Tweet
Hallo iedereen,
dit is mijn eerste foto-posting op dit forum en meteen een verhaaltje dat ik met jullie wil delen.
Na wat reiservaringen opgedaan te hebben met enkel een geboekt ticket heen en terug en een rugzak naar oa Vietnam, Brazilië, Thailand, en Venezuela hadden we besloten om begin 2001 onze tickets te kopen voor een rugzakreis naar Indonesië.
Onze keuze was gevallen op Bali, Lombok, en Sulawesi voor 4 weken met nog enkele dagen in Hong Kong.
Als vertrekdatum kozen we 11 september 2001, nietsvermoedend wat er op die datum als ondenkbaar zou gebeuren.
Het aftellen was begonnen en de maanden werden weken en de weken werden dagen tot de vertrekdag daar eindelijk was, 9/11 !!!!
Ons uur van vertrek was rond 23.30 uur met een tussenstop op Heathrow in Londen, nadien een stop in Hong Kong, en zo door naar Bali.
Die ochtend op 9/11 gewoon opgestaan als een gelukkig man, want eindelijk moesten we nog maar enkele uren aftellen voor ons vertrek naar Indonesië, het grootste Moslimland ter wereld, met zijn schitterende natuur, tempels, traditie, enz ...
Na de middag nog even CNN opgezet om de start van de beurs te volgen in Amerika.
Ik was toen daytrader op verschillende beurzen, en een beursgezegde zegt, als het regent in Amerika dan druppelt het in Brussel..................
Rond 4.00 PM kwam de eerste newsflash dat een vliegtuig in één van de WTC torens was gevlogen, vermoedelijk een ongeval.
Iets later vloog het tweede toestel in de andere toren, en meteen werd alles duidelijk, America is under attack !!!!!!
Dramatische beelden van 2 torens die in elkaar storten, gigantische stofwolken door NY, ontelbare gewonden en vele doden, pure chaos ....
Ondanks het leed daar ter plaatse sta je daar naar dat nieuws te kijken en je begint te zappen, ondertussen wordt op VRT een extra nieuwsuitzending aangekondigd, op alle nieuwszenders zie je die gruwelijke beelden, de wereld is plots onstabiel geworden, voor de eerste keer hoor je de namen Bin Laden en Al-Queda, onzekerheid, alle vluchten worden wereldwijd geschrapt, sommige vluchten vliegen niet volgens hun schema en zijn een mogelijk terroristisch gevaar, angst, enz ....
En daar sta je dan, met je tickets heen en terug naar het grootste Moslimland ter wereld die mooi klaar liggen op de tafel.
De eerste telefoons komen binnen van vrienden die er ons op attent maken wat er gebeurt is en die vragen wat we nu gaan doen.
Mijn ouders bellen even later met de angstige vraag "je gaat toch niet vertrekken ????"
Mijn Pa doet zelfs het voorstel om de tickets terug te betalen, zolang we maar thuis blijven in deze onzekere situatie.
Ondertussen springen mensen door de hitte uit de ramen van de WTC buildings en nemen we de beslissing dat thuisblijven nu net datgene is waar deze terroristen op uit zijn, het ontnemen van onze vrijheid.
Enkele uren later staan we met enkel onze rugzak en onze tickets op de luchthaven.
Het doel is om toe te komen in Bali rond 10.00 PM, pikdonker, op zoek naar een slaapplaats.
Met een uur of 2 vertraging op elke luchthaven vertrekken we richting Indonesië, onwetend wat er nog gaat gebeuren.
Als toestel hadden we gewoon een pocket bij, de Sony DSC-1, dit was één van de eerste digitale cams van die tijd.
Toen we toekwamen zijn we na het vinden van een slaapplaats nog iets gingen drinken en gingen we één van de vele café's binnen, de meest verschrikkelijke beelden die we gemist hadden tijdens onze vlucht rolden over het tv-scherm, honderd mensen die daar zaten waren muisstil, tranen rolden, emoties, angst, onbegrip, iedereen trooste elkaar zonder elkaar te kennen, iedereen zocht steun en bescherming bij elkaar, een heel vreemd gevoel.
Op het scherm sprongen mensen uit de WTC buildings op de tonen van een opera-zangeres "ooh beautiful America ... tranen rolden van onze wangen ....
Heel veel emoties bij elkaar, maar we hebben het beste van deze reis gemaakt, de mensen in NY zullen het veel erger hebben gehad.
Hier enkele van de eerste shots van onze reis op het strand van K U T A: (blijkbaar kan ik dit niet aan elkaar schrijven, het geeft enkel ****)
Lachende gezichten op een begrafenis:
Een mooie lotusvijver:
Waterbuffels voor de landbouw:
Rijstterassen rond het plaatsje Ubud:
Typische Balinese drakendanseres:
Edit Mod : Maximaal 10 foto's zijn toegestaan. Daarom zijn de overige verwijderd. Zie ook :http://www.belgiumdigital.com/forum/...d.php?t=194418
kke als bleekscheet een douche pakken van moeder natuur
De vulkaan in Amed, schitterende plek om oa te snorkelen en om met de vissers heel vroeg de zee op te gaan tussen de dolfijnen en duizenden sardientjes die opspringen in het water en in de ochtendzon een mega-spiegel vormen:
Uiteindelijk hebben we deze schitterende reis mogen meemaken.
Wie niet vetrekt komt nooit aan !!!!!
Mvg
Lucash
dit is mijn eerste foto-posting op dit forum en meteen een verhaaltje dat ik met jullie wil delen.
Na wat reiservaringen opgedaan te hebben met enkel een geboekt ticket heen en terug en een rugzak naar oa Vietnam, Brazilië, Thailand, en Venezuela hadden we besloten om begin 2001 onze tickets te kopen voor een rugzakreis naar Indonesië.
Onze keuze was gevallen op Bali, Lombok, en Sulawesi voor 4 weken met nog enkele dagen in Hong Kong.
Als vertrekdatum kozen we 11 september 2001, nietsvermoedend wat er op die datum als ondenkbaar zou gebeuren.
Het aftellen was begonnen en de maanden werden weken en de weken werden dagen tot de vertrekdag daar eindelijk was, 9/11 !!!!
Ons uur van vertrek was rond 23.30 uur met een tussenstop op Heathrow in Londen, nadien een stop in Hong Kong, en zo door naar Bali.
Die ochtend op 9/11 gewoon opgestaan als een gelukkig man, want eindelijk moesten we nog maar enkele uren aftellen voor ons vertrek naar Indonesië, het grootste Moslimland ter wereld, met zijn schitterende natuur, tempels, traditie, enz ...
Na de middag nog even CNN opgezet om de start van de beurs te volgen in Amerika.
Ik was toen daytrader op verschillende beurzen, en een beursgezegde zegt, als het regent in Amerika dan druppelt het in Brussel..................
Rond 4.00 PM kwam de eerste newsflash dat een vliegtuig in één van de WTC torens was gevlogen, vermoedelijk een ongeval.
Iets later vloog het tweede toestel in de andere toren, en meteen werd alles duidelijk, America is under attack !!!!!!
Dramatische beelden van 2 torens die in elkaar storten, gigantische stofwolken door NY, ontelbare gewonden en vele doden, pure chaos ....
Ondanks het leed daar ter plaatse sta je daar naar dat nieuws te kijken en je begint te zappen, ondertussen wordt op VRT een extra nieuwsuitzending aangekondigd, op alle nieuwszenders zie je die gruwelijke beelden, de wereld is plots onstabiel geworden, voor de eerste keer hoor je de namen Bin Laden en Al-Queda, onzekerheid, alle vluchten worden wereldwijd geschrapt, sommige vluchten vliegen niet volgens hun schema en zijn een mogelijk terroristisch gevaar, angst, enz ....
En daar sta je dan, met je tickets heen en terug naar het grootste Moslimland ter wereld die mooi klaar liggen op de tafel.
De eerste telefoons komen binnen van vrienden die er ons op attent maken wat er gebeurt is en die vragen wat we nu gaan doen.
Mijn ouders bellen even later met de angstige vraag "je gaat toch niet vertrekken ????"
Mijn Pa doet zelfs het voorstel om de tickets terug te betalen, zolang we maar thuis blijven in deze onzekere situatie.
Ondertussen springen mensen door de hitte uit de ramen van de WTC buildings en nemen we de beslissing dat thuisblijven nu net datgene is waar deze terroristen op uit zijn, het ontnemen van onze vrijheid.
Enkele uren later staan we met enkel onze rugzak en onze tickets op de luchthaven.
Het doel is om toe te komen in Bali rond 10.00 PM, pikdonker, op zoek naar een slaapplaats.
Met een uur of 2 vertraging op elke luchthaven vertrekken we richting Indonesië, onwetend wat er nog gaat gebeuren.
Als toestel hadden we gewoon een pocket bij, de Sony DSC-1, dit was één van de eerste digitale cams van die tijd.
Toen we toekwamen zijn we na het vinden van een slaapplaats nog iets gingen drinken en gingen we één van de vele café's binnen, de meest verschrikkelijke beelden die we gemist hadden tijdens onze vlucht rolden over het tv-scherm, honderd mensen die daar zaten waren muisstil, tranen rolden, emoties, angst, onbegrip, iedereen trooste elkaar zonder elkaar te kennen, iedereen zocht steun en bescherming bij elkaar, een heel vreemd gevoel.
Op het scherm sprongen mensen uit de WTC buildings op de tonen van een opera-zangeres "ooh beautiful America ... tranen rolden van onze wangen ....
Heel veel emoties bij elkaar, maar we hebben het beste van deze reis gemaakt, de mensen in NY zullen het veel erger hebben gehad.
Hier enkele van de eerste shots van onze reis op het strand van K U T A: (blijkbaar kan ik dit niet aan elkaar schrijven, het geeft enkel ****)
Lachende gezichten op een begrafenis:
Een mooie lotusvijver:
Waterbuffels voor de landbouw:
Rijstterassen rond het plaatsje Ubud:
Typische Balinese drakendanseres:
Edit Mod : Maximaal 10 foto's zijn toegestaan. Daarom zijn de overige verwijderd. Zie ook :http://www.belgiumdigital.com/forum/...d.php?t=194418
kke als bleekscheet een douche pakken van moeder natuur
De vulkaan in Amed, schitterende plek om oa te snorkelen en om met de vissers heel vroeg de zee op te gaan tussen de dolfijnen en duizenden sardientjes die opspringen in het water en in de ochtendzon een mega-spiegel vormen:
Uiteindelijk hebben we deze schitterende reis mogen meemaken.
Wie niet vetrekt komt nooit aan !!!!!
Mvg
Lucash
Comment