vrijdag hier met de huldiging van de sportlaureaten), dan is het best mogelijk dat er elke keer dat je afdrukt wel iemand met de ogen heeft geknipperd...
Ik gebruik zelden een flitser, geen rode oogjes op de foto's, en ook geen problemen met de pre-flash (gesloten ogen door het flitslicht) om rode oogjes te verminderen.
Maar dan moet er wel een minimum aan licht voorhanden zijn, als ik op iso 6400 kan werken (iso 12800 valt eigenlijk ook nog best mee), dan is dat voor dat soort foto's helemaal geen probleem (er worden geen posters van afgedrukt).

In bepaalde omstandigheden zal je nooit perfecte foto's kunnen maken, het gaat bij reportagefotografie niet over de kwaliteit van de foto's, maar wel over de inhoud.
Als je echt perfecte foto's wil, dan gaat dat best in een studio, daar heb je alle factoren in de hand.
Maar dat is een compleet andere tak van fotografie...

[gympie]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Hey,
Ik heb enkele dingen die mij in opkomen bij deze vraag.

Ik denk dat je situatie uiteenvalt in 2 delen: willen ze het leren en hoe leer je het dan aan.

Zoals in elke situatie is het verschil tussen advies (goed of anders bedoeld) en een nuttige bijdrage slechts 1 ding: de relatie die je hebt met de persoon in kwestie. Wat ik hier mee bedoel is of de persoon in kwestie jou de toestemming geeft om een nuttige bijdrage te krijgen van jou. Zonder deze toestemming gebeurt er echter niets.
Stel: ik wil je advies geven om op het plafond te lopen, maar jij bent hier niet in geïnteresseerd, dan zal je mijn advies niet opnemen.
Stel: je wil leren op het plafond lopen, en ik heb advies voor jou, dan ga je daar iets mee doen.

Hoe doe je dit concreet: wel je vraagt de toestemming om een nuttige bijdrage te leveren. Heb je die toestemming, dan kan je aan de slag.

Hoe dat je dit dan aanleert, lijk volgens mij te bestaan uit veel oefenen, nabespreken en bijsturen.

[Red Falcon]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

Hey,
Ik heb enkele dingen die mij in opkomen bij deze vraag.

Ik denk dat je situatie uiteenvalt in 2 delen: willen ze het leren en hoe leer je het dan aan.

Zoals in elke situatie is het verschil tussen advies (goed of anders bedoeld) en een nuttige bijdrage slechts 1 ding: de relatie die je hebt met de persoon in kwestie. Wat ik hier mee bedoel is of de persoon in kwestie jou de toestemming geeft om een nuttige bijdrage te krijgen van jou. Zonder deze toestemming gebeurt er echter niets.
Stel: ik wil je advies geven om op het plafond te lopen, maar jij bent hier niet in geïnteresseerd, dan zal je mijn advies niet opnemen.
Stel: je wil leren op het plafond lopen, en ik heb advies voor jou, dan ga je daar iets mee doen.

Hoe doe je dit concreet: wel je vraagt de toestemming om een nuttige bijdrage te leveren. Heb je die toestemming, dan kan je aan de slag.

Hoe dat je dit dan aanleert, lijk volgens mij te bestaan uit veel oefenen, nabespreken en bijsturen.

Dit is nu eens nagels met koppen slaan zie.

[Alex_en_Iris]

Re: Hoe kun je iemand leren zelfkritisch te zijn? (als dat al aan te leren is)

De normale frequentie van oogknipperen is 10-15x per minuut ttz om de 4-6 seconden en de actie duurt 300-400 millisec .. Tracht mij dus niet te overtuigen dat u altijd net in de "ogen open" situatie fotografeert en uw ergerlijke collega net in de "ogen dicht" situatie ... u moet wel een heel high-tech kristallen bol hebben met 5G connectie om dat te voorzien voor u afdrukt ... misschien levert uw collega net die, volgens u slechte, fotos af om u op de kast te krijgen. In dat geval lukt dat aardig ... oh well, who cares ...

Hoewel ik het niet heb uitgelegd in mijn openingsbericht: ik heb de collega wel degelijk uitgelegd dat het probleem 'm niet zit in het maken van de foto, want foto's met de ogen dicht of een rare lichaamshouding of gezichtsuitdrukking, dat overkomt mij ook. Wel zit er wat mij betreft een verschil tussen de foto maken en daarna niet het vermogen hebben nou eens serieus te kijken of die foto nou echt kwalitatief goed is, of (los van technische kwaliteit) zo goed het juiste verhaal verteld.
Als je dan toch nieuwsfoto's maakt moet je (wat mij betreft) over een filter beschikken tussen foto's maken en foto's plaatsen. Het eerste rechtvaardigt niet stomweg het plaatsen van alles dat je maakt.

We mogen dan een lokale omroep zijn (met dus een lager niveau dan een landelijke omroep bijvoorbeeld), maar zit iemand hier er op te wachten doelbewust met zijn of haar ogen dicht op internet te staan, alleen maar omdat de fotograaf vind dat dat alleen erg is bij belangrijke mensen? Ik in ieder geval niet.

Om nog een keer te reageren op je opmerking over het "op den duur gaan zien" van het kwaliteitsverschil, bulke41, deze mensen fotograferen denk ik al zo'n 10 jaar of langer voor ons en dit is dus blijkbaar nog nooit opgevallen.

Op evenementen maak ik dikwijls een paar foto's heel kort na elkaar, om er de "gesloten ogen foto's" achteraf tussenuit te kunnen halen.

Dit doe ik vaak ook.

Maar als er meerdere personen tegelijk op het podium staan (zoals vorige vrijdag hier met de huldiging van de sportlaureaten), dan is het best mogelijk dat er elke keer dat je afdrukt wel iemand met de ogen heeft geknipperd...

Ik zeg ook niet dat het te vermijden is en als het nou 1 foto is van een groep mensen waar er 1 iemand met de ogen knippert, zou dat niet zo erg zijn.
In dit geval ging het om een tweetal meiden die ook al op 3 andere, naar mijn mening niet erg sterke foto's voorkwamen, het was dus niet zo alsof die ene foto waarop er een met haar ogen dicht stond de absoluut enige foto was waar zij opstonden.
Hoewel het niets veranderd aan de "misluktheid" van de foto in kwestie, had ik het misschien ietsje beter kunnen begrijpen als dat de enige foto van de twee meiden in kwestie was geweest die was gebruikt.

In bepaalde omstandigheden zal je nooit perfecte foto's kunnen maken, het gaat bij reportagefotografie niet over de kwaliteit van de foto's, maar wel over de inhoud.

Het hoeft ook niet superperfect te zijn, als de grootste missers maar gewoon niet geupload worden.

Hey,
Ik heb enkele dingen die mij in opkomen bij deze vraag.

Ik denk dat je situatie uiteenvalt in 2 delen: willen ze het leren en hoe leer je het dan aan.

Zoals in elke situatie is het verschil tussen advies (goed of anders bedoeld) en een nuttige bijdrage slechts 1 ding: de relatie die je hebt met de persoon in kwestie. Wat ik hier mee bedoel is of de persoon in kwestie jou de toestemming geeft om een nuttige bijdrage te krijgen van jou. Zonder deze toestemming gebeurt er echter niets.
Stel: ik wil je advies geven om op het plafond te lopen, maar jij bent hier niet in geïnteresseerd, dan zal je mijn advies niet opnemen.
Stel: je wil leren op het plafond lopen, en ik heb advies voor jou, dan ga je daar iets mee doen.

Hoe doe je dit concreet: wel je vraagt de toestemming om een nuttige bijdrage te leveren. Heb je die toestemming, dan kan je aan de slag.

Hoe dat je dit dan aanleert, lijk volgens mij te bestaan uit veel oefenen, nabespreken en bijsturen.

Dit is inderdaad denk ik hét probleem, ze vinden zich geweldige fotografen en voelen absoluut de noodzaak tot bijsturing niet. Toch merken we ook vaak dat ze ook niets komen vragen (niet aan een collega die nu al zo'n 25 jaar professioneel fotograaf is en van min of meer dezelfde leeftijd als de fotografen in kwestie of aan mij) als ze ergens niet uitkomen, bijvoorbeeld als het gaat om het gebruik van de flitser.
Toen een collega van mij waar ik ontzettend veel van heb geleerd op het gebied van fotografie een keer uitleg gaf over het juist gebruik van de opzetflitser (naar aanleiding van een situatie in een theaterzaal waar ze toen toevallig wel een keer een vraag over hadden gesteld), was de opmerking van een van de twee al vrij snel van "Nou Nico (ik noem hem even Nico), breng je camera maar terug naar de winkel, we begrijpen het weer eens niet!"

Dit is nu eens nagels met koppen slaan zie.

He wat een fijne taal blijft dat toch, dat Belgisch

Overigens, even ter verduidelijking: ik ben me zeer bewust van hoe arrogant maar ook negatief dit topic overkomt of kan komen.