Tweet
Na korte werk-gerelateerde bezoeken aan New York in 2008 en 2011 was het eindelijk mogelijk er eens echt op vakantie te gaan. Ik wil in dit draadje wat foto's tonen rond het thema 'hoogte'.
In de vroege namiddag zijn we geland en dan start je natuurlijk met een korte wandeling van Time Square naar Central Park, om de familieleden een eerste indruk te geven van zowel het drukke stadsleven als hét rustpunt van de stad. In het park zijn er altijd massa's fotomogelijkheden - straatartiesten, zonnekloppers, eekhoorntjes of het contrast tussen de natuur en de omringende wolkenkrabbers.
Het beste overzicht krijg je door de stad vanuit de hoogte te bekijken. Met valavond is dat interessant vanuit de Empire State Building, omdat je dan zowel lower- als upper Manhattan kan zien. Iedereen maakt er als gek foto's maar natuurlijk zwijg je diplomatisch als de zoveelste point-en-shoot fotograaf denkt met zijn flitsje de ganse stad te kunnen oplichten... om nog maar te zwijgen van de iPad fotografen waarbij iedereen mee kan zien dat het met diens beperkte camera niet echt goed lukt. Overdag hebben we dan Top of the Rock gedaan, omdat je van daaruit Central Park mooi ziet liggen. Deze opname vanuit de Empire State Building toont in de achtergrond de nieuwe Freedom Tower, in het financiële hart van de stad.
De Empire State Building verdrong de Chrysler Building als hoogste gebouw in New York. Toch vind ik dat laatste gebouw qua architectuur mooier, al helemaal als het mooi belicht in de achtergrond opduikt. Deze opname is gemaakt bij één van de zijingangen van de Public Library - de hoofdingang en leesruimtes van de bibliotheek zijn ook voer voor fotografen!
Op leidingwater is er slechts genoeg druk voor 4 of 5 verdiepingen - alle hogere flatgebouwen hebben dan ook een waterreservoir op het dak. Een bijkomend voordeel is dat er bij brand altijd een watervoorraad aanwezig is. Op één van mijn vorige trips had ik speciaal een telelens meegesleurd om die watertonnen te fotograferen. Je krijgt ze echter ook met een breedhoek dikwijls nog mooi in beeld.
Niet alleen de gebouwen zijn impressionant, ook de binnenruimtes spreken dikwijls tot de verbeelding. Vooral in het Metropolitan Museum zijn er enkele erg mooie plekjes waar mijn breedhoeklens goed van pas kwam. Om museum-moeheid te voorkomen deden we één museum per dag. In het MET kan je gemakkelijk een dag rondlopen en zoals op in de meeste musea mag je naar hartelust fotograferen. Enkel voor tijdelijke tentoonstellingen was het verboden.
Eén van die typische plekken die je moet bezoeken is het pleintje voor het Flatiron Building, één van de eerste wolkenkrabbers van de stad. De tweede keer dat we hier passeerden was het al valavond, en dat geeft een interessant contrast tussen het al wat donker wordende gebouw en de nog klare hemel. Je ziet dat dit gebouw nog dateert van voor de moderne hoogbouw - de muurdecoraties zijn vandaag denkelijk onbetaalbaar.
Normaliter ben ik niet zo'n liefhebber van busuitstapjes, maar de Hop on-Hop off bussen waren, mede dankzij enkele amusante gidsen, best wel interessant. Veel echt geslaagde foto's heb ik niet gemaakt vanaf de open zitplaatsen, met één enkele uitzondering: bij de trip naar Brooklyn ga je over de Manhattan Bridge en dan krijg je plots onderstaand panorama van de Brooklyn Bridge en downtown Manhattan voorgeschoteld. Erg spectaculair, en als je vervolgens naar beneden kijkt zie je plots hoe hoog de brug uittorent boven de rivier. Het torengebouw met het groen uitgeslagen koperen dak middenin Lower Manhattan is de Woolworth Building - oudje nummer vier in deze reeks flatgebouwen. Bij zo een bustocht vermeldt de gids om de twee minuten één of andere bekende ster die ergens opnames heeft gemaakt, is vermoord of een restaurant bezit. Voor de Woolworth Building was Mariah Carey aan de beurt - blijkbaar woont ze op één van de bovenste verdiepingen. Deze exclusieve informatie lokte weinig reactie uit op de bus - het wordt blijkbaar tijd dat mevrouw Carey nog eens de hitparade haalt.
Acht dagen waren net genoeg om de bekende topattracties te bezoeken, veel omhoog te staren en toch geen verkrampte nekspieren eraan over te houden. Het wandelen door de verschillende wijken, foto's maken van de kraampjes in Chinatown of van het drukke stadsleven, dat is hopelijk over enkele jaartjes nog eens mogelijk. Als hekkesluiter kregen we ook op JFK, tijdens het wachten op onze vlucht, nog een mooie toren voorgeschoteld. Ook hier zorgde het avondlicht voor een extra kleuraccentje.
Bedankt voor het kijken!
In de vroege namiddag zijn we geland en dan start je natuurlijk met een korte wandeling van Time Square naar Central Park, om de familieleden een eerste indruk te geven van zowel het drukke stadsleven als hét rustpunt van de stad. In het park zijn er altijd massa's fotomogelijkheden - straatartiesten, zonnekloppers, eekhoorntjes of het contrast tussen de natuur en de omringende wolkenkrabbers.
Het beste overzicht krijg je door de stad vanuit de hoogte te bekijken. Met valavond is dat interessant vanuit de Empire State Building, omdat je dan zowel lower- als upper Manhattan kan zien. Iedereen maakt er als gek foto's maar natuurlijk zwijg je diplomatisch als de zoveelste point-en-shoot fotograaf denkt met zijn flitsje de ganse stad te kunnen oplichten... om nog maar te zwijgen van de iPad fotografen waarbij iedereen mee kan zien dat het met diens beperkte camera niet echt goed lukt. Overdag hebben we dan Top of the Rock gedaan, omdat je van daaruit Central Park mooi ziet liggen. Deze opname vanuit de Empire State Building toont in de achtergrond de nieuwe Freedom Tower, in het financiële hart van de stad.
De Empire State Building verdrong de Chrysler Building als hoogste gebouw in New York. Toch vind ik dat laatste gebouw qua architectuur mooier, al helemaal als het mooi belicht in de achtergrond opduikt. Deze opname is gemaakt bij één van de zijingangen van de Public Library - de hoofdingang en leesruimtes van de bibliotheek zijn ook voer voor fotografen!
Op leidingwater is er slechts genoeg druk voor 4 of 5 verdiepingen - alle hogere flatgebouwen hebben dan ook een waterreservoir op het dak. Een bijkomend voordeel is dat er bij brand altijd een watervoorraad aanwezig is. Op één van mijn vorige trips had ik speciaal een telelens meegesleurd om die watertonnen te fotograferen. Je krijgt ze echter ook met een breedhoek dikwijls nog mooi in beeld.
Niet alleen de gebouwen zijn impressionant, ook de binnenruimtes spreken dikwijls tot de verbeelding. Vooral in het Metropolitan Museum zijn er enkele erg mooie plekjes waar mijn breedhoeklens goed van pas kwam. Om museum-moeheid te voorkomen deden we één museum per dag. In het MET kan je gemakkelijk een dag rondlopen en zoals op in de meeste musea mag je naar hartelust fotograferen. Enkel voor tijdelijke tentoonstellingen was het verboden.
Eén van die typische plekken die je moet bezoeken is het pleintje voor het Flatiron Building, één van de eerste wolkenkrabbers van de stad. De tweede keer dat we hier passeerden was het al valavond, en dat geeft een interessant contrast tussen het al wat donker wordende gebouw en de nog klare hemel. Je ziet dat dit gebouw nog dateert van voor de moderne hoogbouw - de muurdecoraties zijn vandaag denkelijk onbetaalbaar.
Normaliter ben ik niet zo'n liefhebber van busuitstapjes, maar de Hop on-Hop off bussen waren, mede dankzij enkele amusante gidsen, best wel interessant. Veel echt geslaagde foto's heb ik niet gemaakt vanaf de open zitplaatsen, met één enkele uitzondering: bij de trip naar Brooklyn ga je over de Manhattan Bridge en dan krijg je plots onderstaand panorama van de Brooklyn Bridge en downtown Manhattan voorgeschoteld. Erg spectaculair, en als je vervolgens naar beneden kijkt zie je plots hoe hoog de brug uittorent boven de rivier. Het torengebouw met het groen uitgeslagen koperen dak middenin Lower Manhattan is de Woolworth Building - oudje nummer vier in deze reeks flatgebouwen. Bij zo een bustocht vermeldt de gids om de twee minuten één of andere bekende ster die ergens opnames heeft gemaakt, is vermoord of een restaurant bezit. Voor de Woolworth Building was Mariah Carey aan de beurt - blijkbaar woont ze op één van de bovenste verdiepingen. Deze exclusieve informatie lokte weinig reactie uit op de bus - het wordt blijkbaar tijd dat mevrouw Carey nog eens de hitparade haalt.
Acht dagen waren net genoeg om de bekende topattracties te bezoeken, veel omhoog te staren en toch geen verkrampte nekspieren eraan over te houden. Het wandelen door de verschillende wijken, foto's maken van de kraampjes in Chinatown of van het drukke stadsleven, dat is hopelijk over enkele jaartjes nog eens mogelijk. Als hekkesluiter kregen we ook op JFK, tijdens het wachten op onze vlucht, nog een mooie toren voorgeschoteld. Ook hier zorgde het avondlicht voor een extra kleuraccentje.
Bedankt voor het kijken!
Comment