Tweet
In dit laatste deel zal ik jullie de weg tonen naar het voorwerp, laten zien wat het is en welk verhaal er achter schuil gaat.
Wij vertrekken op de Grote Markt waar het stadhuis gelegen is.
Als je met je rug naar het stadhuis staat zie je links een straat, de Eikelstraat, deze straat nemen wij en gaan richting “Gevangenepoort” (het enige nog overgebleven poortgebouw in Lier dat ook nog dienst heeft gedaan als gevangenis, vandaar ook de naam).
Links van de “Gevangenepoort” zie je het Zimmerplein met achteraan de Zimmertoren (die reeds in het eerste deel aan bod is gekomen). Vroeger was dit water en hier waren de aanlegsteigers voor de boten die kwamen laden en lossen. Lierenaars noemen het de Kaai (in ’t Liers “de ko”).
Wij gaan onder de “Gevangenepoort” door en gaan rechtdoor. Om de spanning er nog wat in te houden maken wij nog een omweg langs het “Godshuis” via de eerste poort rechts die je tegenkomt.
Deze poort gaan wij binnen en wij komen op het binnenplein van het “Godshuis”. Deze plaats herbergde indertijd de huisjes van de armen en de mensen die men in ’t oog wilden houden. Dit werd gesponsord door de rijken die hiermee hoopten een stapje dichter naar de hemel te bekomen.
Je moet hier vooral letten op de stilte die er heerst, ook al ben je in het midden van de stad !.
Wij doen de rondgang en komen via de andere poort terug buiten.
Hier recht tegenover staat een wit huis, de vroegere woning van de pastoor, de pastorij. Deze plaats is één om te onthouden (zie later in het verhaal).
Hier en op nog andere plaatsen in de stad werden de opnames gemaakt voor een nieuwe tv-reeks “Goesting” dat binnenkort op “Eén” zal worden uitgezonden. Het is zowat vergelijkbaar met “Van vlees en bloed”, maar nu speelt het zich af in het Horeca-wezen, meerbepaald in een restaurant.
Naast de pastorij hebben wij de ingangspoort van het “Begijnhof”.
In 1998 werd het Liers begijnhof, samen met 12 andere begijnhoven in België, als Unesco werelderfgoed erkend.
En je voelt het al aankomen, het wordt stilletjes aan warmer want de foto’s zijn, op enkele na, bijna opgebruikt.
Wij gaan de poort binnen en zien onmiddellijk rechts de woning van de “portieresse”, zij opende de kleine poort wanneer de grote poort ’s avonds al gesloten was.
Schuin hiertegenover vinden wij dan deze deur.
en als wij inzoomen : “het mysterieuze voorwerp”.
Inderdaad, het voorwerp dat de draad van het verhaal vormde, is een deurslot.
Deze deur is de toegangsdeur die de pastoor had om zich als enige, ’s nachts als alle poorten gesloten waren, vrij (en ongezien) te kunnen bewegen binnen het Begijnhof.
In het Begijnhof woonden nonnen en begijnen. Nonnen legden de drie geloftes af
zijnde : kuisheid, gehoorzaamheid en armoede. Begijnen legden de gelofte van armoede niet af.
Onze pastoor, ook niet van de domste, maakte van zijn “private toegang” tot het Begijnhof gretig gebruik om de (rijkere) begijnen te gaan opzoeken. Vooral die met de betere wijnkelder waren zijn uitverkoren doelwit.
Vaak kwam hij dan dronken terug van zijn nachtelijke uitstap.
Nu is de slogan “glaasje op laat je rijden”, onze pastoor zijn slogan was “glaasje op laat je sleutel leiden”.
Om dus niet te moeten zoeken naar het sleutelgat en om niet te staan klungelen om de deur open te krijgen, gebruikte hij de geleiders naast het slot om zijn sleutel op de juiste plaats te krijgen om binnen te geraken. Zodoende kon hij zijn dronken status enigszins verdoezelen voor mogelijke pottenkijkers.
Dit was het verhaal achter het mysterieuze voorwerp, dat zelfs vele Lierenaars nog niet hebben ontdekt en waarvan menigeen het praktische nut (voor onze pastoor althans) niet van kent.
Misschien een handige tip voor zij die nog gaan bouwen !.
Lier heeft nog tal van mooie plaatsen, gebouwen en uitzichten, te veel om op te noemen.
Je kan zelfs een boottochtje maken op de Binnennete waar “Bertha” aangemeerd ligt, een typische platbodem die vroeger werd gebruikt voor de palingvisserij. Alle boten waarmee de rondvaarten gedaan worden dragen allemaal namen uit de werken van Felix Timmermans.
Als je het stadje eens zou willen bezoeken, de dienst Toerisme heeft zijn kantoor in het stadhuis en wel aan de rechter zijkant (zie eerste foto).
Als ik jullie kan helpen met bijkomende informatie laat je maar iets weten, hieronder een link met meerdere foto’s :
foto's
Ik dank jullie allen voor het bezoeken van het fotoverhaal en ook voor de al gekregen (en hopelijk nog komende) reacties.
Van harte bedankt,
Groetjes,
Jef
Wij vertrekken op de Grote Markt waar het stadhuis gelegen is.
Als je met je rug naar het stadhuis staat zie je links een straat, de Eikelstraat, deze straat nemen wij en gaan richting “Gevangenepoort” (het enige nog overgebleven poortgebouw in Lier dat ook nog dienst heeft gedaan als gevangenis, vandaar ook de naam).
Links van de “Gevangenepoort” zie je het Zimmerplein met achteraan de Zimmertoren (die reeds in het eerste deel aan bod is gekomen). Vroeger was dit water en hier waren de aanlegsteigers voor de boten die kwamen laden en lossen. Lierenaars noemen het de Kaai (in ’t Liers “de ko”).
Wij gaan onder de “Gevangenepoort” door en gaan rechtdoor. Om de spanning er nog wat in te houden maken wij nog een omweg langs het “Godshuis” via de eerste poort rechts die je tegenkomt.
Deze poort gaan wij binnen en wij komen op het binnenplein van het “Godshuis”. Deze plaats herbergde indertijd de huisjes van de armen en de mensen die men in ’t oog wilden houden. Dit werd gesponsord door de rijken die hiermee hoopten een stapje dichter naar de hemel te bekomen.
Je moet hier vooral letten op de stilte die er heerst, ook al ben je in het midden van de stad !.
Wij doen de rondgang en komen via de andere poort terug buiten.
Hier recht tegenover staat een wit huis, de vroegere woning van de pastoor, de pastorij. Deze plaats is één om te onthouden (zie later in het verhaal).
Hier en op nog andere plaatsen in de stad werden de opnames gemaakt voor een nieuwe tv-reeks “Goesting” dat binnenkort op “Eén” zal worden uitgezonden. Het is zowat vergelijkbaar met “Van vlees en bloed”, maar nu speelt het zich af in het Horeca-wezen, meerbepaald in een restaurant.
Naast de pastorij hebben wij de ingangspoort van het “Begijnhof”.
In 1998 werd het Liers begijnhof, samen met 12 andere begijnhoven in België, als Unesco werelderfgoed erkend.
En je voelt het al aankomen, het wordt stilletjes aan warmer want de foto’s zijn, op enkele na, bijna opgebruikt.
Wij gaan de poort binnen en zien onmiddellijk rechts de woning van de “portieresse”, zij opende de kleine poort wanneer de grote poort ’s avonds al gesloten was.
Schuin hiertegenover vinden wij dan deze deur.
en als wij inzoomen : “het mysterieuze voorwerp”.
Inderdaad, het voorwerp dat de draad van het verhaal vormde, is een deurslot.
Deze deur is de toegangsdeur die de pastoor had om zich als enige, ’s nachts als alle poorten gesloten waren, vrij (en ongezien) te kunnen bewegen binnen het Begijnhof.
In het Begijnhof woonden nonnen en begijnen. Nonnen legden de drie geloftes af
zijnde : kuisheid, gehoorzaamheid en armoede. Begijnen legden de gelofte van armoede niet af.
Onze pastoor, ook niet van de domste, maakte van zijn “private toegang” tot het Begijnhof gretig gebruik om de (rijkere) begijnen te gaan opzoeken. Vooral die met de betere wijnkelder waren zijn uitverkoren doelwit.
Vaak kwam hij dan dronken terug van zijn nachtelijke uitstap.
Nu is de slogan “glaasje op laat je rijden”, onze pastoor zijn slogan was “glaasje op laat je sleutel leiden”.
Om dus niet te moeten zoeken naar het sleutelgat en om niet te staan klungelen om de deur open te krijgen, gebruikte hij de geleiders naast het slot om zijn sleutel op de juiste plaats te krijgen om binnen te geraken. Zodoende kon hij zijn dronken status enigszins verdoezelen voor mogelijke pottenkijkers.
Dit was het verhaal achter het mysterieuze voorwerp, dat zelfs vele Lierenaars nog niet hebben ontdekt en waarvan menigeen het praktische nut (voor onze pastoor althans) niet van kent.
Misschien een handige tip voor zij die nog gaan bouwen !.
Lier heeft nog tal van mooie plaatsen, gebouwen en uitzichten, te veel om op te noemen.
Je kan zelfs een boottochtje maken op de Binnennete waar “Bertha” aangemeerd ligt, een typische platbodem die vroeger werd gebruikt voor de palingvisserij. Alle boten waarmee de rondvaarten gedaan worden dragen allemaal namen uit de werken van Felix Timmermans.
Als je het stadje eens zou willen bezoeken, de dienst Toerisme heeft zijn kantoor in het stadhuis en wel aan de rechter zijkant (zie eerste foto).
Als ik jullie kan helpen met bijkomende informatie laat je maar iets weten, hieronder een link met meerdere foto’s :
foto's
Ik dank jullie allen voor het bezoeken van het fotoverhaal en ook voor de al gekregen (en hopelijk nog komende) reacties.
Van harte bedankt,
Groetjes,
Jef
) er staan enkele van je foto's scheef. 
Comment