[SIZE="4"]We lezen hier vaak, op BD "een mooie" foto! " een prachtige" foto.Ook ik ben soms van die mening, en soms dan weer niet.Dan vraag ik me af: "wat is daar nu mooi aan?" De oude Romeinen zegden het al: over smaken valt niet te twisten, die verschillen van persoon tot persoon. En toch.....Wat is een "mooie" foto? Heeft het te maken met de technische aspecten? Scherp waar er scherp moet zijn (al kan een onscherpte soms een meerwaarde toevoegen). Een compositie die perfect voldoet aan de regels van Fibonacci of de "gulden snede"? (maar een verstoring van deze regel geeft al wel eens een beter effect). Heeft het met kleurenharmonie te maken (maar wat dan met zwart-wit?). Zit het onderwerp er voor iets tussen? Is een foto van een verleidelijke jonge mooi opgemaakte schone dame een betere foto dan van een gewone man van de straat?
Ik kom er niet uit. Ik weet het niet zo goed. Bij mij heeft het waarschijnlijk met emotie te maken.Een foto die me raakt in mijn gevoel (ik let niet zo erg op de technische fiches). Maar omschrijf dat "gevoel" maar eens, dat "Iets"..Heeft het met herinneringen te maken, met ervaringen in mijn leven, met opleiding, met achtergrand en cultuur? (wat in onze leefwereld "schoon" is is dat niet altijd voor die Afrikaanse of die Indische artist...)
Is het een gevoel van onderbewuste heimwee? of van troost (sommigen
zeggen dat schoonheid en troost altijd samenvallen)...... Om even te refereren naar voorbeelden niet uit de fotografie. Waarom ben ik ontroerd als ik Picasso's Guernica zie (toch geen leuk onderwerp)? Waarom stond ik met tranen in de ogen in Annapurna Basis Kamp (Nepal), omringd door die hoge Himalaya toppen - een hemelse plek. Vanwaar die ontroering toen ik Anoushka Shankar, die fameuze Indische muzikante, hoorde en zag spelen op Sfinks 2006. Of waarom voel ik van alles als ik Mozart op me los laat, of Springsteen, of Ali Farka Toure...
Terug naar de fotografie. Waarom blijft de ene foto veel langer "hangen" en ga ik vlugger voorbij aan vele anderen. Het verhaal dat er achter zit? de onrust die teweeggebracht wordt, de vragen die opwellen in mijn hoofd?
We hebben allen een andere smaak, en da's maar goed ook, maar is er misschien dan toch "iets" gemeenschappelijk?
Ik zou eens graag van bezoekers-fotografen van BD willen lezen waarom zijzelf
een foto "mooi" vinden....
Ik kom er niet uit. Ik weet het niet zo goed. Bij mij heeft het waarschijnlijk met emotie te maken.Een foto die me raakt in mijn gevoel (ik let niet zo erg op de technische fiches). Maar omschrijf dat "gevoel" maar eens, dat "Iets"..Heeft het met herinneringen te maken, met ervaringen in mijn leven, met opleiding, met achtergrand en cultuur? (wat in onze leefwereld "schoon" is is dat niet altijd voor die Afrikaanse of die Indische artist...)
Is het een gevoel van onderbewuste heimwee? of van troost (sommigen
zeggen dat schoonheid en troost altijd samenvallen)...... Om even te refereren naar voorbeelden niet uit de fotografie. Waarom ben ik ontroerd als ik Picasso's Guernica zie (toch geen leuk onderwerp)? Waarom stond ik met tranen in de ogen in Annapurna Basis Kamp (Nepal), omringd door die hoge Himalaya toppen - een hemelse plek. Vanwaar die ontroering toen ik Anoushka Shankar, die fameuze Indische muzikante, hoorde en zag spelen op Sfinks 2006. Of waarom voel ik van alles als ik Mozart op me los laat, of Springsteen, of Ali Farka Toure...
Terug naar de fotografie. Waarom blijft de ene foto veel langer "hangen" en ga ik vlugger voorbij aan vele anderen. Het verhaal dat er achter zit? de onrust die teweeggebracht wordt, de vragen die opwellen in mijn hoofd?
We hebben allen een andere smaak, en da's maar goed ook, maar is er misschien dan toch "iets" gemeenschappelijk?
Ik zou eens graag van bezoekers-fotografen van BD willen lezen waarom zijzelf
een foto "mooi" vinden....
Comment