Tweet
walmenbrand of walmkenbrand
is een oude traditie die terug tot leven werd gebracht in de streek rond Geraardsbergen
de stad Geraardsbergen brand al jaar en dag hun (pek) ton op de avond van Krakelingen
in de rond liggende gemeentes was het destijds armoe-troef bij de bevolking die grotendeels uit (kleine) landbouwersfamilies bestond.
zo hadden niet het geld en rijkdom als de dames en heren van de stad om een pek ton te verbranden...
doch deze zij niet onder, en vierden zij elk op hun eigen gehucht het verwelkomen van de lente en verbranden koning winter.
kinderen gingen van deur tot deur om restjes stro te vergaren voor de vuurhaard (op sommige plaatsen maakten ze ook stropoppen)
jammer genoeg was deze ( en nog vele) volkse traditie zo goed als verdwenen...
drie jaar terug beslisten we met onze vereniging er(f)Goed Galmaarden dit oude vuur, ook in onze gemeente nieuw leven in te blazen....
we verzamelden op het topje van de Bosberg
van waar we vertrokken voor een kleine wandeling door en langs het Raspaillebos.
(idd de bosberg was jaar en dag laatste helling van De Ronde....die nu niet meer van Vlaanderen is ;-) sorry voor de aderlating )
Hoewel de f in er(f)Goed Galmaarden tussen haakjes staat en wij ons dan ook meer richten op de beleving rond erfgoed
werd er af en toe wel eens gestopt voor een kort woordje over de plaatselijke geschiedenis.
wij zijn dus geen erfgoed kenners...
gelukkig hebben we meester Michel, gewezen onderwijzer/directeur en gepassioneerd door de geschiedenis van het Pajottenland met in het bijzonder Galmaarden.
zijn uitleg, boeiend voor klein en groot
laatste woordje aan de rand van het bos, fakkels worden aangestoken, om zo samen de Bosberg te beklimmen...
maar hoor... welke melodie komt daar van tussen de bomen, op de cadans van deze twee geraken we zonder moeite boven.
eens terug boven op de Bosberg stonden chiro en er(f)goed klaar met een opwarmertje.
het vuur werdt aan gestoken door de trekkende kracht achter deze traditie en vuurmeester Johan samen met enkele van de aanwezige (al iets oudere) kinderen.
wat kan onze voorzitter het toch zo mooi vertellen, ook voor de camera...
zo verbranden wij de winter.
welkom Lente....
alvast bedankt voor het kijken
groetjes
renske
is een oude traditie die terug tot leven werd gebracht in de streek rond Geraardsbergen
de stad Geraardsbergen brand al jaar en dag hun (pek) ton op de avond van Krakelingen
in de rond liggende gemeentes was het destijds armoe-troef bij de bevolking die grotendeels uit (kleine) landbouwersfamilies bestond.
zo hadden niet het geld en rijkdom als de dames en heren van de stad om een pek ton te verbranden...
doch deze zij niet onder, en vierden zij elk op hun eigen gehucht het verwelkomen van de lente en verbranden koning winter.
kinderen gingen van deur tot deur om restjes stro te vergaren voor de vuurhaard (op sommige plaatsen maakten ze ook stropoppen)
jammer genoeg was deze ( en nog vele) volkse traditie zo goed als verdwenen...
drie jaar terug beslisten we met onze vereniging er(f)Goed Galmaarden dit oude vuur, ook in onze gemeente nieuw leven in te blazen....
we verzamelden op het topje van de Bosberg
van waar we vertrokken voor een kleine wandeling door en langs het Raspaillebos.
(idd de bosberg was jaar en dag laatste helling van De Ronde....die nu niet meer van Vlaanderen is ;-) sorry voor de aderlating )
Hoewel de f in er(f)Goed Galmaarden tussen haakjes staat en wij ons dan ook meer richten op de beleving rond erfgoed
werd er af en toe wel eens gestopt voor een kort woordje over de plaatselijke geschiedenis.
wij zijn dus geen erfgoed kenners...
gelukkig hebben we meester Michel, gewezen onderwijzer/directeur en gepassioneerd door de geschiedenis van het Pajottenland met in het bijzonder Galmaarden.
zijn uitleg, boeiend voor klein en groot
laatste woordje aan de rand van het bos, fakkels worden aangestoken, om zo samen de Bosberg te beklimmen...
maar hoor... welke melodie komt daar van tussen de bomen, op de cadans van deze twee geraken we zonder moeite boven.
eens terug boven op de Bosberg stonden chiro en er(f)goed klaar met een opwarmertje.
het vuur werdt aan gestoken door de trekkende kracht achter deze traditie en vuurmeester Johan samen met enkele van de aanwezige (al iets oudere) kinderen.
wat kan onze voorzitter het toch zo mooi vertellen, ook voor de camera...
zo verbranden wij de winter.
welkom Lente....
alvast bedankt voor het kijken
groetjes
renske
Comment