Tweet
Aanvankelijk bleef het beestje rustig zitten op de grond tot het werd opgejaagd door een cicade (links in beeld). Deze kleine veldsprinkhaan ontleent zijn naam aan zijn donkerbruine tot zwarte kleur. Typisch zijn de witte tasters onderaan de zwarte kop. De vleugels reiken meestal tot even voorbij de achterknie. Het Chorthippus-lobje ontbreekt onderaan de vleugel.
Het ecotoop waarin we het diertje aantroffen klopt met de literatuur (struikheide aan de rand van een meertje, open naaldbos).
Foto is genomen te Zweden tijdens fotografieworkshop met Frank en Jolanda.
Graag
en 
Het ecotoop waarin we het diertje aantroffen klopt met de literatuur (struikheide aan de rand van een meertje, open naaldbos).
Foto is genomen te Zweden tijdens fotografieworkshop met Frank en Jolanda.
Graag
en
Comment