Tweet
Vroeg uit de veren in onze lodge in Queenstown. We mogen onze wagen, met bagage, op het terrein laten staan. De autocar heeft op de flanken, in mooie letters, "The finest walk in the world" staan. Hij brengt ons 200km verder naar de oevers van Lake The Anau. Onderweg nog even aan de kant want de Ronde van Nieuw-Zeeland komt voorbij
. De track begint met de oversteek van het enorme meer, 66km lang en tot 10km breed. De Fiordland Express brengt ons naar Glade Wharf vanwaar we nog een 20 min. moeten gaan tot Glade House, ons onderkomen voor de nacht.
Ter plaatse maken we nog een wandeling van een vijftal km, kwestie van de gewoonte niet te verliezen
.
Na een stevig ontbijt gaat ieder, nog fris nu, zo snel mogelijk op pad. We steken al dadelijk de Clinton River over op de eerste van talloze hangbrugjes.
De track blijft de Clinton River vallei volgen door het regenwoud.
De term regenwoud is niet zomaar gekozen, hier valt gemiddeld zo een zeven meter aan neerslag per jaar.
We maken een kleine omweg naar een moerasgebiedje. Er staat heel wat zonnedauw en een mooi gekleurd mostapijt. De open plek biedt ons zicht op Mt Balloon en Sentinel Peak.
Ondertussen valt er weer regen, op de bergen is dat sneeuw. Bij Seven Mile Post is de Hirere Falls Hut gebouwd, welkom om onze boterhammetjes droog op te eten.
We moeten Pompolona Creek over op weer eens een hangbrug maar verder zijn er geen brugjes meer en we moeten goed uitkijken om onze voeten droog te houden. We komen snel aan Pompolona Lodge. De maaltijd is berekend op onze honger
.
Nu volgt de zwaarste dag, slechts 18km maar we moeten Mackinnon Pass over. Gelukkig
regent het vandaag maar één keer. Van 's morgens tot 's avonds is dat 
. De regenbroek komt van pas.
Op verschillende stukken van het traject staan waarschuwingen tegen lawines, daar mag je niet blijven staan. Geen nood, in dit noodweer haalt niemand de camera boven. Of toch, op de pashoogte moet er toch een foto zijn van het monument ter ere van Quintin Mackinnon, de ontdekker van deze route.
Even uitblazen in Pass Hut. Ik heb geen droge draad meer aan m'n bovenlijf. Eerst een warm drankje en dan droge kleren, ongelooflijk hoe goed dat doet. De goretex regenbroek bewijst haar degelijkheid.
We dalen snel af naar Roaring Burn. Hoewel, op verschillende plaatsen is het pad weggespoeld en daar is het meer klimmen dan stappen. We komen verschillende watervallen voorbij maar wij willen naar de grootste. Om half drie zijn we al in Quintin Lodge - de laatsten zullen pas om half tien binnenstrompelen. Tijd genoeg om een bijkomende klim aan te pakken naar Sutherland Falls. In drie sprongen komt het water naar beneden. Dit is de laatste :
Deze waterval is 580m hoog, en daarmee zijn er maar vier die nog hoger zijn.
Het pad leidt ons weer door mooi regenwoud.
De bastloze boom is de typische "kotu***uka" of fuchsia boom.
De avond brengt een verrassing voor m'n maat met een onverwachte verjaardagstaart. Afgeleverd met de helicopter, een andere mogelijkheid is hier niet.
De volgende morgen worden we begroet door de zon
. Nog 20km, vooral afdalen, naar Sandfly Point - inderdaad vergeven van de ellendige steekvliegjes.
We volgen de prachtige vallei van de Arthur River.
We hebben meer dan 60km afgemaald op drie dagen, nu worden we opgepikt door een aftands schip om ons naar het luxueuze Milford Lodge (rechts op de foto) te brengen.
Voor de eerste (en enige) keer in twee maanden Nieuw-Zeeland een ligbad !!!
En het prachtige zicht vanuit het venster van onze kamer ...
Morgen gaan we Milford Sound op en dan binnen enkele dagen naar het nog mooiere Doubtful Sound.
. De track begint met de oversteek van het enorme meer, 66km lang en tot 10km breed. De Fiordland Express brengt ons naar Glade Wharf vanwaar we nog een 20 min. moeten gaan tot Glade House, ons onderkomen voor de nacht. Ter plaatse maken we nog een wandeling van een vijftal km, kwestie van de gewoonte niet te verliezen
. Na een stevig ontbijt gaat ieder, nog fris nu, zo snel mogelijk op pad. We steken al dadelijk de Clinton River over op de eerste van talloze hangbrugjes.
De track blijft de Clinton River vallei volgen door het regenwoud.
De term regenwoud is niet zomaar gekozen, hier valt gemiddeld zo een zeven meter aan neerslag per jaar.
We maken een kleine omweg naar een moerasgebiedje. Er staat heel wat zonnedauw en een mooi gekleurd mostapijt. De open plek biedt ons zicht op Mt Balloon en Sentinel Peak.
Ondertussen valt er weer regen, op de bergen is dat sneeuw. Bij Seven Mile Post is de Hirere Falls Hut gebouwd, welkom om onze boterhammetjes droog op te eten.
We moeten Pompolona Creek over op weer eens een hangbrug maar verder zijn er geen brugjes meer en we moeten goed uitkijken om onze voeten droog te houden. We komen snel aan Pompolona Lodge. De maaltijd is berekend op onze honger
.Nu volgt de zwaarste dag, slechts 18km maar we moeten Mackinnon Pass over. Gelukkig
regent het vandaag maar één keer. Van 's morgens tot 's avonds is dat . De regenbroek komt van pas.Op verschillende stukken van het traject staan waarschuwingen tegen lawines, daar mag je niet blijven staan. Geen nood, in dit noodweer haalt niemand de camera boven. Of toch, op de pashoogte moet er toch een foto zijn van het monument ter ere van Quintin Mackinnon, de ontdekker van deze route.
Even uitblazen in Pass Hut. Ik heb geen droge draad meer aan m'n bovenlijf. Eerst een warm drankje en dan droge kleren, ongelooflijk hoe goed dat doet. De goretex regenbroek bewijst haar degelijkheid.
We dalen snel af naar Roaring Burn. Hoewel, op verschillende plaatsen is het pad weggespoeld en daar is het meer klimmen dan stappen. We komen verschillende watervallen voorbij maar wij willen naar de grootste. Om half drie zijn we al in Quintin Lodge - de laatsten zullen pas om half tien binnenstrompelen. Tijd genoeg om een bijkomende klim aan te pakken naar Sutherland Falls. In drie sprongen komt het water naar beneden. Dit is de laatste :
Deze waterval is 580m hoog, en daarmee zijn er maar vier die nog hoger zijn.
Het pad leidt ons weer door mooi regenwoud.
De bastloze boom is de typische "kotu***uka" of fuchsia boom.
De avond brengt een verrassing voor m'n maat met een onverwachte verjaardagstaart. Afgeleverd met de helicopter, een andere mogelijkheid is hier niet.
De volgende morgen worden we begroet door de zon
. Nog 20km, vooral afdalen, naar Sandfly Point - inderdaad vergeven van de ellendige steekvliegjes. We volgen de prachtige vallei van de Arthur River.
We hebben meer dan 60km afgemaald op drie dagen, nu worden we opgepikt door een aftands schip om ons naar het luxueuze Milford Lodge (rechts op de foto) te brengen.
Voor de eerste (en enige) keer in twee maanden Nieuw-Zeeland een ligbad !!!
En het prachtige zicht vanuit het venster van onze kamer ...
Morgen gaan we Milford Sound op en dan binnen enkele dagen naar het nog mooiere Doubtful Sound.
Comment