Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Ken je onze belgiumdigital.comFacebook groep al? Dé plaats voor foto's, feedback en aankondigingen!
Staart in de wind, oortjes aandachtig gespitst, vier hoefjes van de grond en het wit nog net onder controle.
Nummer één krijgt bij mij de voorkeur vanwege het 'moment' in de actie.
ISO en sluitertijd mochten zéker twee stappen lager. Wat een tragere sluitertijd doet, kan je zien aan de beter gedefinieerde kleuren in de twee andere foto's.
Meningen verschillen, zoveel is duidelijk....
Mijn voorkeur, voor fotografisch de beste foto is Nr 1....
De aandacht gaat dadelijk naar paard en ruiter, dit door de rustige achtergrond.....
"Te laat komen is gebrek aan respect, niet aan tijd"
Bedankt voor de reacties. Nr 1 is ook mijn favorit
@Jos Vanhengel, kun je me uitleggen wat je precies bedoeld met de doortekening van de kleuren? De eerste is vroeger op de dag genomen dan de andere 2 en met iets meer regen en een beetje heiig weer.
... @Jos Vanhengel, kun je me uitleggen wat je precies bedoeld met de doortekening van de kleuren? De eerste is vroeger op de dag genomen dan de andere 2 en met iets meer regen en een beetje heiig weer.
Ik vergelijk de sensor van een camera met het menselijk oog. Hoe langer we ergens naar kijken, hoe meer tijd onze 'grijze massa' krijgt om details op te nemen.
Als ik dat naar het fototoestel transponeer, heeft een foto er baat bij om met de traagst mogelijke sluitertijd gemaakt te worden (al naargelang de omstandigheden). De sensor krijgt dan meer tijd om details in het geheugen op te slaan.
Alle foto's zijn met praktisch hetzelfde diafragma en ISO 400 gemaakt.
Sluitertijden en diafragma's:
1) 1/1250" - F3.2
2) 1/500" - F3.5
3) 1/640" - F3.5
Kijk eens naar de vachten van de dieren. In foto twee en drie lijken die van satijn.
De huid van het paard in de eerste foto lijkt ruw en dof, volgens mij vooral door gebrek aan detail.
't Zou ook kunnen dat paard nummer één slechter verzorgd is als de andere paarden en dus gewoon zijn winterjas aanheeft. In dat geval valt mijn (op boerenlogica gebaseerde) stelling, grandioos door de mand.
Oorspronkelijk geplaatst door Jos VanhengelBekijk bericht
Ik vergelijk de sensor van een camera met het menselijk oog. Hoe langer we ergens naar kijken, hoe meer tijd onze 'grijze massa' krijgt om details op te nemen.
Als ik dat naar het fototoestel transponeer, heeft een foto er baat bij om met de traagst mogelijke sluitertijd gemaakt te worden (al naargelang de omstandigheden). De sensor krijgt dan meer tijd om details in het geheugen op te slaan.
Alle foto's zijn met praktisch hetzelfde diafragma en ISO 400 gemaakt.
Sluitertijden en diafragma's:
1) 1/1250" - F3.2
2) 1/500" - F3.5
3) 1/640" - F3.5
Kijk eens naar de vachten van de dieren. In foto twee en drie lijken die van satijn.
De huid van het paard in de eerste foto lijkt ruw en dof, volgens mij vooral door gebrek aan detail.
't Zou ook kunnen dat paard nummer één slechter verzorgd is als de andere paarden en dus gewoon zijn winterjas aanheeft. In dat geval valt mijn (op boerenlogica gebaseerde) stelling, grandioos door de mand.
Ik denk inderdaad dat je je hebt laten verwarren door de vacht van het paard. Niet alle paarden worden in de winter geschoren. Ik heb er zelf 2 waarvan er 1 wordt geschoren en de ander niet. Schreren wordt alleen gedaan bij paarden die een dikke vacht krijgen en na het werk daardoor veel te lang "nat blijven". Een ongeschoren paard heeft in de winter dan een wat ruwere vacht toch zeker als deze nat is. Het heeft overigens niks met de staat van verzorging te maken op zich.
Ik had nog een voorbeeld van een close up bij 1/640 die een minuutje later is gemaakt van een ongeschoren paard. Ik vond deze eigelijk net niet goed genoeg voor showcase vanwege het moment wat net iets te laat is (de benen gaan al wat hangen en de stok komt bij de oren) maar voor het voorbeeld dus toch maar:
Met meer of minder doortekening op hoge sluitertijden ga ik eens experimenteren maar ik verwacht dan pas echte verschillen boven 1/2500 of zo. Je zet me wel aan het denken hierover.
Oorspronkelijk geplaatst door Jos VanhengelBekijk bericht
Ik vergelijk de sensor van een camera met het menselijk oog. Hoe langer we ergens naar kijken, hoe meer tijd onze 'grijze massa' krijgt om details op te nemen.
Als ik dat naar het fototoestel transponeer, heeft een foto er baat bij om met de traagst mogelijke sluitertijd gemaakt te worden (al naargelang de omstandigheden). De sensor krijgt dan meer tijd om details in het geheugen op te slaan.
Alle foto's zijn met praktisch hetzelfde diafragma en ISO 400 gemaakt.
Sluitertijden en diafragma's:
1) 1/1250" - F3.2
2) 1/500" - F3.5
3) 1/640" - F3.5
Kijk eens naar de vachten van de dieren. In foto twee en drie lijken die van satijn.
De huid van het paard in de eerste foto lijkt ruw en dof, volgens mij vooral door gebrek aan detail.
't Zou ook kunnen dat paard nummer één slechter verzorgd is als de andere paarden en dus gewoon zijn winterjas aanheeft. In dat geval valt mijn (op boerenlogica gebaseerde) stelling, grandioos door de mand.
De vergelijking tussen het menselijk oog en een fotosensor gaat slechts zeer gedeeltelijk op. Omdat het menselijk oog het gevoeligst is voor het groene gedeelte van het zichtbare spectrum, wordt in het Bayerfilter meestal tweemaal meer groen dan rood of blauw gebruikt. En daar houdt het ongeveer bij op.
Digitale fotografie vormt slechts een primitieve nabootsing van het visuele apparaat, al was het maar omdat alle organisch moleculaire en biochemische processen ontbreken, zoals bv. de verwerking van rhodopsine. Bovendien is de neurologie van het oog zeer complex: zenuwbanen worden gesplitst en opnieuw samengebracht, met telkens fragmentaire informatie. Maar het belangrijkste verschil zit in de processor: wat de hersenen doen met de visuele informatie is vele malen superieur aan wat de hedendaagse technologie ons kan brengen. Denk maar aan driedimensioneel zicht, aan automatisch scherpstellen op aandachtspunten, aan ingewikkelde saccaden (oogbewegingen met 'rukjes') bij het lezen, enz. Over de psychologie van de waarneming wil ik het dan nog niet eens hebben.
Het oog is ook vrij spaarzaam met het verzamelen van informatie: uit de miljarden bits aan data wordt telkens een selectie gemaakt, gestuurd door de waakzaamheid. De rest is perifeer zicht, en wordt slechts zeer partieel verwerkt (bv. op beweging).
Je begrijpt dat dit consequenties heeft voor je stelling. Om te beginnen heeft het oog geen accumulatief effect in de zin dat je meer informatie krijgt naargelang je langer kijkt: je kan hoogstens je waarnemingspunten verleggen.
Slechts drie organen in het menselijk lichaam tellen prikkels op.
Verder gaat bij langere belichtingstijden in de sensor de kwaliteit van het beeld (ook de scherpte) achteruit. Ruis is een belangrijke factor hierin. Merkwaardig verschil: bij menselijke perceptie wordt ruis tegengegaan doordat alleen de nodige receptorcellen worden aangesproken - de rest zijn "spare receptors". Dat geeft minder ruis en een betere S/N verhouding.
En tenslotte hebben de hersenen ook de functie van Photoshop: ontbrekende delen van een beeld worden aangevuld en de witbalans wordt automatisch gezet (of zo ervaren we het toch). Belangrijkste verschil: het geheel van de waarneming wordt geďnterpreteerd, met alle bijbehorende emoties via de hypothalamo-adrenerge banen. Dat kan onze camera niet .
Maar digitale fotografie is niet op elk vlak de verliezer. Een goede zoomlens is beter dan het menselijk oog, want de zoomfunctie ontbreekt bij ons nu eenmaal. En we ervaren iets als scherp als de verstrooiingscirkel kleiner is dan 0,3 mm. De meeste lenzen doen het beter.
Maar om op de foto's terug te komen: vacht is een moeilijk onderwerp om de kwaliteit van de opname te beoordelen. De richting van de haartjes heeft een polarizerend effect, waardoor de lichtinval zeer belangrijk wordt. Slechts enkele graden verschil geven al een heel ander beeld.
Samengevat: interessante theorie, maar moeilijk te handhaven.
Slechts drie organen in het menselijk lichaam tellen prikkels op.
Erg interessant wetenschappelijk intermezzo!
Even off-topic: welke drie organen van het menselijk lichaam tellen prikkels op? Ik zou denken tong, geslachtsorganen en huid. Klopt dit?
En dan was ik nog vergeten te zeggen dat het puike foto's zijn en dat mijn voorkeur ook uitgaan naar nr 1 wegens aandacht volledig naar het ruiter-paardduo .
Erg interessant wetenschappelijk intermezzo!
Even off-topic: welke drie organen van het menselijk lichaam tellen prikkels op? Ik zou denken tong, geslachtsorganen en huid. Klopt dit?
Dat hadden we kunnen verwachten, natuurlijk .
Vooreerst het centrum van Budge, een sacraal gelegen zenuwknooppunt waar prikkels worden opgeteld. Als die zenuwprikkels boven een bepaalde drempel komen, volgt er een orgasme.
Dan in de neus het centrum waar slijmvliesprikkels worden opgeteld. Boven de drempel volgt een niesbui. Vandaar dat men niezen soms het orgasme van de neus noemt. Atsjie!
En tenslotte de atrio-ventriculaire en de sinusknoop in het hart. Als de opgetelde prikkels daar boven een drempelwaarde komen, volgt een hartslag.
Enfin, een en ander wordt hier wat ongenuanceerd weergegeven, want in realiteit is het een ietsje gecompliceerder. Maar in de grote lijnen is het juist.
Comment