Fotograferen bij een uitvaart ceremonie

[Blord]

Binnenkort moet ik naar een crematie van een familielid. Ik wil daar foto's van nemen. Hoe is de etiquette rondom het fotograferen van de plechtigheid ? Is het gepast om op zo'n droevig moment foto's te nemen ?

[Plofkop]

Allereerst gecondoleerd.

Ik heb laatst de uitvaart van mijn moeder geregeld en meegemaakt.
Daarin kwam ook het onderwerp foto´s ter sprake. Het lijkt me vrij ongepast om tijdens plechtigheden of aan het graf zelf foto´s te maken. Het verstoord de rust en wat zal de foto voor extra waarde hebben? Het gaat tenslotte niet om actie foto´s. Een fotoreportage lijkt mij ook wat overdone.

Zelf heb ik gekozen voor de mogelijkheid in alle rust foto´s te maken in de tijd dat ze opgebaard lag en er geen mensen verder aanwezig waren. Dit is heel goed met de uitvaartleider te regelen.
Je kunt dan in alle rust een flink aantal foto´s nemen, eventueel met de bloemen/kransen erbij. Ook een laatste close up is dan heel goed te doen.
Achteraf kun je dan nog een foto van het "kale" graf maken, de steen zal pas later geplaatst worden ivm het inzakken van het zand.

Sterkte, het zijn niet de makkelijkste foto´s.

[Peter1]

Zelfde reactie als Plofkop. Heb dat ook eens gedaan maar dan in het funerarium en niet op de uitvaart zelf. Wat mij is bijgebleven ?
Ik had voldoende (emotionele) afstand; ( ver familielid); de begrafenisondernemer was zeer bereidwillig (zelfs in zeer concrete dingen als belichting,herschikken van bloemen edm en vroeg naderhand ook een paar foto's - daarvoor heb ik wel naar de familie zelf verwezen); ik heb gefotografeerd toen er niemand was, veelal met statief en lange sluitertijd, ik heb geprobeerd mooie foto's te maken: veel bloemen, detail van handen en zo; soms wat sephia gemaakt, een paar overzichtsopnames.
De foto's heb ik een tijdje daarna aan de familie bezorgd: hun reacties waren zeer goed, blij dat ze dit souvenir hadden,vonden de foto's mooi.
De begrafenisondernemer vertelde me dat het hoe langer hoe meer gebruikelijk was om in het funerarium foto's te maken en dat zij soms zelf foto's moesten maken. Hij stelde deze werkwijze wel op prijs.

Dus als je voldoende emotionale afstand hebt kan het. Maar in elk geval overleg met de naaste familie. Ik heb toen eerst zelf voorgesteld foto's te maken ( zij hadden er niet aan gedacht) maar wel gevraagd welke zij liefst zouden hebben.
De nabewerking van de foto's vond ik echter iets minder leuk ( maar dat is emotioneel zeker).
Als ik er nu op terugkijk: zeker doen hoor, de familie zal het op prijs stellen.

[Macchap]

In de jaren vijftig was dit en normale zaak 'k heb hier een doos vol foto's van begrafenissen op het kerkhof van familie leden
volgens mij getrokken door een beroepsfotograaf 'k zal eens proberen er een paar in te scannen.

[Hombre]

Originally posted by Macchap
In de jaren vijftig was dit en normale zaak 'k heb hier een doos vol foto's van begrafenissen op het kerkhof van familie leden
volgens mij getrokken door een beroepsfotograaf 'k zal eens proberen er een paar in te scannen.

Klopt. Was begin jaren '60 ook nog in de mode. Mijn ouders hebben ergens op zolder ook nog zo'n album van de begrafenis van grootvader.
Hun mening: weggegooid geld, niemand wil die foto's van treurende en droevige mensen terugzien.

[j@n]

Af en toe kom ik deze foto's van familieleden (grootouders/overgrootouders) tegen en dan wil ik deze foto's toch niet missen. Ik krijg de indruk dat men in die tijd, niet alleen aangaande foto's, wat makkelijker met de dood omging. Iedereen die in die tijd stierf in mijn familie werd in de 'goeikamer' opgebaard en men liep dan in en uit.
Wat vinden de meest naaste familieleden ervan Blord?

[Tommie]

Dag Blord,

Gecondoleerd,

Als je denkt dat je het moet doen, doen zou ik zeggen. Ik heb over 2 jaar terug mijn moeder gefotografeerd die opgebaard lag en een paar weken geleden mijn vader. Ik bewaar die foto's goed. Die foto's zijn uiteraard voor mij en mijn broer en zussen. Foto's zijn gemaakt toen en niemand aanwezig was (kan je afspreken met de begrafenisondernemer).

[Blord]

Originally posted by j@n
Af en toe kom ik deze foto's van familieleden (grootouders/overgrootouders) tegen en dan wil ik deze foto's toch niet missen. Ik krijg de indruk dat men in die tijd, niet alleen aangaande foto's, wat makkelijker met de dood omging. Iedereen die in die tijd stierf in mijn familie werd in de 'goeikamer' opgebaard en men liep dan in en uit.
Wat vinden de meest naaste familieleden ervan Blord?

Het is mijn moeder die afgelopen vrijdag is overleden. De uitvaart zal in Nederland gebeuren. Misschien is het daar iets anders. Ik heb nog niet echt besproken met mijn familie maar ik ben wel direkt bij betrokken.

[j@n]

Blord gecondoleerd en sterkte voor de komende tijd. Ook in Nederland heb ik weleens een fotoreportage van een uitvaart gezien.
Doe wat je hart je ingeeft. Bedenk, je kan het nooit meer overdoen.

[Hanske]

Gecondoleerd Blord

[PeetV]

Hallo Blord,

uiteraard ook gecondoleerd.
Wat erg belangrijk is is dat je de toestemming van de familie hebt en dat je indien je die hebt niets aantrekt van 'buitenstaanders'. Zelf heb ik ook 'de eer' gehad dit te mogen doen voor een goede vriendin van ons en het heeft beslist geholpen met het verwerken van het zeer plots overlijden.
Zorg ervoor dat je een goede telelens hebt waardoor je wat verder kunt staan van de mensen indien je foto's neemt en probeer binnen zo weinig mogelijk te flitsen.

sterkte en succes