tot de dood ons scheidt

[Edwin Kats]

En zo gebeurde dat hier ook. De onderste kikker leeft niet meer. De bovenste weigerde het los te laten. Aan de onderste te zien was deze al een tijdje dood. Joost mag weten hoelang ze elkaar al vast hadden. Ik weet dat het wel vaker gebeurd, maar heb het nog niet eerder vast kunnen leggen.
iso 250 1/25 sec. F10 rustend op de grond. Invulflits op -2ev

gr. Edwin

[Vicky]

Re: tot de dood ons scheidt

Das een speciale maar wel trieste foto

[natuurfreak]

Re: tot de dood ons scheidt

Ik vind het een pachtige foto.. veelzeggend...

heel mooi gedaan...

[Henk_01]

Re: tot de dood ons scheidt

Een prachtige foto zonder twijfel...

mvg,

[Ludo V.]

Re: tot de dood ons scheidt

Inderdaad een apparte, en uitstekend van kleur

[Macroshopper]

Re: tot de dood ons scheidt

Goed gezien,mooi vastgelegd.

[pendragon]

Re: tot de dood ons scheidt

Dit is TOP

Een natuurfoto die verhaal en emotie bevat vind ik de absolute max.
Je sublieme compo versterkt het geheel.

Dit is (voor mij althans) het betere werk.

Bravo!!

[Ticor]

Re: tot de dood ons scheidt

Prachtig Vind dit eigenlijk wel aandoenlijk...

't is te hopen dat hij niet goed ruikt

[lionhart]

Re: tot de dood ons scheidt

Mooi foto , zal wellicht iets te hard genepen hebben

[fotobuik]

Re: tot de dood ons scheidt

Foto die spreekt, moest zelf bijna traan wegpinken. Prachtig!!

[MarkEL]

Re: tot de dood ons scheidt

Mooi vastgelegd hoor

[Herman Blockx]

Re: tot de dood ons scheidt

zeer weird en luguber fenomeen maar prachtig vastgelegd!

[luna]

Re: tot de dood ons scheidt

Om stil van te worden; foto van grote klasse

[Edwin Kats]

Re: tot de dood ons scheidt

Voor wie het zich interesseert, hier een stukje tekst over het gedrag van de kikkers op mijn foto:

Amplexus

Tijdens de amplexus houdt het meestal kleinere mannetje het vrouwtje stevig vast gedurende een korte periode van meestal enige dagen, tot het vrouwtje het kikkerdril afzet en het mannetje deze bevrucht met zijn sperma. Het mannetje is altijd kleiner en zit altijd bovenop.

Met name veel soorten uit de familie padden zijn zeer fanatiek en ze kijken ook niet zo nauw, daarom zijn soms grote kluwen padden te zien van soms tien of meer exemplaren. Deze 'orgieën' kunnen dieren soms doen stikken of verdrinken. Van de agapad is bekend dat zelfs siervissen verdronken nadat ze door de bijziende padden in een dodelijke omhelzing waren genomen.

Om zijn greep op het vrouwtje vol te houden, beschikt het mannetje over enkele speciale aanpassingen. Zo zijn zijn voorpoten stevig gespierd, en opvallend dikker dan de voorpoten van de vrouwtjes. Ook heeft het mannetje aan de duimen van zijn voorpoten speciale wrattige kussentjes, waarmee ze meer grip hebben op de gladde huid van het vrouwtje.

Naast lichamelijke aanpassingen vertonen de mannetjes ook aangepast gedrag tijdens de trek en de paartijd. Zo trachten ze concurrenten van zich af te houden door met de achterpoten te schoppen. Mannetjes die gegrepen worden, slaken een alarmkreet (padden piepen, bruine kikkers brommen) om hun belagers op hun fout te wijzen.

De mannetjes lijken gedurende de amplexus in een soort trance te verkeren; ze zijn vrijwel onmogelijk van het vrouwtje te scheiden zonder één van de dieren te schaden. Een voordeel is dat gedurende de tijd dat het mannetje zich aan het vrouwtje vasthoudt, het vrijwel onmogelijk is voor een ander mannetje om de eitjes te bevruchten. Nadeel is dat wanneer het vrouwtje bijvoorbeeld overreden wordt en sterft of zelfs al aan het rotten is vóór de eitje zijn afgezet, het mannetje op haar blijft zitten. Dit doet soms denken aan een jong dier dat om de moeder treurt, maar is dus in feite de partner. Het mannetje laat na enige tijd weer los.

[natuurfreak]

Re: tot de dood ons scheidt

Interessant verhaal.....

blijft echt prachtig deze foto....