Welkom! Ben je al een geregistreerd forumlid, log dan in met de knop Inloggen of registreren uiterst rechts bovenaan je scherm. Is dit je eerste bezoek Om berichten te bekijken selecteer je een forum in het onderstaande overzicht. Om zelf berichten te plaatsen moet je je eerst (gratis) registreren: klik daarom op Registreer.
Geniet mee op 27 april 2024 van een inspirerende Shooting Day in Leuven. Alle informatie vind je hier.
Dat weet ik zo nog nog niet. De Coticulesteen van bij ons (Lierneux) is wereldbefaamd. ik heb de restanten opgekocht van iemand die beroepshalve bezig was met het slijpen van microtoommessen. Far beyond scheermessenscherpte.
En als het nog scherper moet zijn dan een scheermes, dan is een ceramisch plaatje met wat diamantpasta van 0,1 micron,
dus vergelijkbaar met korrel 10.000 en het enige waarmee het “nog” scherper kan, om kapton banden van 2,1mm breedte na te snijden naar 2mm (dus langs beide kanten 0,05mm afsnijden met een tolerantie van 1 micron) gebruikten wij medische mesjes die werden nabewerkt op deze manier en microscopisch gemeten.
Ook widia werd daarmee nabewerkt. Toen hall 3 werd gesloten werden die ceramische plaatjes met duizenden bij het schroot
gesmeten.
Indien interesse laat maar iets weten, dan geef ik er enkele mee met Jacques.
En als het nog scherper moet zijn dan een scheermes, dan is een ceramisch plaatje met wat diamantpasta van 0,1 micron,
dus vergelijkbaar met korrel 10.000 en het enige waarmee het “nog” scherper kan, om kapton banden van 2,1mm breedte na te snijden naar 2mm (dus langs beide kanten 0,05mm afsnijden met een tolerantie van 1 micron) gebruikten wij medische mesjes die werden nabewerkt op deze manier en microscopisch gemeten.
Ook widia werd daarmee nabewerkt. Toen hall 3 werd gesloten werden die ceramische plaatjes met duizenden bij het schroot
gesmeten.
Indien interesse laat maar iets weten, dan geef ik er enkele mee met Jacques.
Je bent zelf ook altijd meer dan welkom Geert.
Het spectaculairste op het gebied van messcherpte wat ik zelf ooit heb gezien is bij de houtsnijders van Nusnäs in Zweden. Na het klassieke leer van het scheermes gingen ze verder met ...... krantenpapier. Aanvankelijk dacht ik dat ze me voor de zot hielden maar het was bloedige ernst. Geen idee met welke korrel ik kan vergelijken.
Ik heb altijd interesse in de plaatjes hoewel ik me er ten volle van bewust ben dat je er al heel veel moet van af weten om ze op waarde te schatten/gebruiken en op dat vlak ben ik zeker geen held.
En iets anders, tussen 4 oren nu : het viswijf verhuist naar een ander pakhuis waardoor het aanbod nog ruimer zal worden, ik volg het op de voet.
Ardennes coticule, niet overdreven duur en gewoon geweldig! Je vindt ze regelmatig op tuindagen, kerstmarkten en de betere (jaar)beurzen.
Inderdaad. Ze lijken me bepaald exclusief te zijn. Ik heb even nagevraagd en ze bevatten microscopische granaten die én snel én fijn werken. Maar ik geef toe dat ik er zelf bijzonder weinig van terecht breng, het is die verdomde hoek die je moet kunnen aanhouden.
Ik heb onlangs zelf nog stenen gezaagd uit de "afval" van Lenners Orsasteen (Zweden). Het is amper te geloven dat dit slijpstenen zijn en de grootste heb ik alweer verloren gelegd :-(
Nu, bij ons is niks ooit weg. Tot op het moment dat je het nodig hebt .....
Eén ding is voor mij alvast duidelijk : het DMT systeem is foolproof. Lansky (zoon heeft dat, ook in diamantuitvoering) heeft dat wat afgekeken, who cares, het werkt even goed. Probleem is dat bij Lansky het wat moeilijker is om het lemmet stabiel in te klemmen, gebruik een stukje plakband daarvoor. Ander probleem doet zich voor bij lange messen (de hoek verandert). Ik heb hier 3 Van Vlasselaars (artisanaal) van het oudijzer gered en één ervan was te lang om het met het DMT-systeem te doen. Daarvoor gebruik ik schuurband op een vlakke ondergrond. In feite werk ik er momenteel liever mee dan met mijn Global G2. Jef Van Vlasselaar was een messensmid van bij ons, je moet niet denken dat de Japanners de enige zijn die messen kunnen maken. Hij maakte ze op bestelling. Alleen van de handvatten had hij geen kaas gegeten, maar daar is er epoxy voor. Ieder jaar verdrinken we in de kastanjes en in die jaren heb ik een mooi systeem gevonden om dat makkelijker te bewerken tot puree. Het lastigste vond ik altijd om het staartje eraf te snijden omdat de messen hier heel snel de snee op kwijt spelen. Dit jaar gedaan met een Van Vlasselaar inplaats van mijn traditionele Globals en ik kan zeggen : het was totaal iets anders.
Ik denk als je niet zo handig bent, dat je beter van de wetstenen afblijft. Dan laat je het beter doen.
Mijn moeder gebruikte vroeger de granieten deurdorpel als wetsteen, na vele jaren zat er een uitholling in de dorpel maar ze had wel altijd vlijmscherpe messen. Dat deed mijn vader haar niet na ook al werkte hij in de vijftiger jaren bij Philips als slijper op de afdeling metaalwaren en sleep toen scheerkoppen (ging toen nog handmatig) van de Philishave.
Mijn moeder gebruikte vroeger de granieten deurdorpel als wetsteen, na vele jaren zat er een uitholling in de dorpel maar ze had wel altijd vlijmscherpe messen. Dat deed mijn vader haar niet na ook al werkte hij in de vijftiger jaren bij Philips als slijper op de afdeling metaalwaren en sleep toen scheerkoppen (ging toen nog handmatig) van de Philishave.
Heb ik volgens mij wel vaker gehoord.
Waar een wil is, is een weg
---------------------------------
Mijn moeder gebruikte vroeger de granieten deurdorpel als wetsteen, na vele jaren zat er een uitholling in de dorpel maar ze had wel altijd vlijmscherpe messen. Dat deed mijn vader haar niet na ook al werkte hij in de vijftiger jaren bij Philips als slijper op de afdeling metaalwaren en sleep toen scheerkoppen (ging toen nog handmatig) van de Philishave.
Dat zal wel blauwe steen geweest zijn.
Gladde graniet, daar slijp je niks mee.
Dat noem ik : messen naar de kl*ten helpen. Een mes moet snijden, niet zagen.
En van een granieten dorpel heb ik nog nooit gehoord, arduin wel.
Die oude Kempische boerinnen wisten wel wat ze deden en ging alles op zijn boerenfluitjes.
Toen bestonden er nog geen met computergestuurde geslepen en berekende messen.
Door de dorpen kwamen toen ook reizigers om deur aan deur de messen en scharen te slijpen.
Men had of kocht toen geen messen van € 400 of meer die nu velen hobby koks denken nodig te hebben.
Die oude Kempische boerinnen wisten wel wat ze deden en ging alles op zijn boerenfluitjes.
Toen bestonden er nog geen met computergestuurde geslepen en berekende messen.
Door de dorpen kwamen toen ook reizigers om deur aan deur de messen en scharen te slijpen.
Men had of kocht toen geen messen van € 400 of meer die nu velen hobby koks denken nodig te hebben.
En wat is nu in feite je punt ??????
Toch niet dat messen moeten worden geslepen op een niet bestaande granieten dorpel ?
Men had of kocht toen geen messen van € 400 of meer die nu velen hobby koks denken nodig te hebben.
Dat dure mes heb ik nu zelfs goedkoper, als ze waar ze het voor in de webwinkel hebben. Heb er onbijtborden, bakblikken, etc erbij. Heb dus eigenlijk het mes niks te duur.
Waar een wil is, is een weg
---------------------------------
Die oude Kempische boerinnen wisten wel wat ze deden en ging alles op zijn boerenfluitjes.
Toen bestonden er nog geen met computergestuurde geslepen en berekende messen.
Door de dorpen kwamen toen ook reizigers om deur aan deur de messen en scharen te slijpen.
Men had of kocht toen geen messen van € 400 of meer die nu velen hobby koks denken nodig te hebben.
T'is simpel hé Eenbes, of het nu een mes een zaag een boor een beitel is of gelijk welk snijmateriaal is, het is de bedoeling dat dat ding
doet wat het moet doen, namelijk snijden.
Niets is zo frustrerend als een snijgereedschap dat niet snijdt, en vergelijk aub. niet het gereedschap van 50 jaar geleden met dat van nu.
En wat betreft hobby koks, wat is het verschil met een beroeps????
En wat is nu in feite je punt ??????
Toch niet dat messen moeten worden geslepen op een niet bestaande granieten dorpel ?
Opapol, google eens op granieten dorpel en laat je verrassen. Mijn moeder deed dat ook, haar broodmes op een arduinen dorpel slijpen. Of op een trede van de blank houten keldertrap. Houtbeitels werden vroeger eerst geslepen op een water-zandsteen en daarna op een coticule nabewerkt om de braam die ontstaat bij het slijpen weg te werken. Zo heb ik mijn vader het toch zien doen. Verbeter mij als ik mis ben.
Mvg.
Robert
Live each day like it's your last. One day, you'll get it right. Oscar Wilde
Comment