Loop ik vanochtend lekker door het bos te struinen op zoek naar paddenstoelen,zie ik hele gave....ongeveer 2 met hoog in een boom Boom had wel wat zijtakken (niet al te dikke) maar ik wilde ze zo graag van dichtbij op de foto dat ik besloot te proberen omhoog te klimmen. FOUT,FOUT,FOUT!! Natuurlijk hielden die takjes mij voor geen meter en voor ik het wist lag ik onder de boom auw billen..en rug..en pols. maar gelukkig geen toeschouwers Halen jullie ook wel eens van die domme stunts uit als je iets persé wilt fotograferen
Aankondiging
Collapse
No announcement yet.
het leed dat fotograferen heet...
Collapse
X
-
-
ja hoor,
indertijd een nest grondwespen bekeken, lastig gevallen, getergd, ... en dan flink 104 foto's getrokken met een analoogtoestel, waar ik vergeten was een filmrolleken erin te doen. t' waren wel geen goede foto's , maar wel een paar goei stekenhttps://www.fotospotter.be
Je suis content d’être heureux
-
Yep! Schuldig!
Vorig jaar bezocht ik voor de eerste maal in mijn leven een regenwoud (Sinharaja op Sri Lanka). De gids wees onze aandacht op een grote spin in zijn web. Ik direct met grote stappen erheen, en dan macro shots nemen (op minder dan 10cm van dat beestje). Opeens realiseer ik me dat het enorm stil is rond me. Ik kijk naar de gids en... die vent ziet bleek! (een niet te onderschatten prestatie, gegeven zijn natuurlijke huidskleur ). Dus ikke traaaagjes weggekropen van die spin... Bleek dat dat mormel behoorlijk giftig was. Ik had nog ballen genoeg om te vragen "hoe giftig dan?". Het antwoord; "tegengif dient zo snel mogelijk te worden toegediend om het te overleven, maar we zijn hier te ver van een kliniek om een kans te hebben..."
Onnodig te zeggen dat ik vanaf dan op de tippen van mijn tenen heb gelopen ...wat dan nog niks uithaalde want ik had op het einde van de tocht toch nog een bloedzuiger op mijn enkel (door mijn kous heen!). Mijn vrouw had er zelfs twee. En de rest van de groep (Duitsers) ...géén! Het zal ons zoet bloed zijn zeker (Belgian chocolates en zo)?
Maarreh... mijn "blunder" is nog niks vergeleken met DIT VERHAAL. Dit lijkt me het summum van "pech" dat je kan overkomen...
Comment
-
Ja hoor Antoinette.
Daarom niet altijd zulke risicovolle. Maar je moet soms wel eens een onthoocheling doorslikken.
Ik vergeet het nooit. Het is al zowat 23 jaar geleden. Het was nog de tijd van de analoge fotografie. Ja de tijd van dia's. Ik woonde toen in Duitsland. En daar had en heb je nog van die mooie uitgestrekte bossen. Dus ik had me toegelegt op het fotograferen van paddestoelen. Ieder vrij moment trok ik de bossen in op zoek naar alle varianten van paddestoelen. Op deze tochten mocht mijn zoontje van een jaar of 5 me soms vergezellen. Hij was daar gek op. Nu die ene dag had ik een pracht van een paddestoel gevonden die ik wilde vereeuwigen. Je kan je voorstellen wat een voorbereidend werk voor een goede foto inhoud. Camerastandpunt zoeken, rekening houdende met zoveel factoren. Statief opstellen ja of neen. Positie plat op de buik in de modder om een goede inkadering te krijgen. Ja toen diende ieder foto bijna een geslaagde foto te zijn dit om de kosten te drukken. Ondertussen was mijn zoontje aan het spelen in mijn onmiddellijke omheving. Ik had meer aandacht voor het fotografisch gebeuren en lette niet zo goed op hem. Juist op het moment dat ik de juiste positie en instelling van de camera had en wou afdrukken, kwam mijn zoontje vol enthousiaseme aangelopen en trapte mijn prachte paddestoel plat. Dit moment is een ogenblik van onthoocheling. Door dergelijke voorvallen groeit het respect van andermans werk. Achter een mooie foto's steekt soms een boeiend verhaal.
Antoinette ik kijk uit naar je eerstvogende paddestoel en zal hem met respect aanschouwen.
http://users.skynet.be/gisquiere.jacques/
BD00158BESpookys Fotoweb
BD0158BE - Nikon D90 - Nikon D70 + Nikon Coolpix 4300
Comment
-
-
Een prachtige zonsondergang op een zoutmeer in Thailand.
Daar wou ik toch een opname van,
laag standpunt met een beetje horizon dat was het idee
ik liep snel een 10 meter naar beneden,
maar van zodra ik een voet op het zoutmeer plaatste,
ging ik languit in het slib met tas en camera,
ik zat van kop tot teen onderhet slib en stonk verschrikkelijk
de korst was hard, de onderlaag was slib
naderhand mocht ik zo nog een paar uurtjes rondlopen om dan naar het hotel te gaanhttp://home.tiscali.be/lucclottemans
Comment
-
Originally posted by marjo
Ja Ja dat valt nog niet mee dat fotograferen blijkt uit jullie vreselijke en grappige verhalen !!!
Inderdaad gelukkig dat er geen toeschouwers waren antoinette
En je camera ?
Canon Eos 60D / Canon 50 mm 1.8 / Canon 60 MM Macro 2.8 / Canon 18-135 IS / Canon 70-300 IS USM / Canon Speedlight 430 EX II
Mijn showcase : http://www.flickr.com/photos/hanskebd/with/8754387358/
Comment
-
Ehwel, ik heb ook zoiets pijnlijks meegemaakt ...
Het tafereel speelde zich af in de Spaanse Pyreneëen, toen we daar op verkenning waren in mei/juni 2003. Je kent dat wel: je bent aan het rijden, en plots zie je een kleine aanwijzing naar iets van ruïnes ... Hupsa! De bergen in, ... rijden is rijden, ... maar je komt nooit op ruïnes uit (toch niet bij wat je je zoal voorstelde) ... dan wel op een SPOOKDORPJE De Stilte was er Heer en Meester, de Rust was z'n Gezel ... en voor de rest werd het hoopje bouwvallige huizen in puur natuur op de helling bewonderd (en rustig beleefd door jawel: dorpelingen!!), door passanten die twijfelden of ze nou wel of niet zouden stoppen ...
Wij hielden HALT, ja, stapten zelfs uit de auto!! En besloten zelfs om een weggetje te zoeken en het dorp effe uit te kammen
Nog effe eerst een paar leuke foto's vanop de benedengrond, dachten we zo ... Echter, den Samme moest weer tot op de mm een bepaald beeld opnemen, waarbij ik (Sam) met name door de knieën laag bij de grond een deel van de bochtige weg met daarachter het dorp op de helling wou fotograferen; aldus een paar keren een klein stapje achteruit, en plots: PATAT! Lag ik binnen de kortste keren in de diepte langs de weg (ca 1 m diep gevallen) in de brandnetels op m'n rug te worstelen , met cam boven m'n hoofd ... HELUUUP!!! M'n companen vonden me haast niet terug, door het bovenstekend struikgewas En weet je watte?? Toen ze me opmerkten, geloofden ze gewoon niet dat ik er niet in m'n eentje uit overeind kon en gingen ze gewoon lustig verder met fotograferen
My brother, and My Love ... they are the kindest people of the world Uiteindelijk toch nog uit de pijnlijke positie gered door m'n broer, die achteraf nog een kiekje maakte van wat het struikgewas en de brandnetels in hun pure natuur hadden geleden
http://frido.be.eu.org/modules.php?set_albumName=Castellbo&id=aal&op=modl oad&name=Gallery&file=index&include=view_photo.php
http://frido.be.eu.org/modules.php?set_albumName=Castellbo&id=aam&op=modl oad&name=Gallery&file=index&include=view_photo.php
Sam greetzzzzzzz U
-------------------------------------------
Never apologize for showing feeling.
When you do so, you apologize for the truth.
-------------------------------------------
Canon Stuff
Comment
-
als je het onderstaande filmpje enkele keren bekijkt, weet je wat me overkwam toen ik de defender van een vriend zat te filmen op een zondags uitstapje
http://www.visiontales.be/4x4/splash2.wmv
gelukkig had ik veel handdoeken in de wagen om de schade aan mezelf te beperken .. de camera zelf had 3 uur intensieve reiniging op het thuisfront nodig om terug te werken
op de koop toe was de shot verder niets om over naar huis te schrijven
Comment
-
-
Poeh antoinette....ik heb mijn deel ook al gehad
De ergste 2....
1 Mijn camera aan dingelen voor nen stomme tractor die het in zijn hoofd krijgt om midden in de nacht op zijn veld wat te gaan crossen
2 Mijne voet aan dingelen voor euh....euh.....tja een foto
Sinds zaterdag verlost na 5 weken van mijn gareel maar het voetje is nog steeds dik en pijnlijk
Comment
-
Hahaha Visio!
Ik zie je zo al staan! Bruintje de beer!
Sorry, puur leedvermaak...
Comment
-
wat een grappige topic, ik mag wel wat leedvermaak hebben want er is me ook al vanalles overkomen tijdens het fotograferen al is het niet echt spectaculair. Behalve kennismaking met netels, splinters, blauwe plekken edm., ook al eens een nat pak gehad toen ik een zwaan wilde fotograferen en zo de vijver insukkelde. Ik had ik mijn camera niet rond mijn nek en heb ik hem tijdens het wegschuiven in de vijver op de kant kunnen smijten, gelukkig was er niets aan. Een behulpzame man heeft me uit het water getrokken en zo kon ik met een natte broek en jas naar mijn auto lopen... verbaasde blikken van wandelaars negerend . De zetel van mijn auto voelde nog een week lang vochtig aan...
Comment
Comment