Tweet
Ergens eind juni besloot ik toch maar voor de nieuwe Pentax DA*16-50/2.8 en DA*50-135/2.8 te gaan en ze te voorbestellen bij Tekade. Ik twijfelde er lang aan, maar besloot ze als enige waardige alternatief voor m'n vaste brandpunten op reis aan te schaffen. Vooral omwille van de weather sealing. Deze zijn de Pentax versies van de twee Tokina-objectieven. Of ze in meer verschillen dan de Pentax SDM (supersonic drive motor voor in-objectief AF) en WS (weather sealing ofte spatwater- en stofdichtheid) is niet duidelijk, dus allicht geldt een deel van deze review ook voor de Tokina's.
Ik heb m'n DA*s sinds zaterdag en na ze nu een tijdje in de hand gehad te hebben en er wat domme foto's mee te hebben gemaakt, kan ik toch al enkele conclusies posten...
Van de twee is de DA*50-135/2.8 optisch duidelijk de betere. Inzoomen op het LCD scherm geeft aan dat deze erg scherp is, zelfs op 't niveau van m'n beste glas. 'k Ben wel nog niet op pixellevel gaan kijken, maar 't stemt me hoopvol. De DA*16-50 is net een tikje minder, maar toch lijkt ie me consistent duidelijker dan wat ik van m'n DA16-45 krijg.
Beide objectieven wegen aanzienlijk wat, maar op de K10D met grip blijft alles toch evenwichtig. De objectieven monteren verloopt een beetje stroever omwille van de rubberen ring die de vatting spatwater- en stofdicht moet houden. Deze zorgt voor wat extra wrijving die je voelt. Met de brede zoomring en de eveneens erg brede scherptstelring heeft het objectief niet veel niet-bewegende delen om het vast te nemen bij het monteren, en dat maakt het wat lastiger in vgl met wat ik gewoon ben. Mss neem ik ze gewoon te dicht bij de camera vast (zoals ik gewoon be met m'n andere objectieven) en zal deze opmerking nonsens blijken eens ik een andere handeling gewoon ben.
De scherpstelring draait niet als het objectief automatisch scherpstelt, in tegenstelling tot de andere DA objectieven, maar wel zoals de FA* objectieven uit de vorige generatie. Quick Shift Focus wordt geactiveerd van zodra dat je aan de ring draait. Dat maakt de handeling toch wat anders als op de FA* en Sigma EX objectieven, waar je zonder gevolg de scherpstelring in AF mode kon vasthouden bij het draaien van landschap- naar portret-oriëntatie, wat bij de DA* de scherpstelling wijzigt. Net als bij de FA* objectieven kan de scherpstelring verder doordraaien voorbij oneindig en de korste afstand (je voelt voorbij de uitersten wel wat extra weerstand), dat zorgt voor stabilielere manuele scherpstelling op de uitersten.
Beide objectieven verschillen inzake de zoomring. Vooral omdat de DA*50-135 interne zoom heeft en de DA*16-50 niet. De DA*16-50 schuift immers twee telescoopelementen uit bij het inzoomen (eentje draait en schuift, het tweede schuift enkel). Deze zijn beide spatwater- en stofdicht waardoor deze wat extra weerstand (vglbaar met het monteren van het objectief) geven. De DA*50-135 is een heel stuk minder stroef want daar gebeurt alles binnenin de behuizing.
SDM (supersonic drive motor). Volgens mijn waarneming werkt deze niet sneller dan conventionele AF. Ik heb het echter niet gemeten! Als ik niet door de zoeker kijk, maar gewoon de snelheid van de afstandschaal in het oog houdt is er geen merkbaar snelheidsverschil tss de beide AF technieken (firmware 1.2 vs 1.3). Doorheen de zoeker had ik echter wel het gevoel dat er sneller scherp werd gesteld. Heeft dat met de perceptie te maken door het ontbreken van het nogal uitgesproken geluid van de conventionele AF, of is er werkelijk een meer glijdende AF bij SDM? Ik weet het niet, de AF lijkt gewoon sneller... Mss zijn de grote merken toch niet zo veel sneller en speelt dezelfde perceptie daar? AF met SDM is in elk geval erg aangenaam.
Ook met een teleconverter (eentje met powerzoom contacten) blijft de SDM netjes werken. Wel merkte ik dat SDM AF net iets meer last met het lichtverlies leek te hebben, maar dat kan toeval zijn. Ik probeerde de Tamron 1.4x met de DA*50-135. De Sigma EX2x past niet door z'n uitstekende voorelement, maar die heeft ook geen powerzoom contacten dus zou SDM niet gewerkt hebben.
Een ander voor mij belangrijk puntje voor de DA*16-50 vooral was AF met een polarizatiefilter. De DA16-45 had daar erg veel moeite mee, vooral aan 16mm. Niet zo de DA*16-50, zelfs met de polarizatiefilter werkt de AF zonder problemen. De extra stop licht helpt duidelijk. Op de DA*50-135 probeerde ik er nog geen, maar daarop gaat op termijn de polarizatiefilter komen die nu op de DA16-45 zit.
De zonnekappen zijn een ietsje beter dat deze op de DA zooms tot nu. Binnenin zijn ze matter, en ze zijn ook steviger gebouwd. Het deurtje voor de polarizatiefilter is naar goede Pentaxtraditie netjes aanwezig onderaan de kap. Het past er ook iets beter in, zodat ik niet denk dat het op termijn wat losjes kan beginnen zitten, zoals dat bij de vorige implementaties soms kon zijn. Nooit in die mate dat het eruit viel, maar de DA* versie lijkt me toch betrouwbaarder.
Beide objectieven worden geleverd in het klassieke kunststof Pentaxtasje met velcro sluiting. Het achterdeksel is er eentje met randje dat de contactpunten beschermt, zoals we dat intss gewoon zijn. Het voordeksel echter is van een "nieuw" Tokina-ontwerp en kan middenin toegeknepen worden om te verwijderen. Een stuk makkelijker om de zonnekap op z'n plaats te houden en toch het deksel te kunnen gebruiken.
Naar belichting toe lijkt de DA*16-50 erg op de DA16-45. Dat wil zeggen dat de "onderbelichting" of "conservatieve belichting" duidelijk merkbaar is in sommige omstandigheden. Vooral langs de breedste kant. Ik vermoed dat de brandpuntsafstand ermee te maken heeft. Enige Ev compensatie kan dus nodig blijken. De DA*50-135 heeft hier geen last van, maar dat heeft allicht met de aard van het beestje te maken. In een teleopname is het dynamisch bereik immers meestal beperkter dan bij ultrabreedhoek aan 16mm. Aan 16mm is de kans dat er hooglichten (hoe klein ook) in de opname komen immers erg groot.
De korste scherpstelafstand is erg werkbaar voor beide objectieven, hoewel ik de 1m van de DA*50-135 liever wat korter had gezien. De 30cm van de DA*16-50 kan dan weer niet veel korter. Op 50mm en met de zonnekap op het objectief hou je bitter weinig ruimte voor het objectief over.
De beide objectieven zijn voor mij perfect wat ze moeten zijn. Er is ruimte voor verbetering, maar die is er altijd... De spatwater- en stofdichtheid is in alle handelingen merkbaar en ook de algemene bouw inspireert vertrouwen. Wel zijn ze nogal naar de grote kant, maar dat kon eigenlijk ook niet anders. Ik zal dus effectief een Slingshot 200 moeten aanschaffen en m'n Slingshot 100 voor m'n vaste brandpunten houden.
Wim
Ik heb m'n DA*s sinds zaterdag en na ze nu een tijdje in de hand gehad te hebben en er wat domme foto's mee te hebben gemaakt, kan ik toch al enkele conclusies posten...
Van de twee is de DA*50-135/2.8 optisch duidelijk de betere. Inzoomen op het LCD scherm geeft aan dat deze erg scherp is, zelfs op 't niveau van m'n beste glas. 'k Ben wel nog niet op pixellevel gaan kijken, maar 't stemt me hoopvol. De DA*16-50 is net een tikje minder, maar toch lijkt ie me consistent duidelijker dan wat ik van m'n DA16-45 krijg.
Beide objectieven wegen aanzienlijk wat, maar op de K10D met grip blijft alles toch evenwichtig. De objectieven monteren verloopt een beetje stroever omwille van de rubberen ring die de vatting spatwater- en stofdicht moet houden. Deze zorgt voor wat extra wrijving die je voelt. Met de brede zoomring en de eveneens erg brede scherptstelring heeft het objectief niet veel niet-bewegende delen om het vast te nemen bij het monteren, en dat maakt het wat lastiger in vgl met wat ik gewoon ben. Mss neem ik ze gewoon te dicht bij de camera vast (zoals ik gewoon be met m'n andere objectieven) en zal deze opmerking nonsens blijken eens ik een andere handeling gewoon ben.
De scherpstelring draait niet als het objectief automatisch scherpstelt, in tegenstelling tot de andere DA objectieven, maar wel zoals de FA* objectieven uit de vorige generatie. Quick Shift Focus wordt geactiveerd van zodra dat je aan de ring draait. Dat maakt de handeling toch wat anders als op de FA* en Sigma EX objectieven, waar je zonder gevolg de scherpstelring in AF mode kon vasthouden bij het draaien van landschap- naar portret-oriëntatie, wat bij de DA* de scherpstelling wijzigt. Net als bij de FA* objectieven kan de scherpstelring verder doordraaien voorbij oneindig en de korste afstand (je voelt voorbij de uitersten wel wat extra weerstand), dat zorgt voor stabilielere manuele scherpstelling op de uitersten.
Beide objectieven verschillen inzake de zoomring. Vooral omdat de DA*50-135 interne zoom heeft en de DA*16-50 niet. De DA*16-50 schuift immers twee telescoopelementen uit bij het inzoomen (eentje draait en schuift, het tweede schuift enkel). Deze zijn beide spatwater- en stofdicht waardoor deze wat extra weerstand (vglbaar met het monteren van het objectief) geven. De DA*50-135 is een heel stuk minder stroef want daar gebeurt alles binnenin de behuizing.
SDM (supersonic drive motor). Volgens mijn waarneming werkt deze niet sneller dan conventionele AF. Ik heb het echter niet gemeten! Als ik niet door de zoeker kijk, maar gewoon de snelheid van de afstandschaal in het oog houdt is er geen merkbaar snelheidsverschil tss de beide AF technieken (firmware 1.2 vs 1.3). Doorheen de zoeker had ik echter wel het gevoel dat er sneller scherp werd gesteld. Heeft dat met de perceptie te maken door het ontbreken van het nogal uitgesproken geluid van de conventionele AF, of is er werkelijk een meer glijdende AF bij SDM? Ik weet het niet, de AF lijkt gewoon sneller... Mss zijn de grote merken toch niet zo veel sneller en speelt dezelfde perceptie daar? AF met SDM is in elk geval erg aangenaam.
Ook met een teleconverter (eentje met powerzoom contacten) blijft de SDM netjes werken. Wel merkte ik dat SDM AF net iets meer last met het lichtverlies leek te hebben, maar dat kan toeval zijn. Ik probeerde de Tamron 1.4x met de DA*50-135. De Sigma EX2x past niet door z'n uitstekende voorelement, maar die heeft ook geen powerzoom contacten dus zou SDM niet gewerkt hebben.
Een ander voor mij belangrijk puntje voor de DA*16-50 vooral was AF met een polarizatiefilter. De DA16-45 had daar erg veel moeite mee, vooral aan 16mm. Niet zo de DA*16-50, zelfs met de polarizatiefilter werkt de AF zonder problemen. De extra stop licht helpt duidelijk. Op de DA*50-135 probeerde ik er nog geen, maar daarop gaat op termijn de polarizatiefilter komen die nu op de DA16-45 zit.
De zonnekappen zijn een ietsje beter dat deze op de DA zooms tot nu. Binnenin zijn ze matter, en ze zijn ook steviger gebouwd. Het deurtje voor de polarizatiefilter is naar goede Pentaxtraditie netjes aanwezig onderaan de kap. Het past er ook iets beter in, zodat ik niet denk dat het op termijn wat losjes kan beginnen zitten, zoals dat bij de vorige implementaties soms kon zijn. Nooit in die mate dat het eruit viel, maar de DA* versie lijkt me toch betrouwbaarder.
Beide objectieven worden geleverd in het klassieke kunststof Pentaxtasje met velcro sluiting. Het achterdeksel is er eentje met randje dat de contactpunten beschermt, zoals we dat intss gewoon zijn. Het voordeksel echter is van een "nieuw" Tokina-ontwerp en kan middenin toegeknepen worden om te verwijderen. Een stuk makkelijker om de zonnekap op z'n plaats te houden en toch het deksel te kunnen gebruiken.
Naar belichting toe lijkt de DA*16-50 erg op de DA16-45. Dat wil zeggen dat de "onderbelichting" of "conservatieve belichting" duidelijk merkbaar is in sommige omstandigheden. Vooral langs de breedste kant. Ik vermoed dat de brandpuntsafstand ermee te maken heeft. Enige Ev compensatie kan dus nodig blijken. De DA*50-135 heeft hier geen last van, maar dat heeft allicht met de aard van het beestje te maken. In een teleopname is het dynamisch bereik immers meestal beperkter dan bij ultrabreedhoek aan 16mm. Aan 16mm is de kans dat er hooglichten (hoe klein ook) in de opname komen immers erg groot.
De korste scherpstelafstand is erg werkbaar voor beide objectieven, hoewel ik de 1m van de DA*50-135 liever wat korter had gezien. De 30cm van de DA*16-50 kan dan weer niet veel korter. Op 50mm en met de zonnekap op het objectief hou je bitter weinig ruimte voor het objectief over.
De beide objectieven zijn voor mij perfect wat ze moeten zijn. Er is ruimte voor verbetering, maar die is er altijd... De spatwater- en stofdichtheid is in alle handelingen merkbaar en ook de algemene bouw inspireert vertrouwen. Wel zijn ze nogal naar de grote kant, maar dat kon eigenlijk ook niet anders. Ik zal dus effectief een Slingshot 200 moeten aanschaffen en m'n Slingshot 100 voor m'n vaste brandpunten houden.
Wim
of gebeurt het intern, zodat de Pola in de juiste hoek blijft?
agzz
) 't Enige wat ik daarvan kan zeggen is dat ik die veel eerder had moeten aanschaffen. Echt een geweldig lensje! Maar nu ik de kwaliteit van die prime zie vraag ik me tegelijk ook weer af, zal die 16-50 deze kwaliteit wel halen... (en dan met name de bokeh en scherpte op f2.8)
. Maar toch steekt de 50-135mm echt mijn ogen uit. De 60-250 ook wel, maar voorlopig kan ik gerust verder met men sigma 100-300 f4.
Comment