Re: afschaffing van het vestigingsattest voor fotograaf ???
Dan moet je beter lezen. Want, waar begon ik mee? Hiermee:
Kwaliteitseisen als in: "staat hetgeen we gevraagd hebben ook op de foto?", "is de foto printwaardig?", etc.
Als ik eens kijk naar wat er hier (en dan bedoel ik niet op BD, maar in real life) voorbijkomt aan mijn redactiebureau, dan zie ik regelmatig ingestuurd werk van amateurs (als in: "hoeft er niet van te eten") en dat is maar zelden bruikbaar werk.
Real-life voorbeeld: de opening van een bijzonder concertpodium. Een beetje controversieel omdat het om een poltitiek omstreden object gaat. Dan zit ik als redacteur niet te wachten op fotos van kinderen die toevalligerwijs heel vertederend in de buurt van het geheel rondhobbelen of van een abstracte plaat van het vloerwerk.
Als redacteur heb ik wel wat aan die inhoudelijk saaie (maar terzake doende!) plaat van de burgemeester die het lint doorknipt. Technisch niet ingewikkeld: diafragma op f/8, halfautomaat, goed kadreren en schieten. De "pro" fotos voldeden aan de basis-eisen: geen bomen die uit burgemeester's hoofd groeien, geen felle kleuren in de de achtergrond die de aandacht van het onderwerp wegtrekken. Gewoon, simpel, doeltreffend, niets bijzonders. Kwaliteit van werk derhalve, misschien geen opzienbarend fotografisch wonder, maar gewoon gedegen, pretentieloos.
Een opname die ik later kreeg aangeboden (van een goede amateur) was technisch veel mooier. Prachtige kleuren, mooie contrasten, een veelzeggend plaatje van burgemeester en twee wethouders die met elkaar staan te smoezen tijdens het praatje van de projectontwikkelaar. Fraai, ge-engageerd fotowerk. Maar niet passend in de verhaallijn, niet herkenbaar genoeg voor de outsider die alleen het artikel leest en de achtergronden niet van haver tot gort kent en te laat...
Oorspronkelijk geplaatst door CooMa
Het verschil tussen een pro en een amateur zit 'm niet in de kwaliteit van het (door de maker) aangeboden werk, maar in de zekerheid dat het gevraagde werk geleverd wordt en aan bepaalde kwaliteitseisen voldoet.
Als ik eens kijk naar wat er hier (en dan bedoel ik niet op BD, maar in real life) voorbijkomt aan mijn redactiebureau, dan zie ik regelmatig ingestuurd werk van amateurs (als in: "hoeft er niet van te eten") en dat is maar zelden bruikbaar werk.
Real-life voorbeeld: de opening van een bijzonder concertpodium. Een beetje controversieel omdat het om een poltitiek omstreden object gaat. Dan zit ik als redacteur niet te wachten op fotos van kinderen die toevalligerwijs heel vertederend in de buurt van het geheel rondhobbelen of van een abstracte plaat van het vloerwerk.
Als redacteur heb ik wel wat aan die inhoudelijk saaie (maar terzake doende!) plaat van de burgemeester die het lint doorknipt. Technisch niet ingewikkeld: diafragma op f/8, halfautomaat, goed kadreren en schieten. De "pro" fotos voldeden aan de basis-eisen: geen bomen die uit burgemeester's hoofd groeien, geen felle kleuren in de de achtergrond die de aandacht van het onderwerp wegtrekken. Gewoon, simpel, doeltreffend, niets bijzonders. Kwaliteit van werk derhalve, misschien geen opzienbarend fotografisch wonder, maar gewoon gedegen, pretentieloos.
Een opname die ik later kreeg aangeboden (van een goede amateur) was technisch veel mooier. Prachtige kleuren, mooie contrasten, een veelzeggend plaatje van burgemeester en twee wethouders die met elkaar staan te smoezen tijdens het praatje van de projectontwikkelaar. Fraai, ge-engageerd fotowerk. Maar niet passend in de verhaallijn, niet herkenbaar genoeg voor de outsider die alleen het artikel leest en de achtergronden niet van haver tot gort kent en te laat...
Comment