Tweet
Het leliehaantje (Lilioceris lilii), een ware plaag voor lelies in de tuin.
Vandaar eerst een plaatje gemaakt en dan platgetrapt. Ook voor natuurliefhebbers zijn er grenzen.
[edit] Gezien mijn titel voor sommigen blijkbaar schokkend is toch nog wat extra toelichting over dit beestje.
Het leliehaantje is, net zoals de coloradokever, een exoot. M.a.w. een insekt dat hier van nature niet thuishoort. Het probleem met deze mooie beestjes is dat ze, op enkele sluipwespen na, géén natuurlijke vijanden hebben. Vogels lusten de kevers niet wegens de walgelijke smaak, iets waar de felrode kleur naar verwijst (pyjamawantsen gebruiken dezelfde truuk). Het imago eet niet zoveel van de lelie-achtigen, ze zijn non-stop aan het paren. Het voornaamste probleem zijn de larven. Die hebben de onhebbelijke gewoonte om zich met hun eigen uitwerpselen te gaan bedekken. Geef nu toe, welke vogel of andere insekteneter gaat een hoopje poep verorberen? De larven vreten de planten gewoon tot op de laatste vezel op.
In tegenstelling tot vele andere insekten hebben leliehaantjes ook geen piekperiode in de voortplanting. Ze gaan lekker door van april tot augustus en de vele generaties larven vreten alles kapot wegens gebrek aan die natuurlijke vijanden. Dat maakt doelgerichte biologische bestrijding zeer moeilijk. De kever overwintert als imago om vanaf april opnieuw aan de slag te gaan.
Als je de keuze maakt om deze kevers niet chemisch te gaan bestrijden(wat mijn bewuste keuze is) dan zit er niets anders op dan ze regelmatig te verzamelen (kevers en larven) en die te vernietigen. Maak je geen zorgen. Ze zijn er ieder jaar terug. En eigenlijk is dat niet zo'n goed nieuws. Want het leliehaantje is meegekomen met de lelies die we zo graag in onze tuinen zien. Maar ondertussen vreten ze ook de inheemse Fritillariasoorten (zoals de zeldzame kievitsbloem) op.
Mooi om te fotograferen maar een werkelijke pest in de natuur. Zoals heel wat exoten bijv. het Aziatisch lieveheersbeestje. Oh zo mooi maar ze vreten wel al onze inheemse lieveheersbeestjes op.
Mijn titel is dus mogelijk wat hard.
De realiteit is hard, zelfs al zien we het liever anders. Ik trap niet graag doelbewust op insekten. Maar schoonheid kan bedriegen.
Vandaar eerst een plaatje gemaakt en dan platgetrapt. Ook voor natuurliefhebbers zijn er grenzen.
[edit] Gezien mijn titel voor sommigen blijkbaar schokkend is toch nog wat extra toelichting over dit beestje.
Het leliehaantje is, net zoals de coloradokever, een exoot. M.a.w. een insekt dat hier van nature niet thuishoort. Het probleem met deze mooie beestjes is dat ze, op enkele sluipwespen na, géén natuurlijke vijanden hebben. Vogels lusten de kevers niet wegens de walgelijke smaak, iets waar de felrode kleur naar verwijst (pyjamawantsen gebruiken dezelfde truuk). Het imago eet niet zoveel van de lelie-achtigen, ze zijn non-stop aan het paren. Het voornaamste probleem zijn de larven. Die hebben de onhebbelijke gewoonte om zich met hun eigen uitwerpselen te gaan bedekken. Geef nu toe, welke vogel of andere insekteneter gaat een hoopje poep verorberen? De larven vreten de planten gewoon tot op de laatste vezel op.
In tegenstelling tot vele andere insekten hebben leliehaantjes ook geen piekperiode in de voortplanting. Ze gaan lekker door van april tot augustus en de vele generaties larven vreten alles kapot wegens gebrek aan die natuurlijke vijanden. Dat maakt doelgerichte biologische bestrijding zeer moeilijk. De kever overwintert als imago om vanaf april opnieuw aan de slag te gaan.
Als je de keuze maakt om deze kevers niet chemisch te gaan bestrijden(wat mijn bewuste keuze is) dan zit er niets anders op dan ze regelmatig te verzamelen (kevers en larven) en die te vernietigen. Maak je geen zorgen. Ze zijn er ieder jaar terug. En eigenlijk is dat niet zo'n goed nieuws. Want het leliehaantje is meegekomen met de lelies die we zo graag in onze tuinen zien. Maar ondertussen vreten ze ook de inheemse Fritillariasoorten (zoals de zeldzame kievitsbloem) op.
Mooi om te fotograferen maar een werkelijke pest in de natuur. Zoals heel wat exoten bijv. het Aziatisch lieveheersbeestje. Oh zo mooi maar ze vreten wel al onze inheemse lieveheersbeestjes op.
Mijn titel is dus mogelijk wat hard.
De realiteit is hard, zelfs al zien we het liever anders. Ik trap niet graag doelbewust op insekten. Maar schoonheid kan bedriegen.
) van zijn schild contrasteert goed met de achtergrond, kortom mooie kleuren mooie dof en mooi diertje ook al ist ie schadelijk voor zijn omgeving.
Comment